Του Αντώνη Ηλία Κασάπη
Όλοι γνωρίζουμε ότι για να κρατήσουμε τα χωριά μας πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχουν δικοί μας άνθρωποι που να κατοικούν εκεί.
Για τον Κορμακίτη και την Καρπάσια, από το 1974 μέχρι και πρόσφατα αυτή την ανάγκη ικανοποιούσαν οι μαρτυρικοί μας εγκλωβισμένοι.
Για δεκαετίες, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, υπέφεραν στη μοναξιά και στην περιφρόνηση τα πάνδεινα για να κρατήσουν τα χωριά τους.
Είναι οι πραγματικοί δικοί μας ήρωες και γι’ αυτή τη θυσία τους θα πρέπει να είμαστε για πάντα ευγνώμονες.
Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Τους οφείλουμε να σταθούμε αντάξιοι της δικής τους θυσίας. Να πάρουμε εμείς τη σκυτάλη από τα χέρια τους και να συνεχίσουμε τον αγώνα τους.
Οι ηρωικοί εγκλωβισμένοι μας φθάνουν στο αναπόφευκτο ανθρώπινο φυσιολογικό τέλος.
Έχουν απομείνει μόνο λιγοστοί και σχεδόν όλοι είναι σε πολύ προχωρημένη ηλικία.
Πώς μπορεί να συνεχιστεί η αγώνας για να σωθούν τα χωριά μας;
Πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να έχουμε δικούς μας ανθρώπους να κατοικούν στα χωριά μας;
Στο σημείο που έχουμε φθάσει, υπάρχει μόνο μια απάντηση.
Είναι η ΕΠΑΝΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ δικών μας ανθρώπων, που είχαν φύγει από τα χωριά τους προηγουμένως λόγω των μεγάλων προβλημάτων, και που τώρα θα μπορούσαν να επιστρέψουν σε αυτά, είτε ως αφυπηρετήσαντες σε κάποια προχωρημένη ηλικία, είτε ως πιο νεαροί εργαζόμενοι σε κάποιο οικονομικό τομέα που μπορεί να είναι βιώσιμος στα χωριά μας.
Η ΕΠΑΝΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ λοιπόν είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ και θα πρέπει να την επιδιώξουμε με κάθε τρόπο και όχι να την εμποδίζουμε.
Αυτή είναι η μόνη λύση που θα μπορούσε να μας δώσει κάποιες ελπίδες για τη συνέχιση της ύπαρξης δικών μας ανθρώπων στα χωριά μας, που να τα διαφυλάξουν για μας.
Αυτή τη λύση ήδη προσπάθησαν οι υπεύθυνοι θεσμοί μας να εφαρμόσουν εδώ και μερικά χρόνια.
Για το σκοπό αυτό, η Κυβέρνηση έθεσε σε εφαρμογή ένα σχέδιο επιδότησης των ατόμων επανεγκαθίστανται στα χωριά μας, καθώς και στα χωριά της Καρπασίας.
Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντοτε σε τέτοιες υποθέσεις, παρατηρήθηκαν και μερικές περιπτώσεις όπου φαίνεται ότι υπήρξε αθέμιτη εκμετάλλευση του οικονομικού επιδόματος, με άτομα να το λαμβάνουν αλλά στην πραγματικότητα να μην μένουν μόνιμα στα χωριά. Επίσης, υπάρχουν και παράπονα ότι άτομα που πράγματι διαμένουν στα χωριά τον περισσότερο καιρό και για χρόνια, δεν έχουν εγκριθεί για να λαμβάνουν την οικονομική βοήθεια, για διάφορους λόγους, που συνήθως έχουν να κάνουν με μικροκομματικές προτιμήσεις και ψηφοθηρία.
Ακόμη, υπάρχει και η αίσθηση πικρίας απο τους απομείναντες αρχικούς εγκλωβισμένους και τους στενούς συγγενείς τους ότι τα βοηθήματα σε αυτούς έχουν μειωθεί λόγω της επιδότησης των επανεγκατασταθέντων. Αυτό σίγουρα δεν πρέπει να γίνεται και θα πρέπει να είναι φανερό. Οι βοήθεια στους επανεγκατασταθέντες πρέπει να μην είναι εις βάρος της βοήθειας προς τους λιγοστούς απομείναντες αρχικούς ηρωικούς και μαρτυρικούς εγκλωβισμένους.
Λέγονται πολλά για το ποιος φταίει για τα πιο πάνω προβλήματα.
Ας μην επικεντρωθούμε σε αυτό. Ας επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο πώς θα το επιλύσουμε.
Ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος φαίνεται ότι προκύπτει λόγω της μη ύπαρξης συγκεκριμένων κριτηρίων που να καθορίζουν πότε ένα επανεγκασταθέν άτομο μένει ή δεν μένει αρκετά στο χωριό.
Αυτή η ασάφεια επιτρέπει την διαφορετική ερμηνεία και αντίληψη του θέματος αναλόγως των συμφερόντων και των περιστάσεων. Αυτός είναι και ο λόγος των διαφορετικών τρόπων αντιμετώπισης ατόμων που οδηγεί σε αισθήματα αδικίας, διαμαρτυρίες και τριβές.
Με αυτό τον τρόπο φθάσαμε στην παράδοξη θέση να καυγαδίζουμε για τα θέματα της έγκρισης της επιδότησης ή όχι, και για το αν πράγματι κάποιος ζεί μόνιμα στο χωριό ή όχι.
Σχεδόν ξεχάσαμε ότι το μεγάλο θέμα είναι να διασώσουμε το χωριό και όχι να αλληλοτρωγόμαστε για μικροπράγματα.
Ας καθορίσουμε λοιπόν τα κριτήρια να είναι ξεκάθαρα, και ας επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο σημαντικό στόχο, που είναι η ΣΩΤΗΡΙΑ του χωριού μας.
Χρειάζεται να μπουν όσο το δυνατό πιο συγκεκριμένα κριτήρια, όπως
-αριθμός διανυκτερεύσεων στο χωριό ανά μήνα/χρόνο
-αριθμός ημερών με “αδικαιολόγητη” απουσία από το χωριό ανά μήνα / χρόνο
-διατήρηση τόπου κατοικίας στο χωριό σε μόνιμη βάση
-πληρωμή όλων των κοινοτικών φόρων για το χωριό (νερό, καθαριότητα, ηλεκτρισμός, υπηρεσίες κλπ)
Τα πιο πάνω κριτήρια δεν είναι δύσκολο να εφαρμοστούν. Θα πρέπει να υπάρχει διαφάνεια στους κανόνες και στην εφαρμογή τους.
Αν δεν το κάνουμε, και αν συνεχίσουμε με τις υπάρχουσες ασάφειες, θα συνεχίσουμε για πάντα να έχουμε τα διαφόρων ειδών προβλήματα, όχι μόνο την εκμετάλλευση από άτομα που δεν διαμένουν πραγματικά στο χωριό, αλλά και από “πολιτικούς” για δικούς τους ψηφοθηρικούς σκοπούς. Και το χειρότερο είναι ότι η προσοχή όλων φεύγει από το σωστό και πάρα πολύ σημαντικό στόχο της σωτηρίας των χωριών μας, και πηγαίνει στα σκάνδαλα και στα μικροσυμφέροντα.
Ας ξυπνήσουμε λοιπόν όλοι, και κυρίως οι υπεύθυνοι θεσμοί, και ας ξαναθέσουμε τους σωστούς στόχους.
Πριν θα είναι ήδη πολύ αργά.
