Της Γεωργίας Σκορδής-Σιαμμούτη –Διευθύντρια Δημοτικού Σχολείου Αγίου Μάρωνα
Τις μάζεψα τις λέξεις μία μία, τη γέμισα την ψυχή μου με συναίσθημα που πήρα από τους γύρω μου για την πολυσήμαντη αυτή μέρα, επιθυμώντας να φανώ αντάξια των προσδοκιών όλων εσάς, των συγχωριανών, αλλά και των φιλοξενούμενων, ώστε να τιμήσουμε όπως αρμόζει τον μεγάλο Άγιο του χωριού μας. Θερμά ευχαριστώ τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Μαρωνιτών κ.κ. Ιωσήφ Σουέηφ και την Εκκλησιαστική Επιτροπή Κορμακίτη, που μου έκαναν αυτή την τιμή να μιλήσω σήμερα εδώ, στον ιστορικό τούτο χώρο, στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στον Κόρνο.
Τιμούμε, σήμερα, το παλικάρι της πίστης μας, το παλικάρι του Κορμακίτη, τον Άγιο Γεώργιο, τον μεγάλαθλο και πανένδοξο του Χριστού πολυνίκη στρατιώτη και στρατιάρχη. Είναι αυτός ο Τροπαιοφόρος κατά του διαβόλου μαχητής, που συγκάλεσε τη σημερινή κοσμοχαρμόσυνη ομήγυρη, εδώ, στο θαλασσί ακρογιάλι με τις τόσες μικρές και μεγάλες ιστορίες.
«Αη Γιώρκη τζιαι βοήθα μου».
«Αη Γιώρκη τζιαι βοήθα μας» …ιαχή και επίκληση που αντιλαλεί στο χθες, στο σήμερα και στο αύριό μας.
Πατρίδα επίγεια του ουρανοπολίτη Αγίου Γεώργιου, η Καππαδοκία. Γεννήθηκε στα χρόνια του πιο σκληρού διώκτη των Χριστιανών, του Διοκλητιανού, το 208 μ. Χ., από γονείς ευσεβείς. Ήταν στρατιωτικός στο επάγγελμα και σε πολύ μικρή ηλικία , μόλις είκοσι χρονών, έγινε χιλίαρχος , γι΄αυτό και ονομάστηκε στρατηλάτης. Όταν τον κάλεσαν όμως να αρνηθεί τον Χριστό , να αποκαθηλώσει την εικόνα του από το εικονοστάσι της καρδιάς του και να ανεβάσει εκεί ψηλά τα είδωλα που του πρόσφεραν είτε με θέλγητρα , είτε με φόβητρα, θυσιάστηκε. Τίποτα δεν στάθηκε ικανό να σαλέψει την πίστη και την αγάπη του προς το Χριστό, που υψώθηκαν πύργος στην ψυχή του.
Με ένα κοντάρι στο χέρι και μ’ένα δράκοντα σκοτωμένο στα πόδια του , αποτυπώνει την νίκη του στο κακό. Άλλοτε έφιππος, τον σκοτώνει και σώζει τη βασιλοπούλα, την εκκλησία, τους ανθρώπους , που τον δοξολογούν με ύμνους και τραγούδια. Και ο δράκοντας, ίσως έξω από τη Βηρυτό …πολιούχος Άγιος της αγαπημένης πόλης..ή έξω από την καρδιά μας…νικημένος πάντα.
Τον Άγιο Γεώργιο τιμούμε απ’άκρη σε άκρη στο φιλάγιο νησί μας… τον τιμούμε και εδώ στην αγκαλιά του Κόρνου μας , στο μικρό, λιτό και απέριττο εκκλησάκι που ατενίζει πότε την ήρεμη και γαληνεμένη θάλασσα και πότε την αγριεμένη της όψη.
Η παράδοση λέει ότι το εκκλησάκι κτίστηκε από κάποιον ψαρά . Καθώς ψάρευε, κινδύνεψε να πνιγεί. Ζήτησε τότε βοήθεια από τον Άγιο Γεώργιο με την υπόσχεση , εάν σωθεί να του κτίσει τούτο το ξωκλήσι. Αφού σώθηκε, αναφέρει ο πάτερ Αντώνιος Φραγκίσκου στο βιβλίο του, Λαογραφία του Κορμακίτη, ξεκίνησε να κτίζει το ξωκλήσι με το νερό της θάλασσας. Στον ύπνο του εμφανίστηκε τότε ο Μεγαλομάρτυρας έφιππος και ποδοπατώντας τον στον λαιμό , του είπε να το κτίσει με γλυκό νερό και όχι με αλμυρό και εξαφανίστηκε. Και έτσι και έγινε …
Σ’ αυτό το χώρο λατρείας των Κορματζιηδκιανών και όχι μόνο , σήμερα, μέρα της Ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου ,του Αγίου Γεωργίου του σπόρου, οι γεωργοί έφερναν τον σπόρο να ευλογηθεί, αναζητώντας την ουράνια μεσιτεία του προστάτη τους, για να πάει καλά η σοδειά, με πίστη βαθιά στα αθέατα και ανεξερεύνητα. Με μια πίστη που όπως την ορίζει ο Απόστολος Παύλος, δείχνει με απόλυτη βεβαιότητα στην ύπαρξη του Θείου, στη ζωντανή ελπίδα , στην ευλαβική συμμετοχή στα μυστήρια και τις τελετουργίες, στην συνύπαρξη, στον ενάρετο βίο… Να βοηθήσει ο Άγιος να χουν καλή σοδειά, να θρέψουν την οικογένεια. Να χουν μια νέα αρχή για τη ζωή. Και η πίστη τη γη την κάνει ουρανό και την παρούσα ζωή Παράδεισο αληθινό. Και η Πίστη οδηγεί στη θρησκεία και η θρησκεία στην ουράνια βασιλεία. Η θρησκεία αναμφίβολα μπλεγμένη στην καθημερινότητα των ανθρώπων μας .
Αλήθεια, μπορώ να γυρίσω το βλέμμα και να δω τους πρόγονους μας, να κατηφορίζουν από τα μονοπάτια, με τα πόδια ή με τα γαϊδούρια τους … ιερωμένοι , μοναχοί και μοναχές, λαϊκοί …παίρνουν τον δρόμο με οδηγό την πίστη τους, γιατί ξέρετε είναι σε μονοπάτια πίστης που βαδίζουν, αποφασιστικά και ατρόμητα, σε καιρούς ελευθερίας μα και εγκλωβισμού, για να συναντήσουν ξανά και ξανά, το μήνυμα του Χριστιανισμού, την αγάπη, την ελπίδα. Και τους βλέπω αδελφωμένους, και τους βλέπω πάντα νέους στην ψυχή και ας έχουν τα πρόσωπα βαθιά ρυτιδωμένα, να τρώνε, και να γλεντούν μετά, να μοιράζονται τη χαρά όπως μοιράζονται τον πόνο και τη θλίψη. Κι αν σωπάσουμε, για λίγο, θα ακούσουμε και τους γλυκόλαλους ύμνους, τις ιερές ψαλμωδίες τους, να σμίγουν με των κυμάτων τον παφλασμό.
Αγαπητοί μου,
« Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα . Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα» λέει ο Ελύτης .
Κι εμείς την αγαπάμε τη γη μας ,
Κι εμείς την κρατάμε την παράδοσή μας…
Κι εμείς την κρατάμε την πίστη μας…
Αδιάκοπη και αδιάσειστη στους αιώνες…
μας φέρνει ξανά και ξανά εδώ,
γιορτάρηδες, συγχωριανούς και φίλους.
Και μας κοιτούν και χαίρονται, εκεί ψηλά, αναρίθμητοι άλλοι,
στυλοβάτες των οικογενειών μας ,
που έφυγαν άλλα άφησαν κλωνάρια και παραπούλια γερά γιατί έζησαν με πίστη.
Πόσο αλήθεια σκληροτράχηλη ράτσα είμαστε! Ήρθαμε σε τούτο το νησί κυνηγημένοι, κυνηγημένοι είμαστε μέσα από τους αιώνες , όμως βαθιά και περήφανα ριζωμένοι στη γη μας, στην πίστη μας και αυτό μόνο ελπίδα γεννά.
« Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος» κατά τον ιερό Χρυσόστομο. Καλούμαστε σήμερα, στην κατά δύναμη μίμηση της ζωής, των αρετών του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου, όπως μας προτάσσει η ιστορία μας και η κληρονομιά μας , της ζωντανής πίστης του, της μεγάλης αγάπης του στον Χριστό, της αγάπης του στον πλησίον, της στερεής ομολογίας του.
Σας ευχαριστώ, χρόνια πολλά στους εορτάζοντες!
Για να δείτε το σχετικό βίντεο κάντε κλικ ΕΔΩ