18η Μαΐου 2017, ιστορική ημέρα για την Μονή του Αγίου Παντελεήμονα.
Έγινε την Πέμπτη 18 Μαΐου 2017 και ώρα 4:00 μ.μ. στο ιστορικό Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα στην Μύρτου η παράδοση του Μοναστηριού από την Τεχνική επιτροπή για την Πολιτιστική Κληρονομιά.
Στην τελετή παρευρέθηκαν εκτός από τα μέλη της Δικοινοτικής Επιτροπής για την Πολιτιστική Κληρονομιά και του UNDP , o Πάτερ Παναγιώτης , εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Κερύνειας, και αρκετός κόσμος Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι από την Μύρτου και τα γύρω χωριά αλλά και Μαρωνίτες.
Η πρώτη φάση της επιδιόρθωσης του Μοναστηριού έχει ολοκληρωθεί με την επιδιόρθωση της εκκλησίας του μοναστηριού και το κόστος έχει ανέλθει στις 750 000 ευρώ. Σύντομα θα ξεκινήσει η δεύτερη φάση με την επιδιόρθωση και των γύρω χώρων από το μοναστήρι.
Οι φωτογραφίες παρουσιάζουν την εκκλησία του μοναστηριού όπως είναι σήμερα, την τελετή παράδοσης του μοναστηριού μέσα και έξω από την εκκλησία καθώς επίσης και το φύτευμα μιας ελιάς στο χώρο του μοναστηριού από την Δικοινοτική Επιτροπή για την Πολιτιστική Κληρονομιά την εκπρόσωπο του UNDP και τον εκπρόσωπο του Μητροπολίτη Κερύνειας Πάτερ Παναγιώτη.
Πιο κάτω είναι η ομιλία του Τάκη Χατζηδημητρίου κατά την παράδοση του Μοναστηριού :
« Μέσα σ’ ένα κόσμο που σπαράζεται από χαλασμούς, θανάτους και καταστροφές, εμείς εδώ, σ’ αυτή τη γωνιά της Μεσογείου, έχουμε να πούμε τη δική μας μικρή ιστορία. Να μεταδώσουμε ένα χαρμόσυνο μήνυμα. Τη διάσωση ενός μνημείου, ενός έργου ανθρώπων, με τη δική του ιστορία, νόημα και σημασία. Του μοναστηριού του Αγίου Παντελεήμονα στη Μύρτου
Μια νίκη στην αέναη μάχη ενάντια στη φθορά και τον αφανισμό. Αντί για ερείπια, όπως το προδιέγραφε η πορεία μιας αδυσώπητης μοίρας, παραθέτουμε ένα κτίσμα με ανοικτή την προοπτική στο μέλλον. Ένα μήνυμα αγάπης, αλληλοκατανόησης και αλληλοσεβασμού μεταξύ των ανθρώπων του νησιού. Μια νέα ζωή και ένας νέος ρόλος περιβάλλει το μοναστήρι. Γεφυρώνει χρόνους απουσίας και αποτελεί σημείο συνάντησης ανθρώπων. Προβάλλει πάνω από τους πόνους και τις δοκιμασίες του τόπου, με κατανόηση, συμπόρευση και ειρήνη.
Σήμερα γιορτάζουμε τη σωτηρία του Μοναστηριού του Άγιου Παντελεήμονα στη Μύρτου, αύριο τα οθωμανικά λουτρά στην Κάτω Πάφο, το τζαμί στον Άη Νικόλα και το άλλο στον Άη Γιάννη. Όλα πάνε μαζί, σε μια νέα αντίληψη και νέα πορεία. Βλέπουμε μέσα από κάθε μνημείο τον άνθρωπο, τον ένα, που είναι και όλοι μαζί. Τα μνημεία, μας μαθαίνουν από την αρχή τη ζωή και τον τόπο.
Ο Άγιος Παντελεήμονας είναι ιστορικός χώρος, αλλά και προνομιακό σε ομορφιά σημείο της κοινής πατρίδας. Απλώνουμε το βλέμμα μας και αντικρύζουμε το Πενταδάκτυλο. Γύρω τριγύρω πεύκα , βλάστηση , καλλιέργειες , γεννήματα της γης και ανάμεσά τους σημάδια της πανάρχαιης ιστορίας. Μια αιώνια ομορφιά. Περπατάμε στους δόμους του τόπου μας και πονούμε από τη πολλή ομορφιά του. Όταν τα είχαμε όλα ειρηνικά και αρμονικά δε τα λογαριάζαμε. Σαν να μην υπήρχαν ανεμώνες, τουλίπες, δικές μας, όχι ξενόφερτές , κόκκινες, λαμπερές, γέννημα της γης μας, μαργαρίτες και άνθρωποι. Τα βλέμματά μας ηταν στραμμένα αλλού. Τώρα τ’ αναζητούμε.
Ο τόπος είναι ο άνθρωπος και ο άνθρωπος είναι ο τόπος. Κι εμείς; Θύμησες πίκρες. Θύματα πολλά. Δεν το ήθελε ο τόπος. Οι άνθρωποι το κάναμε. Οι άνθρωποι ασεβήσαμε. Όμως τώρα πια μπορούμε ν΄ αφήσουμε πίσω μας την αντιπαράθεση και να βάλουμε στη θέση της την αγάπη για τον τόπο. Την ελπίδα για μια καλύτερη εποχή με αλληλοκατανόηση και αμοιβαία εμπιστοσύνη. Πρέπει ν’ αγαπάς τον τόπο για να βρίσκεις δρόμους να περνάς. Πρέπει να αγαπάς τον άλλο, το συνάνθρωπό σου, για να γεύεσαι μαζί τον τόπο και την ειρήνη. Ζουν μέσα μας τόποι και άνθρωποι και η μοίρα κοινή. Ξέρουμε ακόμα πως περπατούμε σε ένα τόπο γεμάτο από βήματα …ανθρώπους …αχνάρια και ιστορίες. Πρέπει να τα μάθουμε όλα αυτά, να τα ξέρουμε , να τα πούμε κι εμείς παρακάτω, στις επόμενες γενιές με το αληθινό τους νόημα.
Εμείς, της ΤΕ, για να φτάσουμε στο σημερινό αποτέλεσμα, χρειάστηκε να στηριχτούμε ο ένας στον άλλο. Ν’ αντιμετωπίσουμε απρόβλεπτες δυσχέρειες και προβλήματα. Ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας τους Τουρκοκύπριους συνάδελφους το Undp-pff και την ΕΕ για τη βοήθεια και τη συμπαράσταση. Να ξέρουν κι αυτοί ότι μπορούν να βασιστούν πάνω μας. Διαβεβαιώνουμε όλους τους συμπατριώτες μας ότι με σαφείς και τίμιες εξηγήσεις μπορούμε να κτίσουμε τη μεταξύ μας εμπιστοσύνη. Διερωτόμαστε πολλές φορές, σε ώρες κρίσης: Τι εμείς, της Τεχνικής Επιτροπής, αλήθεια κάνουμε; Είμαστε έξω από το σύστημα ή μήπως είμαστε το αύριο που προσδοκά ο τόπος και δε το γνωρίζουμε;
Το σίγουρο είναι ότι με το έργο μας αναπαράγουμε αγάπη και ενότητα. Βρίσκουμε χαραμάδες, που με την κοινή μας δράση γίνονται οι δρόμοι, οι λεωφόροι του μέλλοντος. Το μνημεία που διασώζουμε , χριστιανικά και μουσουλμανικά, είναι μιλιοδείχτες σε ένα δρόμο που τον θέλουμε να πηγαίνει μακριά, εκεί όπου γαληνεύει η ψυχή του ανθρώπου και γίνεται πολιτισμός και ευτυχία.»