ALLAERΧAMON…!!!
(mkaddem fill enklovismenus tel Kormatjiti…)
Tel Şarpel I. Frankiskou
Eχen ma ll-aχar pkyáχirpu, ll-enklovismeni şatna,
allik ta efku arka snin, antáχt il-δeca, tcaδpín,
u natru l-δeca şaytna…
Tekumu u teáχirpu, şi trik fi palon χattu,
aχχóst ill-art ta l-cişe ju, ntχilku, ntrabbu u ntjawzu,
vaχton, tekafu nakku…
Şaddu snanon u kálpiton, ma aşka tacap ta jarru,
ma χarr, ma şite, şims u part, kanyaχtmu tvalsine χost ill-art,
kasru, nkitlu u χmarru…
Kanu ulát u şaχu pkyon, u stavu miχ il-tine,
mi arka snin takatcu, ta χitmu χtir u starcu,
tcaδpín, sine mal sine…
Mnaδik ill-art ntrabbayna, şrapna, kilna, cişna,
u naχni, şaton ill-ulát, u surna nes χok aδi ll-art,
u mşayna ll-ciştna…
Kanyujca kalpon, závalli, amma l-saca kantaχlak,
ulaton mşan teáχirpu, u mpla kitf mşan teákilpu,
sikkine kant, kantaχtca…
Kanyislaχ pkyon teáχirpu, jet il-saca şaiton,
pcit mill eχlon, prosfiyes, vaχton, corpa χost corpa nes,
u men kan tesaciton…?
U efku vaχton, mpla ulát, l-δeca mşan teintru,
miχ illi χjar, efkín mcik, kif akke χispu kanilík,
palon u kalpon χiδru…
Şi trik fi cişton jarru χalf, kanyijru ost ta kanyaχtru,
ta jreχon kanikaymu, u l-vajca kaninaymu,
tu cişton, l-δeca natru…
Χitmu, cirku, pazku timm, mil saχχar ost il-capşe,
aχχóst il-δeca macalukín, vaχton, mneşşrín, l-sacalukín,
u ruχton tu fil tamme…
U χarpu akke arka snin, katca lli-zman u şaχu,
aşma kanliχon innen tuχ, fil tamme efket monon il-ruχ,
cilku caneχon, raχu…
Matu u namu χost ill-art, χost aδik ta rabbiton,
u straχu, χarpu mistraχín, mi aşma tasáw cayşín,
aşma kanyaχtca miton…
Aşka mannintaca ll-alli l-nes, u aşka mannişkuron,
tanatru l-δeca şaytna, starcu u vijcu mşaninna,
u Rabbi teinturon…
L-tayn telon innen ufúχ, mill-cayşín tacarpu,
u ekef alok mşáninna, lli-tχummol χok il-δaχirna,
tayn ill-allik taχarpu…
U naχni pkyislaχ kúlitna, tannati χlefe kintamon,
tansáy aδak ta pilík, la tanninsíon, lla, şi trik,
Rabbi, allaerχamon….
Lli sturco aδa cayrfu, şi trik má tteyntamma,
calena ekef tχummol θkil, mχamlín ttankún, ost ruχ tantşíl
u naχni, u ulatna…!!!
Şarpel I. Frankiskou
30/08/2023
Ο ΘΕΟΣ ΜΑΚΑΡΙΣΕΙ ΤΟΥΣ…!!!
(αφιερωμένο στους εγκλωβισμένους του Κορμακίτη)
Ένας μετά τον άλλον φεύγουνε, οι εγκλωβισμένοι μας,
αυτοί που μείναν τόσα χρόνια, εκεί στο χωριό, ταλαιπωρημένοι,
και φύλαξαν το χωριό μας…
Να σηκωθούν και να φύγουν, ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό τους,
εκεί, στη γη που ήρθαν στη ζωή, γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, παντρεύτηκαν,
διάλεξαν να μείνουν μόνοι τους…
Έσφιξαν τα δόντια και την καρδιά τους, με όσα βάσανα και να πέρασαν,
με ζέστη, με βροχή, ήλιο και κρύο, δούλευαν ολόχρονα μέσα στη γη,
κουράστηκαν, σκοτώθηκαν, κοκκίνησαν…
Ήταν νέοι και γέρασαν πια, και ψήθηκαν όπως το σύκο,
από τα τόσα χρόνια που πέρασαν, που δούλεψαν και πάλεψαν,
ταλαιπωρημένοι, χρόνο με τον χρόνο…
Από εκείνη τη γη μεγαλώσαμε, ήπιαμε, φάγαμε, ζήσαμε,
κι εμείς, τα παιδιά τους, και γίναμε άνθρωποι σ΄ αυτή τη γη,
και προχωρήσαμε στη ζωή μας…
Πονούσε η καρδιά τους, αλίμονο, όταν πλησίαζε η ώρα,
να φύγουν τα παιδιά τους, και χωρίς ώμο ν ‘ακουμπήσουν,
ήταν μαχαίρι, έκοβε…
Έπρεπε πλέον να φύγουνε, ήρθε η ώρα τους,
μακριά από τους γονείς του, πρόσφυγες, μόνοι, ξένοι μέσα στου ξένους,
και ποιος θα τους βοηθούσε…?
Κι έμειναν μόνοι τους, χωρίς παιδιά, για να προσέχουν το χωριό,
όπως του βράχους, ριζωμένοι βαθιά, γιατί, έτσι θεώρησαν ότι έπρεπε,
ο νους και η καρδιά τους, μούδιασαν…
Ποτέ στη ζωή τους οπισθοχώρησαν, τρέχανε ώσπου μπορούσαν,
που άντεχαν τα πόδια τους, και τον πόνο κοίμιζαν,
έδωσαν τη ζωή τους, κράτησαν το χωριό…
Δούλεψαν, ίδρωσαν, έφτυσαν αίμα, από το χάραμα μέχρι το βράδυ,
εκεί, κλεισμένοι στο χωριό, μόνοι, έρημοι, οι δύσμοιροι,
και τη ζωή τους έδωσαν στο τέλος…
Και πέρασαν έτσι τόσα χρόνια, πέρασε ο καιρός και γέρασαν,
ότι είχαν εκείνοι, το έδωσαν, στο τέλος έμεινε μόνον η ψυχή,
έκλεισαν τα μάτια τους, φύγανε…
Πέθαναν και κοιμήθηκαν μέσα στη γη, εκείνη που τους μεγάλωσε,
και ξεκουράστηκαν, έφυγαν ήρεμοι, με ότι έκαναν ζωντανοί,
ότι περνούσε από το χέρι τους…
Πόσα χρωστάμε σε αυτούς τους ανθρώπους, και πόσο τους ευγνωμονούμε,
που φύλαξαν το χωριό μας, πάλεψαν και πόνεσαν για μας,
και ο Θεός να τους προσέχει…
Το χρέος τους, εκείνοι το πληρώσανε, και χώρισαν από τους ζωντανούς,
κι έμεινε στην πλάτη μας, το φορτίο τώρα για μας,
χρέος σ΄ αυτούς που έφυγαν…
Κι εμείς, επιβάλλεται, όλοι μας, να δώσουμε όρκο μπροστά τους,
να κάνουμε αυτό που πρέπει, να μην τους ξεχάσουμε, όχι, ποτέ,
ο Θεός να τους μακαρίσει…
Η πάλη αυτή, ξέρετε, ποτέ δεν θα τελειώσει,
πάνω μας έμεινε φορτίο βαρύ, θα είμαστε φορτωμένοι, μέχρι να βγει η ψυχή μας,
και εμείς, και τα παιδιά μας…!!!
Σιάρπελ Ι. Φραγκίσκου