Του Σιάρπελ Ι. Φραγκίσκου
Κάθε φοράν που έρκεσαι, στην δύσκολην την θέση,
τζιαι δεν μπορείς πκιον να σκεφτείς, λύσην για να συλλοϊστείς,
πκοιος εν να σε πονέσει…?
Σαν έσιεις τα προβλήματα, τζιαι πνίεσαι θαρκέσαι,
πκοιοι έρκουντε να σου σταθούν, μαζίν σου, άκρην για να βρουν,
τζι έτσι, παρηορκέσαι..?
Άμμα βρεθείς στα δκυο στενά, τζι’ εν να λλιοψυσιήσεις,
βοήθειαν θέλεις π’ αλλού, τζιαι πε μ’ αλήθκεια, πκοιου άλλου,
την πόρταν θα χτυπήσεις..?
Σαν την ψυσιήν σου δέρνουσιν, τα βάσανα τζιαι ντέρκια,
πόθθεν θα βρεις παρηορκά, τζιαι ποιος, εν πο’ ν θα δυσπειρκά,
παρά, που τα αδέρκια…?
Άμμα σε δούσιν να πονείς, τζιαι τζιείνοι εν που πονούσιν,
τα πάντα εν να κάμουσιν, τον πόνον να γλυκάνουσιν,
γιατί, σε αγαπούσιν…
Τέθκοια εν η αγάπη τους, αγνή, χωρίς συφφέρον,
γιατί έχουν υποχρέωσην, στο γαίμαν τους, που τρέχουσιν,
έννοια τζι ενδιαφέρον…
Να μεν αφήσεις τίποτε, ποττέ, να σας χωρίσει,
με μάλια, ριάλια, για θυμόν… μόνον αγάπην τζιαι σασμόν,
σφιχτά, να σας κρατήσει…
Να μεν αφήσεις μέσα σου, να μπει μαύρον σαράτζιην,
μα, δκιώξε το, να ξυλιφτεί, μέσα στο χώμαν να θαφτεί,
για, σύρτο μες στ’ αρκάτζιην…
Το ίδιον γαίμαν έσιετε, τζιαι τούτον, εν αλλάζει,
μες στην ζωήν ότι γενεί, να ξέρεις πως του συγγενή,
για πάντα, εν να βράζει…
Ένει αγάπη άδολη, να ξέρεις, δίχα ψέμαν,
που μιαν τζιοιλιάν εφκήκετε, μαζίν αναγιωθήκετε,
είσαστεν, έναν γαίμαν…!
Είτε χαρές εν να ‘σιετε, προβλήματα για λύπες,
μαζίν θα τα περάσετε, νους τ’ άλλου να μοιράσετε,
δίχα, είπα τζιαι είπες…
Γι αυτόν, με τα αδέρκια σου, την στράταν μεν την χάσεις,
γιατί, όσους τζι αν αγαπάς, πο’ σιεις καμόν, όπου τζι αν πας,
μιτά τους, θα μοιράσεις…
Όσα τζι αν θέλεις σύναξε, κάμε περιουσία,
μα ‘ν μ’ εννεν δίπλα σου αρφός, εν να ‘σαι πάντα σου φτωχός,
τούτη εν η ουσία….
Πόσοι ελογοφέρασιν, κόμα “εσκοτωθήκαν”,
για κάτι ψευτοπράματα, τζι εφτάσαν στα γεράματα,
τζιαι, εν εμερωθήκαν…
Μάθε, ποττέ, τ’ αδέρκια σου, μεν τα κατηορήσεις,
γιατί την ώραν του καμού, να ξέρεις, σίουρα, αλλουνού,
σιέριν, εν θα ζητήσεις…
Η αγάπη πο’ σιει ο αρφός, εν ίδια με το τζιύμμαν,
ποττέ της εν στερεύκεται, τούτον, να το πιστεύκετε,
να μεν χαθεί, τζι εν κρίμαν…
Εν νόμος μέσα στην ζωήν, καθένας να το μάθει,
τ’ αδέρφιν πας την βούλλαν του, πκιάννει που την καρτούλλαν του,
γαίμαν, τζιαι υπογράφει…!!!
Σιάρπελ Ι. Φραγκίσκου
20/01/2022
