Κυριακή του παραλυτικός Ο παραλυτικός μέσα από την οροφή (Μάρκος 1/1-12)
Του Θεοφιλέστατου Σελίμ Σφέιρ, Πατριαρχικού Διαχειριστή Αρχιεπισκοπής Μαρωνιτών Κύπρου
1 Ύστερα από μερικές μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Καπερναούμ και διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι. 2 Αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε δεν υπήρχε χώρος ούτε κι έξω από την πόρτα· και τους κήρυττε το μήνυμά του. 3 Έρχονται τότε μερικοί προς αυτόν, φέρνοντας έναν παράλυτο, που τον βάσταζαν τέσσερα άτομα. 4 Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από ‘κει που ήταν ο Ιησούς, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος. 5 Όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες». 6 Κάθονταν όμως εκεί μερικοί *γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους: 7 «Μα πώς μιλάει αυτός έτσι, προσβάλλοντας το Θεό; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες; Μόνον ένας, ο Θεός». 8 Αμέσως κατάλαβε ο Ιησούς ότι αυτά σκέφτονται και τους λέει: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σας; 9 Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: “σου συγχωρούνται οι αμαρτίες” ή να του πω, “σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα”; 10 Για να μάθετε λοιπόν ότι ο *Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί πάνω στη γη αμαρτίες» –λέει στον παράλυτο: 11 «Σ’ εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». 12 Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σ’ όλους βγήκε έξω, έτσι που όλοι θαύμαζαν και δόξαζαν το Θεό: «Τέτοια πράγματα», έλεγαν, «ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δει!»
Μόλις άκουσαν οι άνθρωποι ότι ο Ιησούς επέστρεψε στη Καπερναούμ, συρρέουν στο σπίτι όπου είναι. Είναι αναμφισβήτητα το σπίτι της οικογένειας του Πέτρου και του Ανδρέα, που αναφέρθηκε προηγουμένως, όταν ο Ιησούς θεράπευσε τη πεθερά του Πέτρου. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν να ακούσουν τον Ιησού να κηρύττει. Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που η πρόσβαση σε αυτόν έχει γίνει αδύνατη.
Πίστη, υπάρχει πραγματικά σε αυτούς τους άντρες που φέρνουν το φορείο. μια αποφασιστική, και σχεδόν ανυπόμονη πίστη. Υποφέρουν να δουν αυτόν τον φίλο με αναπηρία, και ξέρουν ότι ο Ιησούς είναι γι΄ αυτόν η τελευταία ευκαιρία, μια πραγματική ευκαιρία όπως στέλνει μόνο ο Θεός.
Η πίστη τους μεταφράζεται σε φιλανθρωπία: με κάθε κόστος είναι απαραίτητο να ξεπεραστεί η αδιαφορία του πλήθους. με κάθε τρόπο πρέπει να κανονίσουμε τον ανάπηρο να συναντηθεί με τον Ιησού. Αυτός ο φτωχός που δεν μπορεί πλέον να κάνει τίποτα πρέπει, για μια στιγμή τουλάχιστον, να έρθει μπροστά στους άλλους. Εάν ο Ιησούς βλέπει αυτόν τον άνθρωπο, αυτή τη δέσμη των δεινών και της δυστυχίας, κερδίζεται εκ των προτέρων.
Το φορείο κατεβαίνει μέσω της τρύπας στην οροφή. ο άντρας είναι εκεί, στα πόδια του Ιησού, πιο ήσυχος από ποτέ. Όλοι περιμένουν τον λόγο της θεραπείας, αλλά οι λέξεις που έρχονται φαίνεται να αγνοούν τη σωματική ταλαιπωρία: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες».
Ο Ιησούς δεν απάντησε στο επίπεδο του αιτήματος, επειδή θέλει να τοποθετήσει τη δράση του από την αρχή στο επίπεδο του ουσιαστικού και του τελικού. Ζητούμε την υγεία του σώματος. δίνει ελευθερία της καρδιάς. Ισχυριζόμαστε ότι μπορούμε να δράσουμε. δίνει να είναι σύμφωνα με τον Θεό. Με τον κίνδυνο να απογοητεύσει το παράλυτο άτομο, με τον κίνδυνο να ανησυχεί τους γραμματείς, μιλά αμέσως τον λόγο της σωτηρίας, επειδή είναι ο Υιός του ανθρώπου που φέρνει σωτηρία από τον Θεό.
Η θεραπεία θα έρθει, αλλά για δεύτερη φορά, ως ανταμοιβή της πίστης, και ως ένδειξη για να κλονίσει την απιστία των γραφέων: «Σας παραγγέλνω, πάρε το φορείο σου και πήγαινε σπίτι! ”
Ξαφνικά, όλο το ενδιαφέρον είναι στον ανάπηρο. Από την αρχή, δεν έχει πει τίποτα. αλλά τώρα ο Ιησούς του ζητά να είναι ενεργός στη θεραπεία του: «Σηκωθείτε! ” Θα σηκωθεί; Με το μόνο λόγο του Ιησού, θα κάνει όλες αυτές τις αδύνατες χειρονομίες; υπακούοντας στη λέξη που θα μεταφράσει την πίστη του, και το σώμα του θα ξεδιπλωθεί, σε αυτό το λεπτό εμπιστοσύνης, τη θεραπεία που συνοδεύει την υπακοή στον Χριστό.
Έτσι, στο ναι που ο Θεός προφέρεται σε όλο τον κόσμο, στον Ιησού Χριστό, απαντά το ναι του ανθρώπου στον Ιησού Χριστό: Ναι της πίστης, που θαρραλέα με θάρρος όλες τις εντυπώσεις της αδυναμίας · ναι της ελπίδας, όταν ο άνθρωπος βασίζεται στον Θεό, ακόμη και καθώς ο Θεός αντικαθιστά αδιάκοπα τα σημεία στήριξης. Ναι της ενεργού φιλανθρωπίας, η οποία δεν σταματά ποτέ πριν ο άλλος συναντηθεί με τον Ιησού.
Από τη μία πλευρά, το αντανακλαστικό του φορείου: να μην παραιτηθούμε από την παράλυση των αδελφών μας ή να τους δούμε μακριά από τον Χριστό, να μην σταματήσουμε να προσευχόμαστε γι ‘αυτούς, να τους φέρουμε στον Ιησού. γιατί δεν έχουμε το δικαίωμα να πούμε στους εαυτούς μας: “Αυτό είναι τελικό, είναι μη αναστρέψιμο. για αυτόν, γι ‘αυτήν, υπάρχει μόνο το φορείο, δεν υπάρχει τίποτα άλλο να κάνει “.
Από την άλλη πλευρά, και πάνω απ΄ όλα, το αντανακλαστικό του φορείου: να μην παραιτηθούμε στη δική μας παράλυση, σαν να ήταν αναπόφευκτη η αμαρτία, η θλίψη ή η πνευματική αποτυχία στη ζωή μας. Ας δεχτούμε, εάν είναι απαραίτητο, ότι άλλοι αρπάξουν το φορείο μας για να μας οδηγήσουν στον Χριστό, και να τους αφήσουμε να το κάνουν, ακόμα κι αν πρόκειται να μας ταπεινώσουν. Πράγματι, αυτοί έχουν δίκιο, αφού ελπίζουν.
“Δεν έχουμε δει ποτέ κάτι τέτοιο.” Και τότε, όταν ο Ιησούς μας λέει: «Σηκωθείτε», μην τον κάνετε να περιμένει σαν να ήταν αδύνατο. γιατί δεν υπάρχει τίποτα αδύνατο με το.
Θεοφιλέστατος Σελίμ Σφέϊρ Πατριαρχικός Διαχειριστής Αρχιεπισκοπής Μαρωνιτών Κύπρου
