ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ…
Του Σιάρπελ Ι. Φραγκίσκου
Καθένας μας, μες την ζωήν, έσιει τα πάνω κάτω,
πότε καλά, πότε κακά, εύκολα, δύσκολα, περνά,
τζιαι πάει πάρα κάτω…
Εν η ζωή του καθενού, πόλεμος πο’ ν τελειώννει,
στην κάθε δύσκολην στιγμήν, καθένας μας την δύναμην,
που έσιει, αξαμώννει…
Έρκουνται όμως, δυστυχώς, μέρες πολλά βαρβάτες,
νοιώθουμεν να πνιούμαστεν, ερείπια γινούμαστεν,
μα, στέκουμεν, ταχάτες…
Τζι εν φανερόν, που, μόνοι μας, που μέσα εν θα φκούμεν,
θέλουμεν στήριξην πολλήν, τζιαι την κουβένταν την καλήν,
να παρηορηθούμεν…
Σαν δεις τον άλλον τζιαι βρεθεί, σ’ άσσιημην κατάστασην,
βούρα κοντά του, στάθου του, μίλα μαζίν του, άκου του,
τζιαι δωσ’ του συμπαράστασην…
Μεν καρτεράς που λλόου του, βοήθειαν να γυρέψει,
μπορεί τζιαι ναν περήφανος, τζιαι προτιμά, αμήχανος,
μόνος του να ππαστρέψει…
Έμπα στην μέσην, γύρεψε, τρόπον να βοηθήσεις,
μεν τον αφήκεις μόνον του, να σκέφτεται τον πόνον του,
μαζίν, να βρείτε λύσεις…
Να κάμεις τζιείνον που μπορείς, πολλά μεν υποφέρει,
γλυτζιά, μ’ αγάπην μίλα του, πως, έσιει κάποιον δίπλα του,
να νοιώσει, να το ξέρει…
Να καταλάβει που ξαρκής, σαν πα’ να του κοντέψεις,
πως θέλεις για να του σταθείς, μόνον για τζιείνον προσπαθείς,
τζι όϊ για να κκιαρέψεις…
Δείξε, πως καταλάβεις τον, μαζίν του υποφέρεις,
μιτά του κλαίεις τζιαι πονείς, τζιαι, γιάλι-γιάλι, θα το δεις,
εν να τα καταφέρεις…
Κάμε τον, να σ’ εμπιστευτεί, κόμα, να ‘τουν αρφός σου,
να ‘σαι μαζίν του καθαρός, τζιαι πε του, που τωρά τζιαι μπρος,
εν θα ‘σαι μανιχός σου…
-Ξέρε, εν να ‘μαι δίπλα σου, σε ότι τζιαι να γίνει,
πάνω μου να κουμπώννεσαι, μόνος σου, μεν φορτώννεσαι,
ούλλην σου την ευθύνη…
Άφης τον να σου ξαννοιχτεί, τζιαι πε του, δως του θάρρος,
τον πόνον σαν μοιράζεσαι, μάγκου μου, ξεκουράζεσαι,
μισόν ένει το βάρος…
Τζιαι ξέρε, τούτ’ η πράξη σου, ποττέ ‘ν πάει χαμένη,
βοήθεια, τζι ας εν μιτσιά, μιάλη τ’ άλλου παρηορκά,
λαλούσιν, ότι ένει…!
Σιάρπελ Ι. Φραγκίσκου
