Η χάρη της οικογενειακής προσευχής
Συχνά εκφράζουμε τη λύπη μας που δε βρίσκουμε ώρα να προσευχηθούμε! Η λύπη είναι ειλικρινής επειδή η ανθρώπινη καρδιά πάντοτε επιθυμεί την προσευχή, ακόμη και χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Και αν δεν την έχει, δεν ειρηνεύει… Αλλά, για να την έχει, χρειαζόμαστε να καλλιεργήσουμε στις καρδιές μας φλογερή, στοργική αγάπη για τον Θεό! Είναι καλό να πιστεύουμε στον Θεό με όλη μας την καρδιά, τον αγαπούμε όμως έστω και λίγο; Μας κινεί, μας εκπλήσσει, μας μαλακώνει, η σκέψη του Θεού; Ας φέρουμε στη σκέψη μας την μεγαλύτερη εντολή του Ευαγγελίου: «να αγαπήσεις τον Κύριο και Θεό σου με όλη την καρδιά, με όλη την ψυχή σου, και με όλη τη δύναμή σου» (Δευτ 6:5; Μαθ 22:37). Έτσι, εάν το πνεύμα της προσευχής κατοικεί μέσα στην αγάπη πάνω απ’ όλα, κατοικεί μόνιμα…
Είμαστε ικανοί να σκεφτούμε τον Θεό ως την πρόνοια που μας κρατεί στη ζωή, την πρόνοια από την οποία τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει, ούτε και ο θάνατος; Ή, τον σκεφτόμαστε μόνο ως το μέγα Όν, ως Παντοδύναμο, ως Δημιουργό, και ως Κριτή; Μόνο όταν ο Θεός είναι η αφοσίωση πάνω απ’ όλες τις άλλες αφοσιώσεις μας, αυτές οι έννοιες αποκτούν το πλήρες νόημά τους. Η καρδιά που είναι οίκος αφοσίωσης στον Θεό δύναται ν’ εκπέμψει προσευχή ως μια απλή σκέψη δίχως λόγια, ως μια επίκληση μπροστά σε μια ιερή εικόνα, ή, ως ένα φιλί προς την Εκκλησία. Στον πολύπλοκο κόσμο μας υπάρχει πάντοτε ελάχιστος χρόνος, τόσα πράγματα να κάνουμε! Όμως, για παράδειγμα, όταν κάποιος έχει οικογένεια, γρήγορα μαθαίνει να λύει προβλήματα σαν ένας μεγάλος μαθηματικός, και να παράγει διπλάσια εργασία από προηγουμένως!
Παρομοίως, το πνεύμα της προσευχής παραδίδει το χρόνο πίσω στον Θεό, απομακρύνεται από την προσκόλληση σε μια ζωή που δεν έχει χρόνο, ξαναβρίσκει την ειρήνη των πραγμάτων που είναι απόλυτα αναγκαία, και ανακαλύπτει την αγαλλίαση από απρόσμενα δώρα.
Διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο πώς η Μάρθα έμαθε ότι η εργασία της φιλοξενίας κάποιου, αν και σημαντική, δεν είναο τα πάντα, αλλά ότι ακούοντας τον Χριστό όπως έκανε η Μαίρη ήταν το σημαντικότερο και κκαλύτερο είδος χρόνου!
Επομένως, η προσευχή πηγάζει από την προσοχή στα λόγια του Χριστού, από το καθημερινό διάβασμα του Ευαγγελίου, από την εγγύτητα μας προς τον Λόγο του Θεού. Υπάρχει αυτή η εγγύτητα μέσα στη δική μας οικογένεια; Έχουμε το Ευαγγέλιο στο σπίτι μας; Το να διαβάζουμε και να διαλογιζόμαστε το Ευαγγέλιο ως οικογένεια είναι σαν καλό ψωμί που τρέφει τις καρδιές όλων μας. Εσύ, μητέρα, πατέρα, δίδαξε στο παιδί σου να προσεύχεται, και… σιγουρέψου πως μπορεί να κάνει το σημείο του Σταυρού: αυτός είναι ένας υπέροχος στόχος για τους γονείς! [26 Αυγ 15]
