Περίοδος του Πάσχα-2η Κυριακή μετά την Ανάσταση -Λουκάς 24:13-35
Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Ζαν Σφέιρ
Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
Την ίδια μέρα, δύο από τους μαθητές του Ιησού πήγαιναν σ’ ένα χωριό που απέχει εξήντα στάδια από την Ιερουσαλήμ και λέγεται Εμμαούς. Αυτοί μιλούσαν μεταξύ τους για όλα όσα είχαν συμβεί. Καθώς μιλούσαν και συζητούσαν, τους πλησίασε ο ίδιος ο Ιησούς και βάδιζε μαζί τους. Τα μάτια τους όμως εμποδίζονταν, έτσι που να μην τον αναγνωρίζουν. Ο Ιησούς τους ρώτησε: «Για ποιο ζήτημα μιλάτε μεταξύ σας τόσο έντονα, έτσι που περπατάτε σκυθρωποί;» Ο ένας, που ονομαζόταν Κλεόπας, του αποκρίθηκε:
«Μονάχος ζεις εσύ στην Ιερουσαλήμ και δεν έμαθες τα όσα έγιναν εκεί αυτές τις μέρες;» «Ποια;» τους ρώτησε. «Αυτά», του λένε, «με τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, που ήταν προφήτης δυνατός σε έργα και σε λόγια ενώπιον του Θεού και ολόκληρου του λαού. Πώς τον παρέδωσαν οι αρχιερείς και οι άρχοντές μας να καταδικαστεί σε θάνατο και τον σταύρωσαν. Εμείς ελπίζαμε ότι αυτός είναι εκείνος που έμελλε να ελευθερώσει το λαό Ισραήλ. Αντίθετα, είναι η τρίτη μέρα σήμερα από τότε που έγιναν αυτά και δεν έχει συμβεί τίποτα. Επιπλέον, μας αναστάτωσαν και μερικές γυναίκες από τον κύκλο μας. Πήγαν πρωί πρωί στον τάφο και δε βρήκαν το σώμα του. Ήρθαν λοιπόν και μας έλεγαν ότι είδαν οπτασία αγγέλων, οι οποίοι τους είπαν ότι αυτός ζει. Τότε μερικοί από τους δικούς μας πήγαν στο μνήμα και διαπίστωσαν τα ίδια που έλεγαν και οι γυναίκες, αυτόν όμως δεν τον είδαν». Τότε ο Ιησούς τους είπε: «Ανόητοι, που η καρδιά σας αργεί να πιστέψει όλα όσα είπαν οι προφήτες. Αυτά δεν έπρεπε να πάθει ο Μεσσίας και να δοξαστεί;» Και αρχίζοντας από τα βιβλία του Μωυσή και όλων των προφητών, τους εξήγησε όσα αναφέρονταν στις Γραφές για τον εαυτό του.
Όταν πλησίασαν στο χωριό που πήγαιναν, αυτός προσποιήθηκε πως πηγαίνει πιο μακριά. Εκείνοι όμως τον πίεζαν και του έλεγαν: «Μείνε μαζί μας, γιατί πλησιάζει το βράδυ και η μέρα ήδη τελειώνει». Μπήκε λοιπόν στο χωριό για να μείνει μαζί τους. Την ώρα που κάθισε μαζί τους για φαγητό, πήρε το ψωμί, το ευλόγησε και, αφού το έκοψε σε κομμάτια, τους έδωσε. Τότε ανοίχτηκαν τα μάτια τους και κατάλαβαν ποιος είναι. Εκείνος όμως έγινε άφαντος. Είπαν τότε μεταξύ τους: «Δε φλεγόταν η καρδιά μας μέσα μας, καθώς μας μιλούσε στο δρόμο και μας ερμήνευε τις Γραφές;» Την ίδια ώρα σηκώθηκαν και γύρισαν στην Ιερουσαλήμ. Εκεί βρήκαν συγκεντρωμένους τους έντεκα μαθητές και όσους ήταν μαζί τους, που έλεγαν ότι πραγματικά αναστήθηκε ο Κύριος και φανερώθηκε στο Σίμωνα. Τους εξήγησαν λοιπόν κι αυτοί τα όσα τους είχαν συμβεί στο δρόμο και πώς τον αναγνώρισαν όταν τεμάχιζε το ψωμί.
- Είμαστε μαθητές σε πορεία.
Οι μαθητές κατευθύνονται προς το χωριό Εμμαούς. Συζητούν μεταξύ τους για το τι έχει συμβεί. Φεύγουν απογοητευμένοι μακριά από την ελπίδα τους, κυριευμένοι από ερωτήσεις. Γι’ αυτούς, ο Ιησούς στον οποίο είχαν βασιστεί για να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους για τη ζωή είναι νεκρός. Όλα έχουν τελειώσει. Ένας άγνωστος επισκέπτης τους πλησιάζει – μπαίνει στη συζήτησή τους και τους καλεί να εκφράσουν την απογοήτευσή τους. Μοιράζονται μαζί Του τις ερωτήσεις τους. Του λένε τι έχει μόλις συμβεί. Προσθέτουν ότι τους είπαν ότι ήταν ακόμα ζωντανός. Το σώμα του δεν βρέθηκε, λένε, και ο τάφος όπου ήταν θαμμένος βρέθηκε άδειος το πρωί του Πάσχα.
Το πρώτο βήμα στο πνευματικό μας ταξίδι για να συναντήσουμε τον Ιησού στη ζωή μας είναι να ξεκινήσουμε μόνοι μας. Για να συναντήσουμε τον Ιησού, δεν αρκεί να θέλουμε να τον συναντήσουμε. Πρέπει να κάνουμε τον κόπο να κοιτάξουμε πίσω στην τρέχουσα ζωή μας. Να μοιραστούμε με άλλους τις προσδοκίες και τους φόβους μας, όπως έκαναν οι μαθητές της Εμμαούς. Αυτή είναι η βάση κάθε πνευματικού ταξιδιού: να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας να κοιτάξει πίσω σε αυτό που κάνουμε, σε αυτό που επιθυμούμε και στο ποιοι είμαστε.
- Ακούγοντας το Λόγο του Θεού.
Αυτό το μοίρασμα και η αναδρομή στη ζωή μας θα διαφωτιστεί όχι μόνο από τις προσωπικές μας σκέψεις, αλλά κυρίως από τον Λόγο του Θεού, όπως κάνει ο Άγνωστος Επισκέπτης με τους μαθητές της Εμμαούς, λέγοντάς τους: «Ανόητοι, που η καρδιά σας αργεί να πιστέψει όλα όσα είπαν οι προφήτες. Αυτά δεν έπρεπε να πάθει ο Μεσσίας και να δοξαστεί;» Και συνεχίζει τη διήγηση Του με τα εξής λόγια: «Και αρχίζοντας από τα βιβλία του Μωυσή και όλων των προφητών, τους εξήγησε όσα αναφέρονταν στις Γραφές για τον εαυτό του.»
Σε αυτό το δεύτερο στάδιο του ταξιδιού που έκαναν οι μαθητές της Εμμαούς, είναι η επεξήγηση του Λόγου του Θεού που επικρατεί. Οι μαθητές αρχίζουν να βλέπουν σε βάθος αυτά που συνέβησαν. Προκαλούνται να προχωρήσουν πέρα από αυτά που είδαν και θυμήθηκαν. Είναι ένα μακρύ ταξίδι γι’ αυτούς.
Σε αυτή την ακρόαση του Λόγου του Θεού με την καθοδήγηση του ίδιου του Ιησού, το Άγιο Πνεύμα τους κάνει να καταλάβουν τι έχει συμβεί. Μπαίνουν στο σχέδιο του Θεού για τον λαό Του, στο μυστήριο της διαθήκης του Θεού με την ανθρωπότητα. Γοητεύονται και ο νους τους φωτίζεται από τη δράση του Αγίου Πνεύματος. Αναγνωρίζουν ότι αυτόν τον Ιησού που γνώρισαν «ο Θεός τον ανέστησε… ότι υψώθηκε στα δεξιά του Θεού, ότι έλαβε από τον Πατέρα το Άγιο Πνεύμα που είχε υποσχεθεί.»
- Ευλογία, μοίρασμα του ψωμιού και ζωντανή παρουσία του Ιησού.
Αλλά αυτό δεν είναι το τέλος του ταξιδιού της πασχαλινής πίστης των μαθητών της Εμμαούς. Θα ζήσουν τη χάρη της ίδιας της παρουσίας του αναστημένου Ιησού.
Και πώς; Με μια καθημερινή χειρονομία που συμβολίζει την Θεία Ευχαριστία που γιορτάζουμε τόσο συχνά. Καθώς κάθονται στο τραπέζι για να φάνε, τα μάτια τους ανοίγουν όταν ακούνε την ευλογία που εκφωνεί ο άγνωστος μέχρι πρότινος Επισκέπτης τους. Αυτός αποδεικνύεται ότι είναι ο Ιησούς που γνώριζαν και αναγνώριζαν ως τον Μεσσία που τους υποσχέθηκε ο Θεός, τον απεσταλμένο του Πατέρα.
Στο πνευματικό μας ταξίδι καλούμαστε, όπως οι μαθητές στο δρόμο προς Εμμαούς, να μοιράσουμε το ψωμί με τον Ιησού, τον οποίο βλέπουμε με πίστη υπό τον άρτο και τον οίνο. Σε κάθε Θεία Λειτουργία μας προσφέρεται μια ιδιαίτερη συνάντηση μαζί Του.
Όπως οι μαθητές στο δρόμο προς Εμμαούς, φέρνουμε τις ανησυχίες μας, τη ζωή μας με τα σκαμπανεβάσματά της. Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να διδαχθούμε από τον Λόγο του Θεού, ο οποίος διακηρύσσεται στα αναγνώσματα, στο Ευαγγέλιο και στο κήρυγμα. Στη συνέχεια επαναλαμβάνουμε τις χειρονομίες του τελευταίου δείπνου του Ιησού, όπου με πίστη αποκαλύπτεται ότι είναι ακόμα ζωντανός για εμάς και για ολόκληρο τον κόσμο. Στη συνέχεια, όπως οι μαθητές στο δρόμο προς Εμμαούς, τα μάτια μας ανοίγουν… είναι η συνάντηση…
Προσευχή : Ιησού, πιστεύουμε ότι είσαι πάντα εκεί στο δρόμο μας, ότι μας περιμένεις και ότι θέλεις να καθίσεις και να φας μαζί μας, όπως έκανες με τους δύο μαθητές στο δρόμο προς την Εμμαούς. Γέμισε τις καρδιές μας με το Πνεύμα Σου και φώτισέ τες με την επιθυμία να βλέπουμε τα πάντα με τα δικά Σου μάτια.
Αμήν.
† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου
