3η Κυριακή μετά το Πάσχα – Η πορεία στους Εμμαούς (Μκ 16,12-13)
Του Θεοφιλέστατου Σελίμ Σφέιρ -Πατριαρχικού Διαχειριστή-Αρχιεπισκοπής Μαρωνιτών Κύπρου
Την ίδια μέρα, δύο από τους μαθητές του Ιησού πήγαιναν σ’ ένα χωριό που απέχει εξήντα στάδια από την *Ιερουσαλήμ και λέγεται Εμμαούς. Αυτοί μιλούσαν μεταξύ τους για όλα όσα είχαν συμβεί.
Καθώς μιλούσαν και συζητούσαν, τους πλησίασε ο ίδιος ο Ιησούς και βάδιζε μαζί τους. Τα μάτια τους όμως εμποδίζονταν, έτσι που να μην τον αναγνωρίζουν. Ο Ιησούς τους ρώτησε: «Για ποιο ζήτημα μιλάτε μεταξύ σας τόσο έντονα, έτσι που περπατάτε σκυθρωποί;» Ο ένας, που ονομαζόταν Κλεόπας, του αποκρίθηκε: «Μονάχος ζεις εσύ στην Ιερουσαλήμ και δεν έμαθες τα όσα έγιναν εκεί αυτές τις μέρες;» «Ποια;» τους ρώτησε. «Αυτά», του λένε, «με τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, που ήταν *προφήτης δυνατός σε έργα και σε λόγια ενώπιον του Θεού και ολόκληρου του λαού. Πώς τον παρέδωσαν οι *αρχιερείς και οι άρχοντές μας να καταδικαστεί σε θάνατο και τον σταύρωσαν.Εμείς ελπίζαμε ότι αυτός είναι εκείνος που έμελλε να ελευθερώσει το λαό *Ισραήλ. Αντίθετα, είναι η τρίτη 2 μέρα σήμερα από τότε που έγιναν αυτά και δεν έχει συμβεί τίποτα.
Επιπλέον, μας αναστάτωσαν και μερικές γυναίκες από τον κύκλο μας. Πήγαν πρωί πρωί στον τάφο και δε βρήκαν το σώμα του. Ήρθαν λοιπόν και μας έλεγαν ότι είδαν οπτασία *αγγέλων, οι οποίοι τους είπαν ότι αυτός ζει. Τότε μερικοί από τους δικούς μας πήγαν στο μνήμα και διαπίστωσαν τα ίδια που έλεγαν και οι γυναίκες, αυτόν όμως δεν τον είδαν». Τότε ο Ιησούς τους είπε: «Ανόητοι, που η καρδιά σας αργεί να πιστέψει όλα όσα είπαν οι προφήτες. Αυτά δεν έπρεπε να πάθει ο *Μεσσίας και να δοξαστεί;» Και αρχίζοντας από τα βιβλία του Μωυσή και όλων των προφητών, τους εξήγησε όσα αναφέρονταν στις *Γραφές για τον εαυτό του.
Όταν πλησίασαν στο χωριό που πήγαιναν, αυτός προσποιήθηκε πως πηγαίνει πιο μακριά. Εκείνοι όμως τον πίεζαν και του έλεγαν: «Μείνε μαζί μας, γιατί πλησιάζει το βράδυ και η μέρα ήδη τελειώνει». Μπήκε λοιπόν στο χωριό για να μείνει μαζί τους. Την ώρα που κάθισε μαζί τους για φαγητό, πήρε το ψωμί, το ευλόγησε και, αφού το έκοψε σε κομμάτια, τους έδωσε. Τότε ανοίχτηκαν τα μάτια τους και κατάλαβαν ποιος είναι. Εκείνος όμως έγινε άφαντος. 32 Είπαν τότε μεταξύ τους: «Δε φλεγόταν η καρδιά μας μέσα μας, καθώς μας μιλούσε στο δρόμο και μας ερμήνευε τις Γραφές;» Την ίδια ώρα σηκώθηκαν και γύρισαν στην Ιερουσαλήμ. Εκεί βρήκαν συγκεντρωμένους τους έντεκα μαθητές και όσους ήταν μαζί τους, που έλεγαν ότι πραγματικά αναστήθηκε ο Κύριος και φανερώθηκε στο Σίμωνα. Τους εξήγησαν λοιπόν κι αυτοί τα όσα τους είχαν συμβεί στο δρόμο και πώς τον αναγνώρισαν όταν τεμάχιζε το ψωμί.
Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
Σας χαιρετώ από την καρδιά μου. Ο Ιησούς Χριστός έχει αναστηθεί, είναι ζωντανός για πάντα, βρίσκεται ανάμεσα μας, είναι εκεί. Χωρίς να κατανοούμε πλήρως το μυστήριο Του, κατανοούμε μόνο ότι είμαστε ικανοί να κατανοήσουμε, κατανοούμε ότι βρίσκεται εκεί. Γίνεται ζωή για εμάς, γίνεται αιώνια ζωή. Ζητούμε από τον αναστημένο Χριστό τη χάρη να επιστρέψουμε, στην Αγία Μαρίνα, στον Ασώματο, στην Καρπάσια και στον Κορμακίτη. Ταυτόχρονα σκεφτόμαστε όλη την Κύπρο, κάθε πόλη και κάθε χωριό. Ο Ιησούς είναι ο δρόμος μας, η δικαιοσύνη και η ζωή μας.
Γνωρίζουμε καλά την ιστορία των μαθητών στο δρόμο προς τους Εμμαούς. Αυτή όμως η ημέρα της Ανάστασης, έχει ένα ιδιαίτερο χρώμα. Ξετυλίγεται λίγο σαν την Θεία Ευχαριστία που γιορτάζουμε,σε δυο Δείπνα: το δείπνο του Λόγου και το δείπνο της Θείας Ευχαριστίας.
Το πρώτο μέρος της περικοπής του Ευαγγελίου αποτελεί μια κατήχηση στην πορεία. Τα θέματα που συζητούνται στο δρόμο ανταλλάσσονται αδιάκοπα. Δυο μαθητές βρίσκονται εκεί, ο Ιησούς τους πλησιάζει και συμπορεύεται μαζί τους.
Επομένως, εμείς που πορευόμαστε συνέχεια στο δρόμο, πρέπει να ανοίξουμε τον εαυτό μας σε κάτι διαφορετικό από τις ανησυχίες μας, πρέπει να ανοίξουμε τον εαυτό μας σε κάποιον άλλο εκτός από εμάς, σε αυτόν τον Άλλο που είναι Θεός και συνεχώς πορεύεται μαζί μας. «Εγώ είμαι ο δρόμος, η αλήθεια και η ζωή», λέει ο Κύριος. Ας προχωρήσουμε λοιπόν στο δρόμο! Ας μη μείνουμε στο πλάι! Σ’αυτό το δρόμο είναι παρών ο Λόγος: – Ο λόγος των μαθητών που μιλούν και συζητούν μεταξύ τους για όλα όσα έχουν συμβεί, χωρίς να είναι σε θέση να καταλάβουν, πόσο μάλλον να αναγνωρίσουν αυτόν που περπατά μαζί τους. – Πιο συγκεκριμένα, είναι ο λόγος του Κλεόπα, που συνδέει τα γεγονότα με την ανθρώπινη του φύση. «Γνωρίζει» αλλά δεν «βλέπει». Η ζωή του δεν αλλάζει: δεν ανοίγεται στην Ελπίδα! Ακόμα και σήμερα, δεν ονομαζόμαστε Χριστιανοί επειδή γνωρίζουμε πράγματα για τον Ιησού Χριστό, αλλά επειδή ζούμε μια σχέση μαζί Του, Αυτού που είναι ζωντανός στο πιο βαθύ είναι της ζωής μας. – Υπάρχει επίσης, ο Λόγος του Ιησού, ένας Λόγος που έχει τις ρίζες του στη Αγία Γραφή, ώστε να δώσει νόημα στα γεγονότα, και να μας επιτρέψει να διακρίνουμε την παρουσία και τη δράση του Θεού εκεί. Αφήνουμε τους εαυτούς μας να πάρουν τροφή από το Λόγο του Θεού, ώστε να κατανοήσουμε και να αποκρυπτογραφήσουμε τα γεγονότα που περνάμε; Επιτρέπουμε στο Λόγο να φωτίσει τις καταστάσεις που βιώνουμε; Το βράδυ πλησιάζει, η μέρα τελειώνει και οι δύο μαθητές προσκαλούν τον Ιησού να μείνει μαζί τους.
Αυτό είναι το δεύτερο μέρος της ευαγγελικής περικοπής: η αναγνώριση με το μοίρασμα του ψωμιού. Για εμάς, όπως και για τους μαθητές στο δρόμο προς τους Εμμαούς, η παρουσία του Ιησού στη Θεία Ευχαριστία μας αποκαλύπτει την παρουσία του στην καθημερινότητα της ζωής μας . Μπορούμε και εμείς να βιώσουμε τα βιβλικά γεγονότα: “Ήσουν εκεί και δεν το ήξερα!” Η αποκάλυψη της παρουσίας του Ιησού Χριστού στο μοίρασμα του ψωμιού, μας κάνει να ανακαλύπτουμε την παρουσία του στη ζωή μας, στη χρήση του Λόγου. Αυτή η παρουσία μας βοηθά να ζήσουμε τη χαρά του Πάσχα.
Μας βοηθά να περάσουμε από τη θλίψη στην Ελπίδα. Η παρουσία του Χριστού στην Θεία Ευχαριστία μας αποκαλύπτει την παρουσία του στην καθημερινή μας ζωή.
Κάθε Θεία Ευχαριστία που γιορτάζουμε μας επιτρέπει με κάθε τρόπο να ξαναζήσουμε την ιστορία της πορείας στους Εμμαούς στη σημερινή μας ζωή. Έχουμε «κάνει την πορεία μας» ερχόμενοι σε αυτή την εκκλησία. Παραδίδουμε τη θλίψη μας στον Ιησού, αναγνωρίζοντας τις αμαρτίες μας και καλωσορίζουμε τη συγχώρεση Του. Ακούμε το Λόγο Του και οι καρδιές μας φλέγονται από αγάπη γι’Αυτόν. Ανακαλύπτουμε την Παρουσία Του στο μοίρασμα του ψωμιού. Ενισχυμένοι από αυτή την συνάντηση, θα αναγγείλουμε τα καλά νέα σε όλους τους αδελφούς μας: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ, ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ!
Θεοφιλέστατος Σελίμ Σφέιρ
Πατριαρχικός Διαχειριστής
Αρχιεπισκοπής Μαρωνιτών Κύπρου
