Friday, March 29, 2024
ΑρχικήΚοινότηταΕκκλησίαΕορτή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού-14 Σεπτεμβρίου 2022 «Θέλουμε να δούμε τον...

Εορτή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού-14 Σεπτεμβρίου 2022 «Θέλουμε να δούμε τον Ιησού» (Ιωα. 12:21)

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

Εορτή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού-14 Σεπτεμβρίου 2022 «Θέλουμε να δούμε τον Ιησού» (Ιωα. 12:21)

Ανάμεσα σ’ αυτούς που ανέβηκαν να προσκυνήσουν στη γιορτή ήταν και μερικοί Έλληνες. Αυτοί, λοιπόν, πήγαν στο Φίλιππο, που καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, και τον παρακαλούσαν μ’ αυτά τα λόγια: «Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού».

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

Αγαπημένη μου Καρπάσια,

Είναι με ιδιαίτερη χαρά που βρίσκομαι σήμερα μαζί σας για να εορτάσουμε όλοι μαζί, την εορτή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην Καρπάσια. Σας διαβεβαιώνω ότι σας έχω πάντοτε στην καρδιά μου και στις προσευχές μου. Είθε, ο Τίμιος Σταυρός, τον οποίο εορτάζουμε σήμερα, να μεσολαβήσει για σύντομη επιστροφή σε όλα τα Μαρωνιτικά χωριά μας. Αυτή η εορτή του ένδοξου Σταυρού την οποία μας καλεί το Λειτουργικό έτος να γιορτάσουμε σήμερα μας κάνει να συλλογιστούμε το απόσπασμα του Ιωάννη όπου Έλληνες έρχονται στην Ιερουσαλήμ για τη γιορτή του Πάσχα. Εκεί ζητούν «Να δουν τον Ιησού». Δεν πρόκειται για μια απλή περιέργεια, αλλά για:

  1. Έκφραση μιας βαθιάς επιθυμίας. Ο Ιωάννης χρησιμοποιεί διάφορα ρήματα για να δείξει το όραμα. Υπάρχει ένα που υποδηλώνει μια εξωτερική ματιά, ένα άλλο που σημαίνει εξετάζω προσεκτικά, και έπειτα υπάρχει το ρήμα που υποδηλώνει την πληρότητα του οράματος.

Στην αφήγηση της Ανάστασης στο κεφάλαιο 20, η Μαρία η Μαγδαληνή παρατηρεί ότι η πέτρα έχει αφαιρεθεί από τον τάφο (Ιωα. 20:1), ο Πέτρος και ο αγαπημένος μαθητής εξετάζουν τα λινά υφάσματα (Ιωα. 20:5-6). Αλλά ο Ιωάννης λέει συνοπτικά για τον αγαπημένο μαθητή: «Είδε και πίστεψε» (Ιωάννης 20:8). Είναι το βαθύ του βλέμμα που τον ανοίγει στην πίστη. Ο Λουκάς χρησιμοποιεί το ίδιο ρήμα για να δείξει την επιθυμία του Ζακχαίου: «ζητούσε να δει ποιος είναι ο Ιησούς» (Λουκ. 19:3). Αυτό το ρήμα το βρίσκουμε στο αίτημα των Ελλήνων. Η έκφραση μιας βαθιάς επιθυμίας που κουβαλούν μέσα τους, πιθανώς περισσότερο απ’ όσο φαντάζονται.

Εμείς θέλουμε πραγματικά να «δούμε τον Ιησού»; Η Περίοδος του Σταυρού δεν θα πάψει ποτέ να μας καλεί να δούμε σε βάθος τον Ιησού. Μας προτείνει να πάμε στην καρδιά της πίστης μας, να πάμε πέρα από μια επιφανειακή ματιά ή γνώση για τον Ιησού, να πάμε να τον συναντήσουμε. Η επιθυμία των Ελλήνων που ανέβηκαν στην Ιερουσαλήμ είναι και δική μας. Είναι γραμμένο στην καρδιά κάθε ανθρώπου: «θα θέλαμε να δούμε τον Ιησού»…

  1. Η «ώρα» του Ιησού. Στη συνέχεια, οι Έλληνες πηγαίνουν στον Φίλιππο, με τον οποίο αισθάνονται πιο κοντά επειδή έχει ελληνικό όνομα, όπως εμείς πηγαίνουμε πρόθυμα σε εκείνους που είναι κοντά μας και ξέρουμε ότι είναι επίσης κοντά στον Ιησού. Ο Φίλιππος βρίσκει τον Ανδρέα στον οποίο ο Ιησούς είχε πει: «έλα και δες» (Ιωα. 1:39). Επειδή και οι μαθητές κινούνται από την επιθυμία να δουν τον Ιησού, γι’ αυτό ξεκινούν να τον ακολουθoύν. Βλέπουν τα σημάδια που έκανε.

Πολλές φορές, ο Ιησούς τους είχε μιλήσει για την «ώρα» του. Μια έκφραση που τους φαινόταν αινιγματική, αλλά είχαν αντιληφθεί, έστω και με διαίσθηση, ότι αυτή την ώρα θα «έβλεπαν τον Ιησού» με εκείνο το βλέμμα πληρότητας που αλλάζει τα πάντα.

  1. Ο Ιησούς δείχνει ποιος είναι. Και τώρα ο Ιησούς τους λέει: «Ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου». (Ιωα. 12:23). Για τι είδους δόξα μιλάμε; Η εβραϊκή λέξη «δόξα» (כָּבוֹד ) αναφέρεται στη βαρύτητα Δόξα είναι αυτό που έχει βαρύτητα, συνέπεια. Ο Υιός Του ανθρώπου δοξάζεται δείχνοντας ποιος είναι. Δείχνοντας τι είναι πρωταρχικό στη ζωή Του.

Ο Πατέρας είναι αυτός που Τον δοξάζει, αλλά ο Ιησούς θα εκδηλώσει αυτή τη δόξα στην ανθρώπινη υπόστασή Του. «Όποιος με βλέπει, βλέπει τον Πατέρα», λέει στον Φίλιππο (Ιωα. 14:9). Γι’ αυτό, «γνωρίζοντας ότι είχε έρθει η ώρα να μεταβεί από αυτόν τον κόσμο στον Πατέρα Του» (Ιωα. 13:) πάνω απ’ όλα ζητάει: «Πατέρα, δόξασε το όνομά Σου» (Ιωα.12:28).

  1. Μια απίστευτη καρποφορία. «Αν ένας κόκκος σιταριού πέσει στη γη και δεν πεθάνει, μένει μόνος- αν όμως πεθάνει, κάνει πολλούς
    καρπούς» (Ιωα. 20:24). Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Προκαλεί μια δυσαναλογία. Αλλά είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή λόγω της ριζικής αντίθεσης μεταξύ δύο πραγματικοτήτων: από τη μία πλευρά μια στείρα μοναξιά και από την άλλη μια αφθονία καρπών. Και καταλαβαίνουμε ότι η εικόνα του σπόρου παραπέμπει στη δυνατότητα απίστευτης καρποφορίας. Ο Ιησούς εξηγεί: «Όποιος αγαπάει τη ζωή του τη χάνει- όποιος την αποχωρίζεται σ’ αυτόν τον κόσμο, θα την κρατήσει για την αιώνια ζωή». (Ιωα. 12:25). Η ζωή δεν αξίζει να αγαπηθεί; Θα την περιφρονούσε ο Ιησούς; Γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς ήρθε για να έχουμε ζωή και μάλιστα άφθονη (βλ. Ιωα. 10:10). Αν υπάρχει μια ζωή που αγαπιέται πλήρως, που ζει πλήρως, αυτή είναι η ζωή του Ιησού.

Ένας ελεύθερος άνθρωπος, που αντιμετωπίζει τα πάντα και τους πάντες, διακηρύσσοντας τους μακαρισμούς, αλλά κυρίως κάνοντάς τους πράξη. Ο συγγραφέας των Πράξεων των Αποστόλων συνοψίζει το ταξίδι του Ιησού λέγοντας: «όπου πήγαινε έκανε καλό». (Πράξεις 10:38).

  1. Αποδεχόμενος να δώσει τη ζωή Του. Αυτός είναι ο δρόμος του Ιησού, αλλά είναι και ο δρόμος εκείνων που τον ακολουθούν. Ο Ιησούς κάνει τους οπαδούς του – εμάς σήμερα – να καταλάβουν ότι από τον σταυρό πηγάζει η ζωή. Καθώς ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τον θάνατό Του, μας καλεί να κατανοήσουμε την ύπαρξή μας υπό το πρίσμα του δικού Του περάσματος από τον θάνατο στη ζωή. Όσοι αγαπούν τη ζωή τους ως ιδιοκτησία τους, την οποία πρέπει να υπερασπιστούν με κάθε κόστος και να μην την αφήσουν ποτέ, καταλήγουν να την χάσουν. Γίνεται λοιπόν η ζωή τους σαν «άχυρο που σκορπίζει ο άνεμος» (Ψαλμός 1:4).

«Ο αληθινός θάνατος είναι η στειρότητα εκείνου που δεν δίνει, εκείνου που δεν ξοδεύει τη ζωή του, αλλά θέλει να την κρατήσει ζηλότυπα. Το να δεχτούμε να δώσουμε τη ζωή μας μέχρι θανάτου είναι ο δρόμος για τη ζωή σε αφθονία, για μας και για τους άλλους» (E. Bianchi). Το να μισήσουμε τη ζωή μας σ’ αυτόν τον κόσμο, το να μην επιτρέψουμε να μας παρασύρει μια λογική στην οποία βάζουμε τον εαυτό μας στο κέντρο των πάντων, είναι το να επιτρέψουμε στη ζωή μας να εκδηλώσει όλη την καρποφορία της, είναι το να την «φυλάξουμε για την αιώνια ζωή» (Ιωα. 12,25).

Εδώ σκέφτεται κανείς τη μαρτυρία του Παύλου: «Ξεχνώ αυτά που είναι πίσω μου και κάνω ότι μπορώ για να φτάσω αυτά που βρίσκονται μπροστά μου. Αγωνίζομαι να τερματίσω και προσβλέπω στο βραβείο της ουράνιας πρόσκλησης του Θεού δια του Ιησού Χριστού». (Φιλ 3:13-14).

  1. Ζώντας το παρόν ως μεταμορφωμένοι άνθρωποι. Αυτό μας καλεί να κάνουμε ο Ιησούς. «Αν κάποιος θέλει να με υπηρετήσει, ας με ακολουθήσει- και όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι και ο δούλος μου. Αν κάποιος με υπηρετήσει, ο Πατέρας μου θα τον τιμήσει». (Ιωα. 12:26). Το μυστήριο του Πάσχα Του είναι αυτό που καλούμαστε να ζήσουμε σαν Αυτόν και μαζί Του, παίρνοντας τη θέση του δούλου. Και αυτό, από εδώ και στο εξής. Ο Παύλος μαρτυρεί γι’αυτό: «Ζω, αλλά δεν είμαι πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός που ζει μέσα μου. Ό,τι ζω τώρα με τη σάρκα, το ζω με την πίστη στον Υιό του Θεού, ο οποίος με αγάπησε και παραδόθηκε για μένα» (Γαλ 2:20). Ο Παύλος έχει γίνει ένα νέο ον, ένα μεταμορφωμένο ον. Καταλαβαίνει ότι και γι’ αυτόν ακούγεται η φωνή από τον ουρανό: «Τον δόξασα και πάλι θα Τον δοξάσω» (Ιωα. 12:28).

Ο Άγιος Ειρηναίος μας λέει: «Η δόξα του Θεού είναι ο ζωντανός άνθρωπος, και η ζωή του ανθρώπου είναι το όραμα του Θεού.» Το να δίνεις τη ζωή σου σημαίνει να είσαι εκεί που είναι ο Ιησούς, να ζεις το παρόν σου με μεταμορφωμένο τρόπο, να βλέπεις τον Θεό.

Προσευχή : «Κύριε, Θεέ μου, μοναδική μου ελπίδα, ένα μόνο πράγμα Σου ζητώ: να μην κουραστώ ποτέ να Σε αναζητώ, αλλά αφού Σε βρω, να Σε αναζητώ ακόμη περισσότερο. (…) Είθε να Σε θυμάμαι, είθε να επιθυμώ να Σε βλέπω και να Σε αγαπώ, μέχρι να μεταμορφωθώ εντελώς με Σένα. (Άγιος Αυγουστίνος) Αμήν.

  • Σελίμ Σφέιρ
    Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου
RELATED ARTICLES
- Advertisment -

Most Popular

Recent Comments