Δεν «ξέρω» ποιος έφερε την Τροϊκα στην Κύπρο αλλά όποιος και να την έφερε πολύ καλά έκανε. Αν η δεν ερχόταν στην Κύπρο η τροϊκα, θα είχαμε πτωχεύσει με όλες τις συνεπακόλουθες συνέπειες. Η τροϊκα μας βοήθησε να νοικοκυρέψουμε τα δημόσια οικονομικά, να διορθώσουμε και να εξυγιάνουμε το τραπεζικό σύστημα και να προχωρήσουμε με σημαντικές μεταρρυθμίσεις που ήταν αναγκαίες για τη λειτουργία του κράτους και της οικονομίας. Η αλήθεια είναι ότι δεν κάναμε όλα όσα έπρεπε να κάνουμε, ακόμα και αυτά που κάναμε δεν τα κάναμε όπως έπρεπε να γίνουν, λόγω των αντιδράσεων από την αντιπολίτευση και των συνδικαλιστικών οργανώσεων, οι οποίες συνεχίζουν να ακολουθούν την ίδια πολιτική, να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των μελών τους εις βάρος των φορολογουμένων και των νέων ανθρώπων.
Οι περισσότερες αντιδράσεις και αλλαγές στις μεταρρυθμίσεις που πέρασαν από τη βουλή έγιναν για χάρη του λαϊκισμού ή για τα συμφέροντα των διαφόρων ομάδων εργαζομένων του δημοσίου, πάντα εις βάρος της κοινωνίας. Διότι όταν το επαγγελματικό συνταξιοδοτικό των εργαζομένων στο δημόσιο καταργήθηκε το 2013, αλλά μόνο για νεοεισερχόμενους, το κόστος το πληρώνει η κοινωνία. Η κυβέρνηση θα απαλλαγεί πλήρως από το επαγγελματικό συνταξιοδοτικό σύστημα του δημοσίου μετά από 50 χρόνια. Όταν ο κατάλογος διοριστέων, ο οποίος μείωσε το επίπεδο της παιδείας μας και δημιούργησε την παραπαιδεία (για όσους είχαν να πληρώσουν), καταργείται σε βάθος χρόνου το 2028 και όχι άμεσα, το κόστος το πληρώνει η κοινωνία.
Όμως, έστω και αυτά που έγιναν μέσα σε τρία χρόνια, είναι περισσότερα από όσα έγιναν τα τελευταία 30 χρόνια. Για πρώτη φορά διασφαλίζεται ότι τα δημόσια οικονομικά θα είναι από εδώ και πέρα ισοσκελισμένα και το δημόσιο χρέος θα μειώνεται σε βάθος χρόνου. Για πρώτη φορά η Κύπρος διαθέτει ένα βιώσιμο τραπεζικό σύστημα το οποίο επιτέλους θα επιτελέσει ορθά το ρόλο του στην οικονομία και δεν θα εξανεμίζει δεξιά και αριστερά τα χρήματα των καταθετών. Ως μέλος της Τραπεζικής Ένωσης της ευρωζώνης, το κυπριακό τραπεζικό σύστημα διαθέτει τις απαραίτητες ασφαλιστικές δικλείδες, οι οποίες προστατεύουν τους καταθέτες και ενδυναμώνουν την εμπιστοσύνη των επενδυτών. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλά, και αυτά οφείλονται στην αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να εφαρμόσει το μνημόνιο. Χωρίς την επιρροή της τροϊκας όμως, ενδεχομένως να κάναμε πολύ λιγότερα.
Δεν είναι εύκολο να υπολογίσει κανείς τι θα συνέβαινε αν η Κύπρος δεν υπέγραφε μνημόνιο με την τροϊκα για να πάρει χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στηριξης. Το σίγουρο είναι ότι η Κύπρος θα ήταν αναγκασμένη να κηρύξει στάση πληρωμών, δηλαδή πτώχευση του δημόσιου τομέα. Αυτό θα σήμαινε αυτόματη δημοσιονομική προσαρμογή, δηλαδή τα έξοδα δεν θα μπορούσαν να υπερβούν τα έξοδα. Δηλαδή, η κυβέρνηση θα έπρεπε να μειώσει τις δαπάνες της κατά τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο, ίσως και περισσότερα αν τα έσοδα του κράτους ήταν μειωμένα εξ’ αιτίας της οικονομικής ύφεσης που θα ακολουθούσε την πτώχευση. Οι μισθοί και οι συντάξεις, οι κοινωνικές παροχές, και οι αναπτυξιακές δαπάνες θα είχαν μειωθεί άμεσα και χωρίς καθυστέρηση. Η ανεργία και η φτώχεια θα αυξάνονταν δραματικά.
Κάποιες φορές διερωτούμαι, γιατί υπάρχει τόση υποκρισία σε ότι αφορά την τροϊκα από κάποιες πολιτικές δυνάμεις και σε τι ωφελεί η πολιτική αυτή. Λογικά, θα έπρεπε να εκτιμήσουμε την προσφορά της τροϊκας στην Κυπριακή κοινωνία, και να τους ζητούμε να μας αξιολογούν και να μας κάνουν εισηγήσεις, για να μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι.
Μάριος Μαυρίδης, οικονομολογος, βουλευτής Κερύνειας ΔΗΣΥ