Ένας πατέρας είχε δυο γιούς. Ο νεότερος, μια μέρα, ζήτησε ό,τι του αναλογούσε και, αφού το πήρε σε μετρητά, έφυγε και πήγε σε μακρινή χώρα. Εκεί με τη σπατάλη και την άσωτη ζωή του, τα ξόδευσε όλα και άρχισε να στερείται και να πεινά. Στο τέλος κατάντησε χοιροβοσκός!…
Η δυστυχία του ήταν αφόρητη. Κουρελιασμένος και βρώμικος, σκελετωμένος από την πείνα, ψάχνει μέσα του και βρίσκει κάποιες ψυχικές δυνάμεις. Κάποια απομεινάρια που του άφησε η ζωή της ασωτίας. Μ’ αυτές ορθώνει το κορμί και την ψυχή του και λέγει: «Θα επιστρέψω στον πατέρα μου». Το είπε και το έκανε. Ο πατέρας του τον δέχθηκε με λαχτάρα, με ανοιχτή αγκαλιά. Διέταξε τους δούλους του και ετοίμασαν πλούσιο-γιορτινό τραπέζι!
Το πρόσωπο του οικοδεσπότη λάμπει από χαρά. Στο πλευρό του ο γιος του που επέστρεψε: καθαρός τώρα, καλοντυμένος, με πέδιλα στα πόδια και δακτυλίδι στο χέρι. Γύρω του όλοι οι καλεσμένοι συγχαίρουν τον ηλικιωμένο – πανευτυχή πατέρα που ξαναβρήκε το παιδί του. Συγχαίρουν και τον γιό, που βρήκε πάλι τόση αγάπη στην καρδιά του πατέρα.
Έλειπε όμως από το τραπέζι ο μεγάλος γιος. Ήταν στα χωράφια. Νάτον που έρχεται. Ακούει τα τραγούδια και σταματά. Ρωτά και τα μαθαίνει όλα. Θυμώνει και δεν θέλει να μπει στο σπίτι. Αλλά ο καλός πατέρας έρχεται κοντά του και ακούει το παράπονό του. Τον παίρνει έπειτα από το χέρι και του λέγει: «Έλα παιδί μου να συμμερισθείς και εσύ τη χαρά του αδελφού σου, που ήταν για όλους μας νεκρός και αναστήθηκε, χαμένος και βρέθηκε!» …
Φοβερό ήταν το πέσιμο του νέου της παραβολής, τρομερό το κατάντημά του. Από αρχοντόπουλο έγινε χοιροβοσκός, από κύριος έγινε δούλος. Ενώ προηγουμένως τον περιστοίχιζαν φίλοι και υπηρέτες, τώρα τον περιτριγυρίζουν χοίροι, ακαθαρσίες παντού, ζει μέσα στη λάσπη και τη δυσωδία. Η ζωή του κατάντησε μαρτύριο, έσβησαν τα παλιά του όνειρα, χάθηκαν οι δυνάμεις του, κόπηκαν τα φτερά του. Αυτό, λοιπόν, είναι το τέρμα της ελεύθερης και ασύδοτης ζωής που διάλεξε μακριά από τον πατέρα του;
Η τραγική αυτή ιστορία επαναλαμβάνεται, δυστυχώς, και σήμερα. Ο δρόμος που διάλεξε ο άσωτος γιος δεν έκλεισε, έμεινε ανοιχτός. Χιλιάδες νέοι και νέες τον ακολουθούν φορτωμένοι το θησαυρό της ζωής τους: τα νιάτα, τις φιλοδοξίες, τα προσόντα και τις ικανότητές τους, το παρόν και το μέλλον τους. Τα θέλγητρα της αμαρτίας τους περιμένουν, το δράμα που έπεται είναι φρικτό. Όταν η αμαρτία πετύχει να θρονιαστεί στη ζωή μας, τότε μας αγκαλιάζει σφιχτά για να μας στραγγαλίσει! Επιμένει να της παραχωρήσουμε τα πάντα. Ανοίγει στον εαυτό μας επικίνδυνες σωματικές και ψυχικές πληγές.
Κοιτάξετε την ψυχική πληγή που λέγεται αλκοολισμός, ικανοποιείται ποτέ ο αλκοολικός; Όχι, πίνει και όλο πίνει και ουδέποτε λέγει αρκεί!
Ρίξετε μια ματιά στο χαρτοπαίχτη. Μεγάλη πληγή η χαρτοπαιξία, πληγή που δεν χορταίνει ποτέ!
Μήπως η φιλαργυρία υστερεί από τις άλλες πληγές; Είναι και αυτή μια βαθιά πληγή. Μόνο ο θάνατος μπορεί να δώσει τέρμα στο πάθος του φιλάργυρου!
Το ίδιο συμβαίνει με την πορνεία-ασωτία. Είναι φωτιά άσβεστη. Κάθε φορά που ο άσωτος ζητά να ικανοποιήσει το πάθος του αυτό, το αισθάνεται περισσότερο να φουντώνει και να τον καίει.
Ο άγιος Παύλος λέγει: το σώμα μας είναι «Ναός του Αγίου Πνεύματος», και εμείς καταστρέφουμε το σώμα μας με την ασωτία. Η Επιστήμη, η Ιστορία και η πείρα της ζωής επιβεβαιώνουν αυτή τη θλιβερή αλήθεια. Τα διάφορα άσυλα, τα σανατόρια, τα φθισιατρεία, τα φρενοκομεία… δέχονται καθημερινά τα θύματα της ασωτίας, της σαρκολατρείας, της μέθης και γενικά της αμαρτίας …
Οι καρδιακές ενοχλήσεις, οι παθήσεις του ήπατος, των πνευμόνων, οι νευροπάθειες και οι ψυχοπάθειες προέρχονται κυρίως από την ανώμαλη και άτακτη ζωή. Οι αγωνίες και οι συγκινήσεις της αμαρτωλής ζωής προκαλούν ασθένειες και συντομεύουν τα χρόνια του βίου μας.
Ο γλυκύς Ιησούς, όταν θεράπευσε τον παράλυτο της Βηθεσδά, του είπε: «Ίδε υγιής γέγονας, μηκέτι αμάρτανε» (Ιωάν. 5, 14). Και ο Παύλος λέγει: «Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. 6, 23). Δηλαδή με την αμαρτία αγοράζουμε το θάνατο του σώματός μας και τη νέκρωση της ψυχής μας…
Η ασωτία εξανεμίζει και την περιουσία μας. Κλασικό παράδειγμα έχουμε τον άσωτο του Ευαγγελίου. Πώς έφυγε από το πατρικό του σπίτι; Πλούσιος, καλοντυμένος και φορτωμένος χρήματα! Πώς επέστρεψε σ’ αυτό; Κουρελιάρης, βρώμικος και μίζερος! Και η ζωή έχει σωρεία τέτοιων παραδειγμάτων. Νέοι από καλές οικογένειες … κατάντησαν ζητιάνοι. Εκλεκτοί οικογενειάρχες, όταν γνώρισαν την αμαρτία και έγιναν δούλοι της, διέλυσαν τα σπίτια τους και κατάστρεψαν την οικογενειακή ευτυχία τους! Περιουσίες ολόκληρες παρασύρονται στην καταβόθρα της αμαρτίας: στην πολυτέλεια, στη μόδα, στους χορούς, στο χαρτοπαίγνιο, στο αλκοόλ, στα καμπαρέ, στα ναρκωτικά, στην κραιπάλη, στην ασωτία! …
Βλέπεις νέους από «καλογενιά» να περιφέρονται στα κέντρα και στα πεζοδρόμια και να ασχημονούν. Αυτοί λερώνουν το σώμα τους, την ψυχή τους και το σπίτι τους. Βλέπεις νέες, που άλλοτε τις καμάρωνες για τη σεμνότητα τους, τώρα να συμπεριφέρονται αδιάντροπα και να καταντούν σκουπίδι του καθενός …
Ο άσωτος υιός του Ευαγγελίου, αφού συνήλθε, πήρε την απόφαση της επιστροφής: «θα επιστρέψω στον πατέρα μου …» Αυτή η απόφαση τον άλλαξε. Την ίδια στιγμή ανορθώθηκε σωματικά και ψυχικά. Βρήκε την αναγκαία δύναμη, το κουράγιο. Μάζεψε το μυαλό του και είπε: «Πορεύσομαι προς τον πατέρα». Προτιμώ να είμαι δούλος σε τέτοιον πατέρα, παρά να ζω σ’ αυτούς τους βαλτότοπους. Θα επιστρέψω, θα πέσω στα πόδια του, θα ζητήσω συγγνώμη και θα φιλήσω το χέρι του … και εκείνος, καλόκαρδος και ευσπλαχνικός όπως είναι, θα με δεχτεί κοντά του. Το είπε και το έκανε …
Το τέλος ήταν ευτυχισμένο. Πατέρας και γιος έσμιξαν πάλι και η χαρά έδιωξε τη θλίψη, η οποία πριν βασίλευε στις καρδιές τους.
Αδελφοί μου, κι εμείς σαν αμαρτωλοί απομακρυνθήκαμε από τον Ουράνιο Πατέρα μας, φανήκαμε απειθάρχητοι στο θέλημά Του. Το χρέος μας – αλλά και το συμφέρον μας – είναι να επιστρέψουμε κοντά Του. Ο σατανάς και η αμαρτία δεν μας αφήνουν, μας παρεμβάλλουν εμπόδια, μας γαργαλίζουν, μας τραβούν κοντά τους, μας εξαπατούν με τα θέλγητρά τους.
Για να νικήσουμε το σατανά και την αμαρτία πρέπει να επιδοθούμε στη νηστεία, στη μετάνοια και στην προσευχή.
Οι Νινευίτες άκουσαν τον Ιωνά, πίστεψαν στο μήνυμά του, έβαλαν στάχτη στο κεφάλι τους, μετάνιωσαν για τις κακές πράξεις τους, νήστεψαν και προσευχήθηκαν, και ο Πανάγαθος Θεός δεν τους τιμώρησε, όπως τους είχε προειδοποιήσει … Όλοι οι άγιοι εφάρμοζαν αυστηρά τη νηστεία και την εγκράτεια και επιδίδονταν στην προσευχή. Ο άγιος Μάρωνας νήστευε συχνά, έκανε μακρές προσευχές, αφιέρωνε τις μέρες και τις νύχτες στη σκέψη του Θεού … Ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος νήστευε την ημέρα και τη νύχτα αγρυπνούσε και προσευχόταν, μετανοούσε για τις αμαρτίες τις δικές του και τις αμαρτίες των άλλων, έκλαιε, προσευχόταν, ασκούσε τις αρετές, μελετούσε την Αγία Γραφή. Ο Μωυσής νήστεψε 40 μέρες (Εξ. 34, 28).
Ο Προφήτης Ηλίας νήστεψε 40 μέρες (Γ΄Βασ. 19, 8).
Τώρα τη Σαρακοστή, ας προσπαθήσουμε κι εμείς, ας κινηθούμε προς την ορθή κατεύθυνση … Ο γλυκύτατος Ιησούς και η μητέρα μάς Εκκλησία μας περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες για να μας αγκαλιάσουν και να μας χαρίσουν τη γαλήνη, τη σιγουριά και τη ευτυχία!
Αμήν
Ένα ζωντανό παράδειγμα (η εικόνα της αμαρτίας)
Σε μια παράσταση τσίρκου, ένας έμπειρος θηριοδαμαστής παρουσίασε ένα βόα για να εκτελέσει κάποιο νούμερο. Εκείνο το βόα, τον είχε αγορασμένο από μικρό και τον εγύμναζε επί 25 χρόνια… Έδωσε το παράγγελμα ο θηριοδαμαστής και ο βόας άρχισε να τυλίγεται πάνω στον άνθρωπο, όπως έκανε συχνά. Εκείνη τη φορά, το άτιμο ερπετό των 30 ποδών μήκους δεν υπάκουσε. Φαίνεται επηρεάστηκε από το πλήθος των επισκεπτών, ξύπνησε η άγρια φύση του και έσφιξε μέχρι θανάτου τον δύστυχο θηριοδαμαστή. Ο κόσμος έμεινε άφωνος. Πολλοί έτρεμαν από το φόβο τους, ενώ οι περισσότεροι έφυγαν! …
Ακριβώς σαν τον βόα είναι η αμαρτία. Μάς γαργαλίζει, μάς ικανοποιεί, μας έλκει με τη γλύκα της. Όμως σε κάποια στιγμή, αλίμονο, θα μας πνίξει! …
