Του Σάββα Ευαγγελίδη
Το μεγαλύτερο ραντεβού με την ιστορία και την παράδοση δίνουν χιλιάδες Μαρωνίτες πιστοί (κι όχι μόνο) στον κατεχόμενο Κορμακίτη τις Αγίες Μέρες του Πάσχα.
Μπορεί πολλές οικογένειες τέτοιες μέρες να αναζητούν θύμισες και μνήμες, στιγμές και χαμόγελα, από αγαπημένα τους πρόσωπα που κοιτούν από ψηλά, ωστόσο, τα κενά τους έρχονται να συμπληρώνουν η κατάνυξη και η λιτότητα των θείων ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδος.
Το κενό των ηρωικών εγκλωβισμένων έρχεται να συμπληρώσει το χρέος που νιώθουμε απέναντι στο χρόνο, στην ιστορία και στην παράδοση, όλοι εμείς απόγονοι εγκλωβισμένων, που στην μνήμη μας επιβιώνει συμπαγής η εγκλωβισμένη κοινότητα του Κορμακίτη.
Όλα γίνονται έτσι όπως γίνονταν πάντα και όπως θα συνεχίσουν να γίνονται. Η παράδοση αιώνων και η ζωντανή συνέχεια μπροστά στα μάτια μας. Αν το DNA μας (Μαρωνιτών και μη), εκφράζεται στην κοινωνία και την ιστορία, εδώ έχουμε ένα λαμπρό παράδειγμα που το αποδεικνύει. Οι πιστοί ξέρουν πολύ καλά ούτως ή άλλως το γιατί βρίσκονται εδώ. Για μας εδώ, χωρίς εξέδρες, σκαρφαλωμένους καμεραμάν και έξτρα φωτισμούς, ο χρόνος θαρρείς γύρισε λίγο πιο πίσω και όλα μοιάζουν πιο αληθινά.
Το Πάσχα στον Κορμακίτη συμβολίζει την υπομονή και την καρτερικότητα απέναντι στην φθορά των καιρών, συμβολίζει τον πόνο και τον εγκλωβισμό, την πίστη, την αφοσίωση και την αγάπη απέναντι στον τόπο, στις ρίζες και στον ιδρώτα του καθενός και της καθεμιάς εγκλωβισμένου και εγκλωβισμένης ξεχωριστά. Δεν είναι τυχαίο κιόλας που στην αναστάσιμη Θεία λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου, οι πιστοί στον Κορμακίτη (ασυναίσθητα) ξεπερνούν το συνηθισμένο κράτημα των κεριών στο ύψος του στήθους, αλλά κρατούν τα κεριά ψηλά, σαν σημαίες, στο ύψος της κεφαλής, συμβολίζοντας στον πολύπαθο κόσμο ότι διατηρούν την φλόγα της επιστροφής αναμμένη.
