Περίοδος της Ένδοξης Ανάστασης-5η Κυριακή μετά την Ανάσταση 22 Μαΐου 2022
Η αγάπη συγχωρεί τα πάντα, Ιωάννης 21, 15-19
Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
Όταν, λοιπόν, έφαγαν, λέει ο Ιησούς στο Σίμωνα Πέτρο: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς περισσότερο απ’ όσο αυτοί εδώ;» «Ναι, Κύριε», του απαντάει ο Πέτρος, «εσύ ξέρεις πως σ’ αγαπώ». Του λέει τότε: «Βόσκε τ’ αρνιά μου». Τον ρωτάει πάλι για δεύτερη φορά: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς;» «Ναι, Κύριε», του αποκρίνεται εκείνος, «εσύ ξέρεις ότι σ’ αγαπώ». Του λέει τότε: «Ποίμαινε τα πρόβατά μου». Τον ρωτάει για τρίτη φορά: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς;» Στενοχωρήθηκε ο Πέτρος που τον ρώτησε για τρίτη φορά «μ’ αγαπάς;» και του απαντάει: «Κύριε, εσύ τα ξέρεις όλα· εσύ ξέρεις ότι σ’ αγαπώ». Του λέει τότε ο Ιησούς: «Βόσκε τα πρόβατά μου. Όταν ήσουν νεότερος, έδενες τη ζώνη στη μέση σου και πήγαινες όπου ήθελες εσύ· όταν όμως γεράσεις, σε βεβαιώνω πως θ’ απλώσεις τα χέρια σου, και κάποιος άλλος θα σε ζώσει και θα σε πάει εκεί που δε θέλεις». Αυτό το είπε για να δείξει με ποιον θάνατο θα δόξαζε το Θεό. Κι αφού το είπε αυτό, του λέει: «Ακολούθησέ με».
- Το να είσαι άγιος σημαίνει να αγαπάς. «Η αγιότητα βασίζεται στην εντολή της αγάπης. Ο Ιησούς είπε: «Η εντολή μου είναι αυτή: Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον όπως εγώ σας αγάπησα». Και συνεχίζει: «Αν είστε πιστοί στις εντολές μου, θα μείνετε πιστοί στην αγάπη μου, όπως ακριβώς εγώ τήρησα πιστά τις εντολές του Πατέρα μου και μένω πιστός στην αγάπη Του.» «Η αγιότητα, λοιπόν, είναι μια ιδιαίτερη ομοιότητα με τον Χριστό. Μια ομοιότητα για την αγάπη» (Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’, ομιλία στις 22 Ιουνίου 1983). Εμείς οι Χριστιανοί είμαστε «οπαδοί του Χριστού» και καλούμαστε να «μιμηθούμε τον Χριστό». Χωρίς σταυρό και πραγματική δέσμευση στη φιλανθρωπία, θα μπορούσαμε να πέσουμε στον πειρασμό να θεωρήσουμε αυτή τη μίμηση ως ένα μυστικιστικό ή μαγικό τρόπο. Αλλά αυτός δεν είναι ο Χριστός των Ευαγγελίων. Ακολουθούμε έναν σταυρωμένο Χριστό, έναν Χριστό που ξόδεψε τον εαυτό του ολοκληρωτικά στην υπηρεσία των άλλων. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην αγιότητα και την αποστολική επιτυχία.
- Κύριε, ξέρεις ότι σε αγαπώ. Ο Πέτρος το ήξερε αυτό, αυτόν που ο Χριστός ρώτησε τρεις φορές: «Με αγαπάς;» Ο Πέτρος το ήξερε, αυτός που, την ώρα της δοκιμασίας, αρνήθηκε τον Δάσκαλό του τρεις φορές. Και η φωνή του έτρεμε όταν απάντησε: «Κύριε, ξέρεις ότι σε αγαπώ».
Ωστόσο, δεν απάντησε: «Και όμως, Κύριε, σε απογοήτευσα» – αλλά: «Κύριε, ξέρεις ότι σε αγαπώ». Όταν το είπε αυτό, γνώριζε ήδη ότι ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος πάνω στον οποίο, παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες, ο Πέτρος μπορεί να χτίσει ένα οικοδόμημα με τη μορφή της αγάπης. Μέσα από όλες τις καταστάσεις και όλες τις δοκιμασίες. Μέχρι το τέλος. (Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’, ομιλία κατά την ποιμαντική του επίσκεψη στο Παρίσι και το Λισιέ, 30 Μαΐου 1980). Η τακτική εξομολόγηση των αμαρτιών μας μας επιτρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή, με μια νέα αρχή στην προσπάθειά μας να μιμηθούμε καλύτερα τη φιλανθρωπία του Χριστού.
Ακριβώς όπως ο Χριστός συγχώρεσε τον Πέτρο με όλη του την καρδιά και συνέχισε να τον εμπιστεύεται, έτσι ανανεώνει συνεχώς την εμπιστοσύνη του σε εμάς και μας ζητά να ξεκινήσουμε ξανά με ακόμη μεγαλύτερη αγάπη από πριν. Ο Χριστός δεν ενδιαφέρεται τόσο για το πόσες φορές πέφτουμε, όσο για το πόσες φορές σηκωνόμαστε και πόσο προσπαθούμε να μεγαλώνουμε στην αγάπη.
- Καλούμαι να αντανακλώ την ίδια αγάπη. «Προσπάθησα να συγχωρήσω στην καρδιά μου εκείνους τους ανθρώπους που μπορεί να με πλήγωσαν. Προσευχήθηκα γι’ αυτούς και το είδα ως μέρος του σχεδίου του Θεού να μας εξαγνίσει και να κάνει την αγάπη μας πιο τέλεια.
Μια από τις μεγαλύτερες χάρες που μου έδωσε ο Θεός στη ζωή μου είναι ότι δεν έμαθα να μισώ, ούτε να αφήνω μνησικακίες, κακίες ή επιθυμίες για εκδίκηση να κατακάθονται στην καρδιά μου, πράγμα που μου επέτρεψε να έχω μια ζωή γεμάτη ευτυχία και ειρήνη στην υπηρεσία του Θεού» (Η ζωή μου είναι ο Χριστός, αρ. 121). Πρέπει να αντανακλάμε την ίδια αγάπη που ο Χριστός έδειξε στον Πέτρο και συνεχίζει να δείχνει σε εμάς ανά τους αιώνες. Αυτό το είδος αγάπης είναι που αγγίζει βαθύτερα τις καρδιές και τις οδηγεί στη μεταστροφή. Η δύναμη της συγχώρεσης, της αληθινής συγχώρεσης, είναι μια δύναμη που μπορεί να διαπεράσει ακόμη και την πιο σκληρή καρδιά του πιο σκληρού αμαρτωλού.
Προσευχή: Κάθε μέρα, Κύριε, με ρωτάς: «Με αγαπάς;» Με ρωτάς κάθε φορά που βρίσκομαι αντιμέτωπος με έναν σταυρό. Είτε πρόκειται για τον σταυρό της φιλανθρωπίας, της αγνότητας, της υπακοής ή της ταπεινότητας, είσαι εκεί και περιμένεις την απόδειξη της ειλικρίνειας της αγάπης μου. Βοήθησέ με να κατανοήσω καλύτερα αυτή την πραγματικότητα κατά τη διάρκεια αυτού του διαλογισμού, ώστε να σηκώσω το σταυρό μου με μεγαλύτερη αγάπη, σήμερα και κάθε μέρα της ζωής μου στη γη.
Δώσε μου, Κύριε, τη χάρη της συγχώρεσης, για να μπορώ να συγχωρώ και να ξεχνώ πραγματικά αυτούς που με πλήγωσαν. Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι αυτό για μένα, Κύριε, γι’ αυτό σε ικετεύω να μου δώσεις αυτή τη χάρη με όλη μου την καρδιά. Θέλω να σε μιμηθώ με τη ζωή μου, τα έργα μου και ό,τι κάνω, και ιδιαίτερα θέλω να σε μιμηθώ στην αγάπη σου! Αμήν.
- Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου
