L-SENTÚK…ΤΟ ΣΕΝΤΟΥΤΖΙΗΝ…!
Του Σιάρπελ Ι. Φραγκίσκου
Pikulu, Χotja, kan mpsalli χtir, u kullon kanyacarifon,
u l-tinye jumpu kanijú, și χarka amma kanliχon…
Raχ eχen raci, eχen zman, u rat mpșan tesailu,
fi eχte χarka ta kanlú, vassiét mpșan telakillu…
-Pácaref kif int impsalli χtir, u minnak ttatcallem,
u lli șșos telak pkyiθkel χtir, ta int iγpír mcallem…
-Jumpak tajít, ya Χotja mu, ta eχte χarka lini,
int, ta smacat u kșacat χtir, u pritak tatvassini…
L-Χotja, intje kanyaχki χtir, kanyiskot u kanyismca,
χanku, klam fitte kanikúl, ma caklu, χtir kanyisfa…
-Saylni int așma pitrí, tasmca l-χarka șaitak,
u malli χsepe șayti, an paχter ttasacitak…
-Χotja, pikuyllu ll-intsán, kuynni, an pittcaref,
fi eχen θkubbor, tattarúχ, psailak, mpșan tacaref,
ayna moδca tel-sentúk, takún il-saca tel mașke,
l-neχa, kintamu, oksa χalf, u jumpak jit mpșan akke…
L-Χotja, simcu, u má kal și, u kaniχókk il-taknu,
u pacatén, min fitte saca, ta χisep, tar u kallu…:
-Ya ipni, smaca takuyllak, ayn ma pitrí, mpși jumpu,
χaje, int χost ta la taθkún, aδa ta fkuyllak, χsupu…!
Şarpel I. Frankisku
02/04/2025
ΤΟ ΣΕΝΤΟΥΤΖΙΗΝ…!
Λαλούν πως ο Χότζιας, ήταν πολλά δκιαβασμένος, τζι έξερεν τα ούλλα,
τζιαι ο κόσμος έρκετουν κοντά του, άμμα είχαν καμμιάν απορίαν…
Επήεν έναν τζιαιρόν, ένας βοσκός, τζιαι ήθελεν να τον ρωτήσει,
για μιαν απορίαν που είσιεν, να τον συμβουλέψει…
- Ξέρω πως είσαι σοφός, τζιαι που σέναν εν να μάθω,
τζιαι ο οσσιός σου βαρύ πολλά, που ‘σαι μιάλος δάσκαλος… - Κοντά σου ήρτα Χότζια μου, που έχω μιαν έννοιαν,
εσού, που είδες τζιαι άκουσες πολλά, τζιαι θέλω να με δασκαλέψεις…
Ο Χότζιας, ίντζιαι εμίλαν πολλά, εσιώπαν τζιαι άκουεν,
το στόμαν του ελάλεν λλία λόγια, μα ο νους του άξιζεν πολλά…
- Ρώτα με εσού ότι θέλεις, ν’ ακούσω την απορίαν σου,
τζιαι με την σκέψην μου, αν μπορώ, εν να σε βοηθήσω… - Χότζια, λαλεί του ο άθθρωπος, πε μου αν ηξέρεις,
σε μιαν κηδείαν, που εν να πάω, ρωτώ σε, για να ξέρω,
σε πκοιαν μερκάν του σεντουτζιού, να είμαι την ώρα της διαδρομής,
στο πλευρόν, πίσω του, οξά μπροστά του, γι αυτόν ήρτα κοντά σου…
Ο Χότζιας, άκουσεν τον, τζιαι εν είπεν τίποτες, τζιαι έκνιθεν το γένιν του,
τζιαι ύστερα που λλίην ώραν, που εσκέφτηκεν, εγύρισεν τζιαι είπεν του..:
- Αχ γιε μου, άκου να σου πω, όπου θέλεις περπάτα κοντά του,
κανεί, μέσα εσού να μεν είσαι, τούτον που σου λαλώ, σκέφτου το…!
