Διάβασα κάπου ότι, οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες στη Νότιο Αφρική, με την άφιξη τους, το πρώτο που φρόντισαν να κάμουν, ήταν να κτίσουν σχολείο και εκκλησία. Στόχος τους, να διατηρήσουν την γλώσσα και τη θρησκεία τους… την παράδοση τους… Γιατί, έτσι σώζονται και επιβιώνουν οι λαοί…! Και κάπως έτσι, φαίνεται ότι, επιβίωσε και η δική μας κοινότητα μέχρι σήμερα, αφού κάποιοι αφιέρωσαν τη ζωή τους υπηρετώντας αυτά τα ιδανικά… ΗΡΩΕΣ..!!!
Γίνεται λόγος για τη Μαρωνίτικη ταυτότητα… Τα κύρια χαρακτηριστικά της οποίας είναι η Γη, η Πίστη, η Γλώσσα και η Οικογένεια… Και ο Πανάγαθος, φρόντισε να μας τα χαρίσει όλα απλόχερα…! Τα χωριά μας (ιδιαίτερα ο Κορμακίτης) κατέχουν μεγάλες εκτάσεις αξιοποιήσιμης γης, μια θρησκεία και γλώσσα με ξεχωριστές ιδιαιτερότητες, με καταβολές και χαρακτηριστικά από την εποχή του Χριστού, και τη ζεστή Μαρωνίτικη οικογένεια, που ανάθρεψε και ανέδειξε χαρισματικές και εμβληματικές προσωπικότητες…!
Δυστυχώς όμως, ο ολοκληρωτικός ξεριζωμός το 1974, και η προσφυγοποίηση, είχαν καταστρεπτικές συνέπειες, και επέφεραν καίριο πλήγμα στην Μαρωνίτικη κοινότητα… Ο διεσπαρμός των μελών της σε κάθε γωνιά της Κύπρου και η απομάκρυνση από τις ρίζες, είχαν ως αποτέλεσμα την σταδιακή και αλυσιδωτή φθορά… Χάθηκε η γη, κλονίστηκε η πίστη, η γλώσσα υποβαθμίστηκε, ο θεσμός της οικογένειας χαλάρωσε… Η προσπάθεια για αναδιοργάνωση και ανασύνταξη ήταν δύσκολη… Οι νέοι μιλούσαν κυρίως Ελληνικά, συναναστρέφονταν κυρίως με μη Μαρωνίτες… Συνέπεια αυτών, οι μικτοί γάμοι… που ολοένα και αυξάνονται…
Και νάμαστε σήμερα… Σε ένα κρίσιμο σημείο, όπου να απειλείται η ίδια η επιβίωση και η παρουσία μας ως Μαρωνίτες, σ’ αυτόν τον τόπο…! Με τη γη μας κατεχόμενη, τη θρησκεία μας σε βαθειά κρίση, τη γλώσσα μας υπό εξαφάνιση, την οικογένεια να ψάχνεται… Ο εκτοπισμός και η προσφυγιά, αντί να μας δυναμώσουν και να μας πεισμώσουν, και μέσα από τις στάχτες μας να αναγεννηθούμε, έφεραν τον μαρασμό και τον κατήφορο…
Μήπως χάσαμε το δρόμο μας..; Μήπως ελλείπουν οι εξέχοντες ηγέτες που θα μας καθοδηγήσουν και θα δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις, ώστε η κοινότητα να ανακάμψει; Μήπως τα προσωπικά συμφέροντα και οι ανάγκες, ο ωχαδερφισμός, μας υποχρέωσαν να παραμελήσουμε τους κοινούς στόχους και επιδιώξεις…;
Θα σταθώ στο θέμα της θρησκείας, η οποία διαχρονικά, ήταν το κυριότερο αποκούμπι των Μαρωνιτών… Είναι ξεκάθαρο και γενικώς παραδεχτό, ότι η θρησκεία και κατά συνέπεια η εκκλησία μας, διέρχονται περίοδο κρίσης… Ο κόσμος, το ποίμνιο, προοδευτικά απέχει από τον εκκλησιασμό και αραιώνει την επαφή του με την εκκλησία. Και θεωρώ ότι αυτό δεν είναι τυχαίο. Ο κόσμος νοιώθει πληγωμένος, προδομένος και απογοητευμένος, με όλα όσα συμβαίνουν στα εκκλησιαστικά και λειτουργικά δεδομένα…
Σε μια κοινότητα εκδιωγμένη και αποξενωμένη από τις ρίζες της, που εναγωνίως ψάχνει τρόπους να ορθοποδήσει και να επιβιώσει, δεν επιτρέπονται οι πειραματισμοί…! Γίναμε προ λίγων ετών, συνεχίσαμε να βιώνουμε, και ακόμα και σήμερα είμαστε μάρτυρες μιας προσπάθειας θρησκευτικής μεταρρύθμισης, που επιδιώκει, την αλλαγή και μετάφραση παραδοσιακών Αραμαϊκών ψαλμών, στα ελληνικά, και την αντικατάσταση άλλων…! ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ…!!!
Προς τι, αυτή η επιμονή και η ετσιθελική προσπάθεια επιβολής αυτών των αλλαγών..; Δεν αφουγκράζονται τα συναισθήματα του απλού λαού, δεν αισθάνονται την δυσαρέσκεια του ποιμνίου, δεν αντιλαμβάνονται την αντίδραση τους σ’ αυτό που γίνεται..; Αντί οι ίδιοι να είναι οι θεματοφύλακες και προστάτες της θρησκευτικής μας κληρονομιάς και παράδοσης, μετατρέπονται σε χασάπηδες και την κατακρεουργούν… Της ίδιας παράδοσης, που για αιώνες στήριξε, ευλόγησε και εμβολίασε τους προγόνους μας, και τους αξίωσε να μας την παραδώσουν ακέραιη και ζωντανή, ως παρακαταθήκη, και εμείς οφείλουμε να φροντίσουμε να την παραδώσουμε στις επόμενες γενεές, και να διασφαλίσουμε τα εχέγγυα για τη συνέχιση της… ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ!!!
Αλήθεια, σε ποιο βωμό γίνονται αυτές οι προσπάθειες θρησκευτικής μεταρρύθμισης…; Σε τι αποσκοπούν, και σε τι αναμένεται να ωφελήσουν τη Μαρωνίτικη κοινότητα της Κύπρου; Μια κοινότητα της οποίας, οι θυσίες και αγώνες ιστορικών μελών και ηγετών της, κατάφεραν να τη διασώσουν, να τη διατηρήσουν και να την παραδώσουν σε μας ζωντανή και περήφανη..! ΜΑΤΑΙΑ;
Δεν εξηγείται αλλιώς…! Φαίνεται ότι κάποιοι μπέρδεψαν τις έννοιες των λέξεων…. Και αντί να προσπαθούν για τη διάσωση και τη διατήρηση της παράδοσης μας, επιδιώκουν μανιωδώς τη διάλυση και τη διαγραφή της… ΕΓΚΛΗΜΑ…!!!
Πως αλλιώς μπορεί να αποδοθεί, η επιμονή στην ελληνοποίηση της Θείας Λειτουργίας μας, της Συροαραμαϊκής Μαρωνίτικης Θείας Λειτουργίας, βασικού πυλώνα της παράδοσης και της ιστορίας μας, και η μεθοδική αντικατάσταση της μεγάλης πλειοψηφίας των παραδοσιακών Αραμαϊκών ψαλμωδιών… ΕΛΕΟΣ…!!!
Δηλώνω απερίφραστα, και πιστεύω ότι μαζί μου θα συμφωνεί και η συντριπτική πλειοψηφία των αδελφών Μαρωνιτών, ότι, το άκουσμα και μόνον των παραδοσιακών ψαλμών, στην πατροπαράδοτη τους μορφή, με γεμίζει και με καλύπτει ως πιστό και εκκλησιαζόμενο… Δεν νοιώθω την ανάγκη να καταλαβαίνω το περιεχόμενο τους… Έτσι έμαθα, έτσι μεγάλωσα και έτσι θέλω να συνεχίσω…! Και αυτό προσπαθώ να μεταδώσω στα παιδιά μου… Την περηφάνια του να είσαι Μαρωνίτης, και να έχεις αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και ακούσματα… Γιατί έννοια μου, είναι να υπάρχουν Μαρωνίτες και μετά από μένα, να μην είναι η δική μου, η τελευταία γενεά Μαρωνιτών, με την εικόνα που όλοι μας ξέρουν, και που πρέπει να έχουμε…! Ας μην αποδειχτούμε ιδανικοί αυτόχειρες και ας μην βάζουμε αλάτι στις πληγές που έχουμε ήδη ανοιχτές…
Το έχω πει επανειλημμένα, θα το ξαναπώ, και δεν θα σταματήσω να το λέω: Είμαστε όλοι γρανάζια της ίδιας μηχανής… Κανένας δεν περισσεύει… Όλοι, ο καθένας από εμάς, έχει τη δική του θέση και το δικό του ρόλο να διαδραματίσει… Ας ψάξε να τον βρει… Γιατί η προσπάθεια για επιβίωση και σωτηρία της Μαρωνίτικης κοινότητας, είναι υπόθεση όλων μας…!!! ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ…!!!
Σιάρπελ Ι. Φραγκίσκου-15 Μαρτίου 2017