Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΡΟΔΑΡΙΟΥ – 1η Κυριακή του Οκτωβρίου
Επί τρεις αιώνες οι Τούρκοι απειλούσαν ολόκληρη την Ευρώπη. Από τη ξηρά είχαν φθάσει μέχρι την Ουγγαρία καταστρέφοντες και λεηλατούντες τα πάντα στο διάβα τους. Ο στόλος τους εκάλυπτε τη Μεσόγειο και αιχμαλώτιζε τα χριστιανικά πλοία εξοντώνοντας ή καταδικάζοντας σε δουλεία τους ναύτες. Ο μέγας Σουλτάνος Σελίμ προτίθετο να καταλάβει τη Ρώμη, να γκρεμίσει το Ναό του Αγίου Πέτρου, να συντρίψει τον Τίμιο Σταυρό και να ανυψώσει την ημισέληνο.
Ο άγιος Πάπας Πίος ο 5ος τέθηκε επί κεφαλής μιας σταυροφορίας κατά των Τούρκων. Μίλησε, ενήργησε και ξύπνησε τους Ευρωπαίους. Ενώθηκαν η ναυτική δύναμη της Βενετίας και της Ισπανίας και πλοία άλλων χωρών. Συναθροίστηκε στόλος από 200 πλοία με πλήρωμα 23 000 άνδρες. Αρχιναύαρχος ήταν ο Δον Ιωάννης της Αυστρίας.
Ο Πάπας ευλόγησε το στόλο, τον έθεσε υπό την προστασία της Παναγίας και απέπλευσε προς τον Κορινθιακό κόλπο. Στις 7 Οκτωβρίου 1571 μ.Χ. οι δύο στόλοι (ο στόλος των Ευρωπαίων με 200 πλοία και στόλος των Τούρκων με 300 πλοία) ήρθαν αντιμέτωποι. Ο αρχιναύαρχος Ιωάννης ενθάρρυνε τους ναύτες του φωνάζοντας:
-Θάρρος παιδιά. Μη φοβάσθε. Ο Θεός και η Αγιοτάτη Μαρία θα μας δώσουν τη νίκη.
Πάνω στη ναυαρχίδα ύψωσε τη σημαία του Εσταυρωμένου και τη γαλάζια σημαία της Παναγίας. Οι Χριστιανοί στρατιώτες προσευχήθηκαν. Ο Πάπας και οι πιστοί στη Ρώμη έκαναν λιτανείες και απάγγελλαν το Ροδάριο, επικαλούμενοι τη βοήθεια της Μεγαλόχαρης.
Ο Τούρκος αρχιναύαρχος Αλή Πασάς ενθάρρυνε τους δικούς του άνδρες. Έδωσε τη διαταγή και ξεκίνησε η ναυμαχία στη θάλασσα μεταξύ της Ναυπάκτου (=λιμάνι της Στερεάς Ελλάδας) και της Κορίνθου (=λιμάνι της Πελοποννήσου). Διεξήχθη μια ένδοξη, μια πεισματώδης, μια αποφασιστική μάχη. Οι χριστιανοί πολεμιστές όρμισαν ακαταμάχητοι κατά των εχθρικών πλοίων. Άλλα έκαψαν, άλλα εβύθισαν και άλλα κατέλαβαν. Ο Αλή Πασάς κτυπήθηκε από σφαίρα και φονεύθηκε. Οι εχθροί τράπηκαν σε φυγή. Οι χριστιανοί ελευθέρωσαν δέκα χιλιάδες αιχμαλώτους που κρατούνταν μέσα στα τούρκικα πλοία.
Η ένδοξος ναυμαχία της Ναυπάκτου αποδίδεται στην ισχυρή προστασία της Παναγίας του Ροδαρίου. Οι ταχυδρόμοι ανήγγειλαν την είδηση της νίκης. Ο Πάπας και οι πιστοί φώναζαν:
-Ενικήσαμε, δόξα στο Θεό και στην Αγιοτάτη Μητέρα Του.
Προς ανάμνηση αυτού του γεγονότος, ο Πάπας Πίος ο 5ος καθιέρωσε την εορτή του Αγίου Ροδαρίου, δίνοντας συνάμα στην Αειπάρθενο Μαρία τον τίτλο «ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ».
Το Ροδάριο είναι μια εύκολη προσευχή προς την Παναγία. Οι πιστοί απαγγέλλουν ένα Πάτερ ημών, δέκα Χαίρε Μαρία και ένα Δόξα στον Πατέρα. Όλο το Ροδάριο είναι εκατόν πενήντα Χαίρε Μαρία, όσος είναι ο αριθμός των ψαλμών του βασιλιά και προφήτη Δαβίδ. Μαζί με το ροδάριο μελετούν και τα μυστήρια της ζωής του Χριστού.
Το Ροδάριο (=στεφάνι από ρόδα – τριαντάφυλλα) ξεκίνησε το Μεσαίωνα. Οι πιστοί λαϊκοί και οι Μοναχοί των Μοναστηριών έπλεκαν στεφάνια από μαργαριτάρια, από ρόδα … τα οποία τοποθετούσαν στα αγάλματα της Παναγίας. Επειδή δεν ήξεραν να διαβάζουν τους ψαλμούς του Δαβίδ, τους αντικαθιστούσαν με «Πάτερ ημών» και «Χαίρε Μαρία». Οι Δομινικανοί Μοναχοί εκλαΐκευσαν την ευλάβεια προς την Παναγία.
Το 1470 μ.Χ. ο Δομινικανός Πατέρας Αλέν ντε λα Ρος ίδρυσε την Αδελφότητα της Παρθένου Μαρίας και του Αγίου Δομινίκου. Εκείνη η πράξη ενέπνευσε την πρώτη «Αδελφότητα του Ροδαρίου» η οποία γεννήθηκε στην Κολωνία (=πόλη της Γερμανίας) το 1475 μ.Χ.
Σήμερα οι Καθολικοί όλου του κόσμου απαγγέλλουν με ευλάβεια το Άγιο Ροδάριο. Η Παναγία συμμετέχει στα Χαροποιά, στα Φωτεινά, στα θλιβερά και τα Ένδοξα μυστήρια του Υιού Της.
Ο Πάπας Παύλος ο 6ος μάς συμβουλεύει να απαγγέλλουμε το Άγιο Ροδάριο σιγά και αργά για να σκεπτόμαστε καλύτερα τα μυστήρια της ζωής του Κυρίου μας, διαμέσου της Καρδίας της Μητέρας Του, η οποία υπήρξε κοντά στον Κύριο περισσότερο από όλους τους ανθρώπους.
Ο Πάπας Ιωάννης – Παύλος ο 2ος έλεγε: «η πατερεμή που βγαίνει από την τσέπη είναι το χέρι της Παναγίας που μας κρατεί όλη την ημέρα και μας καθοδηγεί».
Οι προσευχές της Παναγίας ας είναι πάντοτε μαζί μας. Αμήν.