Η Κύπρος έχει υποστεί τη μεγαλύτερη μείωση στην διάμεση καθαρή αξία του πλούτου στην Κύπρο, και στο διάμεσο καθαρό διαθέσιμο εισόδημα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και αυτό οφείλεται στις πολιτικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας και στη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, μας λέει το ΑΚΕΛ. Όμως η μελέτη που δείχνει αυτά τα αποτελέσματα, λέει άλλα, ότι η μείωση στον καθαρό πλούτο των νοικοκυριών οφείλεται κυρίως στη μείωση των τιμών τω ακινήτων, που ήταν η μεγαλύτερη στην Ευρώπη και στη δραματική αύξηση της ανεργίας, που ήταν επίσης η μεγαλύτερη στην Ευρώπη.
Αυτό που δεν λέει το ΑΚΕΛ είναι ότι η μελέτη (ευρωπαϊκή έρευνα για τη χρηματο-οικονομική κατάσταση και των καταναλωτικών συνηθειών των νοικοκυριών στις χώρες της Ευρωζώνης), αφορά την περίοδο 2014, δηλαδή 20 μήνες μετά που ανέλαβε η κυβέρνηση Αναστασιάδη, και αφού προηγήθηκαν πέντε χρόνια διακυβέρνησης από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΑΚΕΛ. Μήπως ανέμενε κανείς την παρούσα κυβέρνηση να σταματήσει την κατρακύλα των τιμών των ακινήτων, που ούτως ή άλλως ήταν φούσκα, και να μειώσει την ανεργία από το 14% που την ανέβασε η προηγούμενη κυβέρνηση, στο 4%, μέσα σε 20 μήνες;
Είναι πραγματικά θλιβερό το γεγονός ότι το ΑΚΕΛ προσπαθεί με ψέματα και παραπλανητικές δηλώσεις να απαλλαγεί από τις τεράστιες ευθύνες που το βαραίνουν, για τη κακή διαχείριση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που ξέσπασε στην Κύπρο μετά την έλευση της διεθνούς οικονομικής κρίσης, η οποία ενδυναμώθηκε από το σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων και την τραπεζική κρίση. Αλήθεια, πως θα μπορούσε η προηγούμενη κυβέρνηση να διαχειριστεί μια κρίση που δεν αντιλήφθηκε; Το έχουμε αναφέρει πολλές φορές, ότι η προηγούμενη κυβέρνηση δεν φταίει για τη δημιουργία της οικονομικής κρίσης, φταίει όμως πάρα πολύ για την λανθασμένη διαχείριση της κρίσης. Μια υπεύθυνη κυβέρνηση πρέπει να μελετά τις εξελίξεις, να αντιλαμβάνεται τους κινδύνους, να λαμβάνει μέτρα έγκαιρα, και να μην ενεργεί στη βάση ιδεολογίας αλλά στη βάση της λογικής.
Το ΑΚΕΛ και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης αποδίδουν την αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας, όμως καμία σχέση μεταξύ των δύο. Η νεοφιλελεύθερη οικονομική φιλοσοφία περιλαμβάνει πολιτικές ανάπτυξης μέσω του ιδιωτικού τομέα και επιβάλλει συνετή διαχείριση των δημοσίων οικονομικών. Το κράτος μπορεί να ξοδεύει όσα θέλει, με όριο αυτά που εισπράττει, και δεν πρέπει να δανείζεται για να καλύπτει ελλείμματα. Οι πολιτικές των ελλειμμάτων επιτρέπουν στις εκάστοτε κυβερνήσεις να ξεγελούν τους πολίτες και να επιβαρύνουν τις επόμενες γενεές, που θα κληθούν να αποπληρώσουν τα δανεικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι αν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές εφαρμόζονταν τις προηγούμενες δεκαετίες, δεν θα είχαμε σήμερα κανένα πρόβλημα, ούτε με τη φτώχεια, ούτε με την ανεργία, ούτε με τις εισοδηματικές ανισότητες.
Το ΑΚΕΛ έχει δίκιο όταν λέει ότι αυξήθηκε η φτώχεια και οι εισοδηματικές ανισότητες, αλλά δεν μπορεί να επικρίνει την παρούσα κυβέρνηση ότι μέσα σε 20 μήνες, δηλαδή μέχρι το 2014, έχει προκαλέσει αυτά τα κακά. Γιατί δεν αναφέρουν και τις επιδόσεις της προηγούμενης διακυβέρνησης τα πέντε χρόνια που προηγήθηκαν (2008-2013) για να διαπιστώσουν ότι είναι πολύ χειρότερες.
Μάριος Μαυρίδης, Καθηγητής Οικονομικών Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο, βουλευτής ΔΗΣΥ Κερύνειας