Του Αντώνη Ηλία Κασάπη
Fully justifiably, a lot has been said and written about the beauty of our land and our natural resources in our villages.
My village is Kormakitis and I will write about it, but for sure the same applies for the other beautiful villages of our community for their own people.
Over the years, we many times heard comments such as “Kormakitis is a beautiful village, but its people are …”.
Nothing could be more untrue than the second part of this sentence!
Here is where a wise Cypriot saying fits well “ Ο άδρωπος εν ο τόπος“ !
In a quick translation “ Man makes the place”.
Kormakitis is beautiful BECAUSE of its people!
For centuries the people of Kormakitis, isolated and neglected, worked extremely hard to buy the land from non-village businessmen who were the previous land owners, to make the land fertile, to fill it with beautiful and productive carob and olive trees, to make “δήμματα” (tying together a plot of land to protect it from water flows and from erosion) and “δόμες” (protective barriers made of stones collected by hand one by one and placed at the borders of plots of land) , to dig wells and make “πετραύλακα” ( a channel to let the water flow from one place to another for irrigation, built with stone and mortar) and “δοξαμένες” (water deposits), and literally to toil every inch of the land and make it fertile.
They worked hard and honestly for centuries to own the land and to make it beautiful and fertile as it is today.
They lived close to this land, and were buried in it. They became one with the land of Kormakitis.
Our land is our little very own ‘motherland’, our paradise on earth. It gave birth to us and it fed us.
It is now in danger. We are in danger of losing it after many centuries of being together.
We have a huge duty to continue the struggle to keep our land, to love it, to care for it, and to make sure that we pass it to our descendants, just like our ancestors passed it to us.
Η Γη μας και Εμείς
Πολύ ορθά, πάρα πολλά έχουν λεχθεί και γραφτεί για την ομορφιά της γής και της φύσης στα χωριά μας.
Το δικό μου χωριό είναι ο Κορμακίτης και θα γράψω γι’ αυτό, αλλά σίγουρα τα ίδια ισχύουν και για τα άλλα όμορφα χωριά της Κοινότητας μας για τους δικούς τους ανθρώπους.
Πολλές φορές στα προηγούμενα χρόνια ακούσαμε σχόλια όπως « Ο Κορμακίτης είναι όμορφο χωριό, αλλά οι άνθρωποι του…».
Ουδέν αν αληθέστερο από το δεύτερο μέρος αυτής της πρότασης!
Εδώ ισχύει απόλυτα η σοφή Κυπριακή παροιμία « Ο άδρωπος εν ο τόπος!».
Ο Κορμακίτης είναι όμορφος ΛΟΓΩ των ανθρώπων του!
Για αιώνες οι άνθρωποι του Κορμακίτη, απομονωμένοι και παραμελημένοι, δούλεψαν πάρα πολύ σκληρά για να αγοράσουν τη γη από μη χωριανούς επιχειρηματίες που ήταν οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες, να κάνουν τη γη παραγωγική, να τη γεμίσουν με πανέμορφες και προσοδοφόρες χαρουπιές και ελιές, να φτιάξουν ‘δήμματα’ και δόμες για να προστατέψουν τη γη, να σκάψουν πηγάδια για νερό, να κτίσουν πετραύλακα και δεξαμενές για να ποτίζουν τη γη τους, και κυριολεκτικά να οργώσουν κάθε ίντζα της γης τους για να την κάνουν γόνιμη.
Εργάστηκαν σκληρά και τίμια για αιώνες για να αποκτήσουν τη γη και να την κάνουν όμορφη και παραγωγική όπως είναι σήμερα.
Έζησαν πάντοτε κοντά στη γη τους και θάφτηκαν σε αυτή. Έγιναν ένα με τη γη του Κορμακίτη.
Η γη μας είναι η μικρή δική μας «μητέρα πατρίδα», ο επίγειος παράδεισος μας. Μας γέννησε και μας ανάγιωσε.
Τώρα κινδυνεύει. Κινδυνεύουμε να τη χάσουμε μετά από αιώνες που ζούσαμε μαζί της.
Έχουμε ένα τεράστιο καθήκον να συνεχίσουμε τον αγώνα να κρατήσουμε τη γη μας, να την αγαπήσουμε, να την περιποιηθούμε, και να σιγουρέψουμε ότι την παραδίδουμε στους απογόνους μας, ακριβώς όπως οι πρόγονοι μας την παράδωσαν σε εμάς.
