Επιστολή του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ προς τους ιερείς, τους Μαρωνίτες πιστούς και όλο το λαό της Κύπρου
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
Σε αυτό το δεύτερο έτος από τότε που ανέλαβα την Αρχιεπισκοπή Μαρωνιτών Κύπρου, δράττομαι αυτής της θαυμάσιας ευκαιρίας για να εκφράσω όλη την αδελφική και πατρική μου αγάπη στον καθένα από εσάς. Η πρωταρχική μου αποστολή και ο απώτερος στόχος μου θα είναι πάντοτε η ενίσχυση των αδελφικών δεσμών της αγάπης μεταξύ μας εν Χριστώ Κύριον και μοναδική μας ελπίδα. Μαζί σας, έχω επίγνωση της εκκλησιαστικής μας κοινωνίας και του ενδιαφέροντός μας να ζήσουμε την πίστη μας μέσα από τα διάφορα χαρίσματα που μας έχει χαρίσει το Άγιο Πνεύμα, προκειμένου να τα κάνουμε να αποδώσουν καρπούς σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ιδιαίτερα σε αυτούς τους δύσκολους και συχνά συγκρουσιακούς καιρούς που βιώνει σήμερα ο κόσμος μας. Θα ήθελα επίσης να σας ενθαρρύνω να μην απελπίζεστε μπροστά στα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, αλλά να στηριζόμαστε στην πίστη μας στον Χριστό για να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθησή μας και να αντιμετωπίσουμε τις πολλές προκλήσεις που μας παρουσιάζει ο κόσμος μας με ελπίδα. Ευχαριστούμε τον Κύριο, παρακαλώντας τον να ενισχύσει τα χαρίσματά μας, ακόμη και τα προσωπικά και κοινοτικά μας χαρίσματα, διότι ο κόσμος μας, χρειάζεται όλο και περισσότερο τη δέσμευση του καθενός από εμάς.
Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να διακηρύξω ενώπιόν σας, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου, ότι ποτέ δεν έβαλα την υπερηφάνειά μου, ούτε πρόκειται να την βάλω, σε τίποτε άλλο εκτός από τον σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του οποίου ο κόσμος σταυρώθηκε για μένα, όπως ακριβώς και εγώ στον κόσμο! (βλ. Γαλάτας 6:14) Διότι αυτό που με ενδιαφέρει σε αυτή την υπηρεσία ως ποιμένας στην Εκκλησία είστε εσείς και ο Χριστός που ζει μέσα σας, διότι είστε, όπως λέει και ο Απόστολος Παύλος στη Β΄ Κορινθίους 3:3, «είναι φανερό πως εσείς είστε συστατική επιστολή, γραμμένη από το Χριστό με τη δική μας φροντίδα. Αυτή δεν γράφτηκε με μελάνι, αλλά με το Πνεύμα του αληθινού Θεού· δε γράφτηκε πάνω σε πέτρινες πλάκες, αλλά πάνω σε πλάκες ανθρώπινες, στις καρδιές σας.»
Ναι, ο Χριστός είναι ζωντανός μέσα μας σήμερα, όπως ακριβώς ήταν όταν διέσχιζε τους δρόμους της Παλαιστίνης. Η Ανάστασή Του δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός ή μια πράξη πίστης, αλλά μια αέναη πραγματικότητα στον καθένα μας. Κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε τον θάνατο σε όλες του τις μορφές, τον ξεπερνάμε μέσω Αυτού, μαζί Του και μέσα Του. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ίδιος χθες, σήμερα και αύριο, όπως μας λέει η επιστολή προς Εβραίους. Είναι ζωντανός σήμερα και παρών με τον καθένα από εμάς- θα είναι ζωντανός και αύριο και θα είναι παρών με τα παιδιά μας και τις μελλοντικές μας γενιές για πάντα και στην αιωνιότητα. Ακολουθώντας τα βήματα των προγόνων μας που, χάρη στον Χριστό, έχτισαν τον κόσμο στον οποίο ζούμε σήμερα, χτίζουμε κι εμείς, μαζί με τον Χριστό και εν Αυτώ, τον κόσμο στον οποίο θα ζήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας και όλες οι επόμενες γενιές.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ, μην αφήνετε τίποτα να διαταράξει την πίστη σας ή να διαστρεβλώσει τη χάρη του βαπτίσματος. Είστε φορείς του Χριστού στον κόσμο- ο Χριστός ζει μέσα σας και συνεχίζει τη σωτήρια αποστολή Του μέσω εσάς. Η παρούσα ζωή σας αποτελεί προέκταση της ενσάρκωσης του Χριστού.
Εναπόκειται στον κόσμο να διαμορφωθεί σύμφωνα με εσάς, όχι το αντίστροφο. Αν ο κόσμος έχει απομακρυνθεί από τον Χριστό, εμείς πρέπει να είμαστε όπως μας δίδαξε: «το φως του κόσμου και το αλάτι της γης» (Ματ. 5:13-16) αφού μπορούμε να κάνουμε τα πάντα μέσα σ’ Αυτόν που μας ενισχύει (βλ. Φιλιππησίους 4, 13). Όποια κι αν είναι η κατάστασή μας, η Ελπίδα που δεν απογοητεύει είναι ήδη και θα είναι πάντα το κατ’ εξοχήν δώρο που παρέχει το Άγιο Πνεύμα για να μας ζωογονήσει και να σώσει τον κόσμο, χωρίς διάκριση προσώπων (βλ. Πράξεις 10, 34). Όλα όσα βιώνουμε σήμερα μάς διδάσκουν ότι η απομάκρυνση από τον Ιησού, τα ΚΑΛΑ ΝΕΑ ΜΑΣ, σε καμία περίπτωση δεν οδηγεί στην ευτυχία, όπως συχνά προτείνουν και φευγαλέα αναφέρουν οι ψευδοπροφήτες του κόσμου μας. Η απελευθέρωση από τις απαιτήσεις του Ευαγγελίου μας βυθίζει σε σκληρούς και βρώμικους περιορισμούς που δεν έχουν καμία σχέση με τους προηγούμενους, βυθίζοντας τον κόσμο σε μια πρωτοφανή άβυσσο.
Σε καμία περίπτωση η Εκκλησία δεν επιδιώκει να ανακτήσει την εξουσία πάνω σας ή μέσω σας- δεν επιθυμεί να κρατήσει τον κόσμο στα χέρια της. Η εξουσία την έχει πληγώσει και την έχει απομακρύνει από τη σωτήρια αποστολή Της, έτσι ώστε εξακολουθεί να σκέφτεται με τον τρόπο του κόσμου και σύμφωνα με τη σάρκα. Στην παρούσα εποχή, η Εκκλησία επέτρεψε να απογυμνωθεί για να κερδίσει τον Χριστό, ώστε να γίνει Αυτός η ζωή της ζωής σας. Διότι εκτός από Αυτόν, δεν υπάρχει αληθινή ζωή, δεν υπάρχει αληθινή αγάπη, δεν υπάρχει αληθινή ελπίδα, δεν υπάρχει αληθινό νόημα στη ζωή μας, δεν υπάρχει αληθινή συνάντηση, δεν υπάρχει αληθινή ελευθερία, δεν υπάρχει αληθινή χαρά, δεν υπάρχει αληθινή παρηγοριά που μπορούμε να βιώσουμε μέσα στα καθημερινά μας βάσανα, δεν υπάρχει σωτήρια κοινωνία, δεν υπάρχει αιώνια σωτηρία. Τίποτα, τίποτε άλλο παρά κενό, ένα καταστροφικό κενό για τον άνθρωπο και την ανθρωπιά του. Από την άλλη πλευρά, όλα στον Ιησού δημιουργούνται και παίρνουν μορφή για τη ζωή και ποτέ για τον θάνατο. Είτε προέρχεται από έναν πιστό είτε από έναν άπιστο, γιατί όλοι είναι παιδιά Του και όλα τα οδηγεί στο καλό για όσους τον αγαπούν, για όσους έχουν κληθεί σύμφωνα με το σχέδιό Του. Διότι αυτούς που προ γνώρισε, τους προόρισε επίσης να μοιάζουν με την εικόνα του Υιού Του, ώστε ο Υιός Του να είναι ο πρωτότοκος ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς. (Ρωμαίους 8:28-29).
Αγαπητοί του Θεού, είστε στον κόσμο και σταλμένοι στον κόσμο για να φέρετε τους καρπούς του Πνεύματος, διότι δεν είστε πλέον σαρκικά όντα. Τώρα τα έργα της σάρκας είναι φανερά: σεξουαλική ακολασία, ακαθαρσία, ακολασία, ειδωλολατρία, μαγεία, εχθρότητα, διαμάχη, πάθη ζηλοτυπίας, οργή, προσωπικές φιλοδοξίες, διαιρέσεις, διχόνοιες, φθόνος, μέθη, όργια και τα παρόμοια. Σας προειδοποιώ, όπως σας έχω προειδοποιήσει και στο παρελθόν: όσοι ασκούν τέτοια πράγματα δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. Όσον αφορά τον καρπό του Πνεύματος, αυτός είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η υπομονή, η καλοσύνη, η πίστη, η πραότητα, η αυτοκυριαρχία- δεν υπάρχει κανένας νόμος εναντίον τέτοιων πραγμάτων. Όσοι όμως ανήκουν στον Ιησού Χριστό έχουν σταυρώσει τη σάρκα με τα πάθη και τις επιθυμίες της. Αν ζούμε με το Πνεύμα, ας περπατάμε κι εμείς με το Πνεύμα. Ας μη γινόμαστε αλαζόνες- ας σταματήσουμε να προκαλούμε ο ένας τον άλλον, να ζηλεύουμε ο ένας τον άλλον (Γαλάτας 5:19-26).
Αυτό είναι το βάπτισμά σας: είστε οι πρεσβευτές του Χριστού! Η Δεύτερη Σύνοδος του Βατικανού υπογραμμίζει τη σημασία αυτής της αποστολής: «Σε όλους τους χριστιανούς πέφτει λοιπόν το πολύ όμορφο καθήκον να εργάζονται αδιάκοπα για να κάνουν γνωστό και αποδεκτό το θείο μήνυμα της σωτηρίας από όλους τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Για την άσκηση αυτής της αποστολής, το Άγιο Πνεύμα, το οποίο αγιάζει το λαό του Θεού μέσω των μυστηρίων και της διακονίας, χαρίζει επίσης στους πιστούς ιδιαίτερα χαρίσματα (βλ. Α΄ Κορ 12,7), «διανέμοντάς τα στον καθένα όπως αυτός κρίνει» (βλ. Α Κορ 12:11), έτσι ώστε όλοι και «καθένας ανάλογα με τη χάρη που έλαβε, θέτοντας τον εαυτό του στην υπηρεσία των άλλων» να είναι οι ίδιοι «καλοί διαχειριστές της πολλαπλής χάρης του Θεού» (1 Πέτρ 4:10), με σκοπό την οικοδόμηση ολόκληρου του Σώματος στην αγάπη (βλ. Εφ 4:16). Από την υποδοχή αυτών των χαρισμάτων, ακόμη και των απλούστερων, απορρέει για κάθε πιστό το δικαίωμα και το καθήκον να ασκεί αυτά τα χαρίσματα στην Εκκλησία και στον κόσμο, για το καλό της ανθρωπότητας και την οικοδόμηση της Εκκλησίας, με την ελευθερία του Αγίου Πνεύματος που «πνέει όπου θέλει» (Ιω 3,8), καθώς και σε κοινωνία με τους εν Χριστώ αδελφούς του και ιδιαίτερα με τους ποιμένες του. Εναπόκειται σε αυτούς να κρίνουν τη γνησιότητα και την καλή χρήση αυτών των χαρισμάτων, όχι για να σβήσουν το Πνεύμα, αλλά για να δοκιμάσουν τα πάντα και να διατηρήσουν ό,τι είναι καλό (βλ. Α΄ Θεσ. 5, 12, 19, 21) (Διάταγμα για την Αποστολή των λαϊκών αριθ. 3).
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ, ας αγαπάμε ο ένας τον άλλον όπως μας αγάπησε ο Χριστός (βλ. Ιωάννης 13:34). Με αυτόν τον τρόπο, θα ενδυναμωθούμε προσωπικά και αμοιβαία ως το ζωντανό σώμα του Χριστού- θα εστιάσουμε εκ νέου τη ζωή μας και τη ζωή της πατρίδας μας στον Ιησού- δεν θα υποκύψουμε πλέον στην αποθάρρυνση, στα ψέματα, στα βάσανα ή ακόμη και στην αλαζονεία μιας πίστης που είναι υπερβολικά σίγουρη για τον εαυτό της και τα επιτεύγματά της.
Αντιθέτως, θα ζήσουμε την πίστη μας ταπεινά, σαν μικρά παιδιά του Πατέρα, πιστεύοντας στη δύναμη που βρίσκουμε στον Χριστό. Τότε θα γνωρίσουμε τον Θεό, και πάνω απ’ όλα, θα γίνουμε γνωστοί από τον Θεό (βλ. Α΄ Κορινθίους 8:3)- θα ζήσουμε για τον Χριστό και θα μαρτυρήσουμε το Ευαγγέλιο με την ίδια μας τη ζωή, όποιο κι αν είναι το κόστος. Έτσι θα βρούμε την όμορφη πλευρά της χαράς που κανείς δεν θα μας την αφαιρέσει (βλ. Ιωάννης 16:22).
Ο Ιησούς Χριστός θέλει να είμαστε μια αδιάσπαστη αλυσίδα από κάθε είδους βάσανα και προσφορές που θα μετατραπούν σε χαρά της σωτηρίας, η οποία θα εκτείνεται από το χθες στο σήμερα και θα διαρκεί στην αιωνιότητα. Τίποτα δεν θα σπάσει αυτή την αλυσίδα, ούτε οι δυνάμεις του κακού ούτε το πνεύμα αυτού του κόσμου. Πάρτε λοιπόν θάρρος και μην γίνετε ο κρίκος που σπάει!
Ας αγιαστούμε από την Αλήθεια, δηλαδή ας αγιαστούμε από τον Λόγο του Θεού, που είναι ο Ιησούς Χριστός, ο σωτήριος Λόγος του Θεού Πατέρα μας. Αυτός και μόνο Αυτός είναι το μοναδικό μας όπλο ενάντια στο καταστροφικό πνεύμα του Κακού. Και ας μην απομακρυνθούμε από τη Μαρία, τη Μητέρα του Θεού, γιατί αυτή είναι «η πύλη μας προς τον ουρανό». Σε αυτήν, όπως σε κανένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, βλέπουμε τον θρίαμβο της χάρης επί της αμαρτίας, βλέπουμε την εκπλήρωση της προφητείας της Γένεσης για τον απόγονο της γυναίκας που συντρίβει το κεφάλι του κολασμένου φιδιού (Ιωάννης Παύλος Β’, Ομιλία στη Santa Maria Maggiore, 8 Δεκεμβρίου 1985). Μαζί με τη Μαρία και με τη δύναμη του Πνεύματος, ας συντρίψουμε το κεφάλι του φιδιού και ας γίνουμε αγαπημένοι γιοι και κόρες του Θεού. Αμήν.
† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου
