ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ – 2 Νοεμβρίου
Η Εκκλησία μας όρισε την 2α Νοεμβρίου ως ημέρα μνήμης των Νεκρών.
Κατ’ αυτήν την ημέρα, όλοι οι Χριστιανοί σκέφτονται (και πρέπει να σκεφτούν) τους δικούς τους νεκρούς:
-Να τους αφιερώσουν μια Θεία Λειτουργία,
-Να τους απαγγέλλουν μερικές προσευχές,
-Να ανάψουν στην εκκλησία ή στον τάφο τους μερικά κεριά,
-Να κάνουν κάποια καλή πράξη γι’ αυτούς,
-Να υποβληθούν σε κάποια προσωπική θυσία για τη μνήμη τους, κ.ά.
Τοιουτοτρόπως παρακαλούμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, το Σωτήρα μας, ο οποίος έφερε την Ανάσταση και τη Ζωή, να χύσει το έλεός Του στους νεκρούς μας, να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους, να τους αναστήσει και να τους τοποθετήσει στους οίκους της δόξας Του.
Η Αγία Εκκλησία δεν λησμονεί τους νεκρούς. Η Θεία Λειτουργία του Σαββάτου είναι αφιερωμένη σ’ αυτούς. Ο ιερέας απαγγέλλει: «Σπλαχνίσου, Κύριε, τα τέκνα Σου τα οποία σφραγίστηκαν με το όνομά Σου, έφαγαν το Σώμα Σου, ήπιαν το αίμα Σου και απέθαναν με την ελπίδα Σου .. Ελάτε οι ευλογημένοι του Πατέρα μου και κληρονομήστε τη Βασιλεία του Ουρανού …»
Ας ζητήσουμε από την Αειπάρθενο Μαρία και όλους τους Αγίους μας να προσευχηθούν για τους νεκρούς μας, να τερματισθούν οι μέρες τους στο Καθαρτήριο, και να εισέλθουν στον Παράδεισο, όπου θα πλέουν μέσα στην ευτυχία, εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Η ανάμνηση των πιστών νεκρών εμφανίστηκε από τον 9ο αιώνα μ.Χ. και συνεχίζεται η μοναστική παράδοση να αφιερώνεται μια μέρα προσευχής για τους νεκρούς. Ο άγιος Ηγούμενος Οντιλών ντε Κλούνη (Γαλλία) (879 – 942) όρισε την ανάμνηση όλων των νεκρών στις 2 Νοεμβρίου.
Ο Άγιος Αυγουστίνος επαινούσε τη συνήθεια να προσευχόμαστε για τους νεκρούς, ακόμα και εκτός της ορισμένης ημερομηνίας, ούτως ώστε να μη λησμονείται ούτε ένας από αυτούς. Η Εκκλησία καθημερινά τους μνημονεύει.
Το 1915 μ.Χ. , κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πάπας Βενέδικτος 15ος διέδωσε αυτή την εξουσία στην Παγκόσμια Εκκλησία να τελεί Θείες Λειτουργίες και να προσεύχεται για τους νεκρούς.
Η Σύνοδος Βατικανού Δευτέρα ασχολήθηκε με το θέμα των νεκρών και πρόσθεσε μέσα στη Θεία Λειτουργία και στις προσευχές κείμενα που αναφέρονται στα παρακάτω:
-Θλίψη και ελπίδα μπροστά στο θάνατο,
-Ο Χριστός πέθανε για να μας αξιώσει να ζήσουμε,
-Ο Χριστός είναι η ζωή μας και η Ανάστασή μας,
-Ο θεός που μας έπλασε, θα μας αναστήσει,
-Λυτρωμένοι από το Χριστό, θα αναστηθούμε μαζί Του.
Στο «Πιστεύω» λέγουμε: «Πιστεύω στην ανάσταση των νεκρών». Η Εκκλησία προσεύχεται όπως όλοι οι νεκροί (σώματα και ψυχές) μπουν στη Βασιλεία του Θεού, όπου βασιλεύει η Ειρήνη και το Φως.
Ο Άγιος Αμβρόσιος σε μια ομιλία του υπογραμμίζει τα εξής: «Τι είναι ο Χριστός; Τίποτε άλλο παρά ο θάνατος του σώματος και το πνεύμα που δίνει τη ζωή. Εμείς επίσης πεθαίνουμε μαζί Του για να ζήσουμε μαζί Του. Δεν μπορούσε με καλύτερο τρόπο να μας σώσει παρά με το θάνατό Του. Γι’ αυτό ο θάνατός Του δίνει τη ζωή σε όλους».
Ο Άγιος Παύλος λέγει: «Ο Χριστός πέθανε, μετά αναστήθηκε, για να είναι ο Κύριος των νεκρών και των ζωντανών». (Ρωμ. 14,9).
