Ll-atétt (Η Παράδοση)- tel Şarpel tel Yosifúy
Milli zman ta ana ntχelíχt, u jit ill-aδi l-cişe
kuntcaref, kif arápika, kuansalli χost illi-knise.
Akke vassuna éχilna, innen, akke lakuon,
tesallu fi ll-arápika, exlon ta tacalmuon…
Allik ta jipna mácana, mil-Kur totes tajina,
l-san, lli-knise u l-cayát, kamár mşan tekullina…
Trabbayna ma lli-psalmús, l-caták, tajapu maχχon,
u pkyintal farχa kálipna, l-saca ta mannismaχχon…!
Alli, taχalsu δkyacana, alli kanu ll-etia
u pnayna Ll-atétt, taχtreχ, mşan tannatia…
Aş Maronites kun tankún, an má kallina şatna,
l-san, lli-psalmús u ll-cayát, tanχalli mşan ll-ulatna;
Katcu min totes arka snin, u χost illi-knes tel-δeca,
kuansalli Aramaiká, u, aδi kant ill-iδea….
Tamsek illi-ksus, l-χuri Antún, l-Χannitsi u lli-Tjibrael,
tekatsu fi l-romeyka, şiveχen, ma kanikael…
U lli-psaltaes, tvalizmán, tcalmu, kanicannu,
alli l-χelvín illi-psalmús, ma farχa, kanijannu…
U alok, aş pkyaγpu tesúr, u kullon pkyipitlúon,
allik ta tχasku arka snin, parra teyşilχuon..!!!
Pikulu, o aχsen mşániθkon, romeyka tatsallu,
atcayrfu aş pikúl il-kassís, lli-psaltes ta pisallu…
Ayn ixlakna, závalli, romeyka tansalli,
tanninsi aş ma pnayna, akke, piritu alli..?
Ma, kálipna, akke piχíss, u pkyifraχ, u pijanni,
amma, pkyismca ll-arápika, u pkyiftaχ, u picanni…
L-samce tell-alli lli-psalmús, pittisfa ll-oχar kullon,
u, má manrí romeyka, tannismca, taθkulullon…
U an mankael, smacunni, naχni, telon tesáw,
o vaχtna ta ttantşil il-kapr, aχχóst mşan teukacu,
allik ta efku arka snin, natru l-saθke şaitna,
u ma sikkine masnuna, vaχtna ttannaχtca itna,
u papputatna, u éχilna, mnaχχók, ta pkyakişuna,
ttekumu, parra mil-kaprát, kullon, u tteşatmuna…!
Şarpel tel Yosifúy
Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Από τον καιρό που γεννήθηκα, και ήρθα σ’ αυτή τη ζήση,
ήξερα, πως αραβικά, ψάλλαμε στην εκκλησία…
Έτσι μας μάθανε οι γονείς μας, αυτοί, έτσι τα βρήκαν,
να ψάλλουν στα αραβικά, τους μάθανε οι γονιοί τους…
Εκείνα, που φέραμε μαζί μας, από το Κουρ, τότε που ήρθαμε,
την γλώσσα, την εκκλησία και τις γιορτές, για να έχουμε καμάρι…
Μεγαλώσαμε με τους ψαλμούς, τους παλιούς, που φέρανε μαζί τους,
και γεμίζει χαρά η καρδιά μας, την ώρα που τους ακούμε…!
Αυτά, κρατήσανε τα χωριά μας, αυτά, ήταν η αιτία,
και κτίσαμε την παράδοση, για να την δώσουμε παρακάτω…
Τι Μαρωνίτες θα είμασταν, αν δεν είχαμε δικά μας,
τη γλώσσα, τους ψαλμούς και τις γιορτές, να αφήσουμε για τα παιδιά μας?
Πέρασαν από τότε τόσα χρόνια, και μες τις εκκλησιές του χωριού,
ψάλλαμε Αραμαϊκά, και, αυτή ήταν η ιδέα…
Να πιάσω, από τους ιερείς, τον Πάτερ-Αντούν, τον Χαννίτση, τον Κυπριανό,
να λειτουργούν στα ελληνικά, κανένας δεν δεχόταν…!
Και οι ψάλτες, πάντοτε, έμαθαν, και ψάλλανε,
αυτούς τους γλυκούς τους ψαλμούς, με χαρά, ευφραίνονταν…
Και τώρα, τι προσπαθούν να γίνει, και όλα τα αλλάζουν,
αυτά, που φυλάχτηκαν τόσα χρόνια, έξω, να τα πετάξουν..!!!
Λένε, είναι καλύτερα για σας, ελληνικά να ψάλλετε,
να ξέρετε τι λέει ο ιερέας, οι ψάλτες που ψάλλουν…
Που φτάσαμε, δυστυχώς, ελληνικά να ψάλλουμε,
να ξεχάσουμε ότι χτίσαμε, έτσι, θέλουν αυτοί..?
Μα, η καρδιά μας, έτσι νοιώθει, και χαίρεται και ευφραίνεται,
όταν, ακούει τα αραβικά, και ανοίγει, και τραγουδά…
Το άκουσμα αυτών των ψαλμών, αξίζει όλα τα άλλα,
και, δεν θέλουμε ελληνικά, να ακούμε, να τους πείτε…
Και αν δεχτούμε, ακούστε με, εμείς, να κάνουν το δικό τους,
μόνοι μας θα βγάλουμε το μνήμα, εκεί μέσα για να πέσουν,
εκείνα που στέκαν τόσα χρόνια, φύλαξαν την πίστη μας,
και με μαχαίρι κοφτερό, μόνοι μας θα κόψουμε το χέρι μας,
και οι παππούδες, και οι γονείς μας, από εκεί πάνω, που μας βλέπουν,
θα σηκωθούν, έξω από τους τάφους, όλοι, και θα μας βρίζουν…!!!
