Η θεραπεία του τυφλού Βαρτίμαιου – Μάρκος 10/46-52
Του Θεοφιλέστατου Σελίμ Σφέϊρ , Πατριαρχικού Διαχειριστή Αρχιεπισκοπής Μαρωνιτών Κύπρου
Έρχονται στην Ιεριχώ. Καθώς ο Ιησούς, οι μαθητές του και πολύς κόσμος έβγαιναν από την πόλη, ένας τυφλός, ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου, καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε. Όταν άκουσε ότι αυτός που περνάει είναι ο Ιησούς ο *Ναζωραίος, άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, σπλαχνίσου με!» Πολλοί τον μάλωναν για να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόμη πιο πολύ: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με!» Τότε ο Ιησούς στάθηκε και είπε: «Φωνάξτε τον». Φωνάζουν τον τυφλό και του λένε: «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει». Εκείνος πέταξε το πανωφόρι του, πετάχτηκε πάνω και ήρθε κοντά στον Ιησού. «Τι θέλεις να σου κάνω;» τον ρώτησε ο Ιησούς. Ο τυφλός του αποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, θέλω να αποχτήσω το φως μου». Ο Ιησούς του λέει: «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε». Ο τυφλός αμέσως απέκτησε το φως του κι ακολουθούσε τον Ιησού στην πορεία του.
1.Ας διαλογιστούμε: η συνάντηση του Ιησού με το Βαρτίμαιο, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Αγίου Μάρκου 10, 46-52, σκοπό έχει να ανακαλύψουμε το μυστήριο της κλήσης και της αποστολής στον καθένα από μας. Ας μελετήσουμε προσεκτικά τη συνάντηση αυτού του ανθρώπου με τον Ιησού, επειδή η ιστορία του είναι επίσης και δική μας ιστορία.
2.Βρισκόμαστε στην έξοδο της πόλης της Ιεριχού, στο δρόμο που οδηγεί στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς κινείται με αποφασιστικό τρόπο προς την Ιερή Πόλη για να ζήσει εκεί, το Πάσχα του, αποφασισμένος να μας αγαπήσει μέχρι το τέλος. Η ομάδα των μαθητών του, τον συνοδεύει σε αυτό το ταξίδι. Και ιδού, στην άκρη του δρόμου βρίσκεται ένας τυφλός ζητιάνος που ονομάζεται Βαρτίμαιος.
3.Αλλά, καθώς περνά ο Ιησούς, ο Βαρτίμαιος φωνάζει δυνατά: «Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, σπλαχνίσου με!» Αυτή η αντίδραση αποκαλύπτει ότι σε αυτόν τον ταλαιπωρημένο άνθρωπο, παραμένει μια λαχτάρα για τη ζωή και μια βαθιά ελπίδα. Παρά την παραμορφωμένη του ανθρώπινη φύση, δείχνει κάποια ανθεκτικότητα καθώς εκμεταλλεύεται την ευκαιρία που του παρουσιάζεται. Και η επιθυμία του είναι τόσο δυνατή, που του δίνει την ενέργεια να επιμείνει φωνάζοντας ακόμη πιο δυνατά μέχρι
να ακουστεί, ενώ οι άνθρωποι τον προτρέπουν να σωπάσει. Απευθύνεται προς τον Ιησού, ονομάζοντας τον «Υιό του Δαβίδ». Αυτή είναι η επικρατέστατη ονομασία του Μεσσία.
4.Η πορεία των γεγονότων αλλάζει ξαφνικά, όταν ο Βαρτίμαιος ανακαλύπτει ότι τον καλεί ο Ιησούς. Επειδή ο Ιησούς έχει προσέξει την κραυγή του Βαρτίμαιου. Τον ακούει, σταματά και διατάζει να τον καλέσουν κοντά του. Ωστόσο, δεν είναι προφανές ότι εν μέσω αυτού του θορυβώδους πλήθους ο Ιησούς ακούει την κραυγή του Βαρτίμαιου. Αυτό δείχνει ότι ο Ιησούς φροντίζει για όλους μας και δεν περνά από δίπλα μας χωρίς να νοιώθει ευαισθησία για την αγωνία μας.
5.Μετά που ο Ιησούς θεραπεύει τον τυφλό Βαρτίμαιο, αυτός ο τυφλός γίνεται ένας από τους μαθητές του, διδάσκοντας μας ότι η φυσική θεραπεία οδηγεί στην εσωτερική θεραπεία. Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι ο Ιησούς μας θεραπεύει από τον πόνο της ζωής και τον πόνο της αμαρτίας. Η εσωτερική θεραπεία ελευθερώνει την ανθρώπινη φύση μας και οι πράξεις μας γίνονται πολύ πιο καρποφόρες επειδή η χάρη του Θεού βρίσκεται στις καρδιές μας. Ας δεσμευτούμε με ότι είναι απαραίτητο στη ζωή μας.
6.Γι ‘αυτό η περιπέτεια του Βαρτίμαιου είναι και η δική μας ιστορία, είναι η ιστορία του ταξιδιού της πίστης μας, την οποία μπορούμε να συνοψίσουμε ως εξής: αρχικά, περνώντας μια κατάσταση πόνου, προκύπτει στο τέλος μια προσδοκία και μια επιθυμία. Όταν ο άνθρωπος ανακαλύπτει την παρουσία του Ιησού στο δρόμο του, τον επικαλείται, του φωνάζει, διαμέσου της Εκκλησίας που μεταδίδει το κάλεσμα του Ιησού. Ο δρόμος όμως είναι γεμάτος εμπόδια, τα οποία πρέπει να ξεπεραστούν με επιμονή. Φτάνει λοιπόν η ώρα της απόφασης: ο άνθρωπος πρέπει να κάνει μια πράξη πίστης, αφήνοντας αυτό που βρίσκεται στο δρόμο ώστε να στραφεί αποφασιστικά προς τον Ιησού.
7.Όπως ο Βαρτίμαιος, βαδίζουμε τυφλά στο δρόμου που περνά ο Κύριος Ιησούς. Είναι σημαντικό να τον αναγνωρίσουμε ως Μεσσία , να τον επικαλεστούμε ως Υιό του Δαυίδ, που είναι στην πραγματικότητα ο Υιός του Θεού. Η γνώση όμως δεν είναι αρκετή, πρέπει να του ζητήσουμε το φως, να τον παρακαλέσουμε να μας θεραπεύσει, να πετύχουμε το απρόβλεπτο. Η επιμονή είναι συνάμα και προσευχή. Ο Βαρτίμαιος ενοχλεί τους γύρω του με τις φωνές του, αλλά δεν νοιάζεται. Θέλει να «δει» τον Ιησού με τα πληγωμένα μάτια του γιατί τα μάτια της καρδιάς του τον έχουν αναγνωρίσει. Έτσι είναι και μαζί μας!
Θεοφιλέστατος Σελίμ Σφέϊρ
Πατριαρχικός Διαχειριστής
Αρχιεπισκοπής Μαρωνιτών Κύπρου
