Kifta – Γιατί
Του Αντώνη Πεππή Σκούλλου
Aşka takşca u takúl
Kifta ujjik o makrút?
Kifta kalpu o mastút?
U kifta χisson o mamsúk?
Kifta enné maχtaδín
Ta tválizman kanu mχalltín
Kifta χankon pinakket simm
U χaltu l-carak u l-tifle, ma l-timm?
Kifta enné mcalukín
ta pkyuton kanu maftuχín
Ta l-farχa, l-taχk u l-caneni
Mά kanycipu mi şí paytjveni
Mil art ost il-sama kanu mpχamlín
Χusn u χlave, teχon mplanín
Má kanicarpu l-χilv mil morr
Eχen ma ll-aχar kanyacilpúχ l-zor
Ayşo ta sar u má pkyaχtru
tekaymu rason χok
U antí χδanon teífitχu
pkyiχtanku χost il-χork?
Χost il-korne kan kece vaχtu
u suδru kanyirfca ost ta kanysmca
Mantés χkyati salχu caklu
klamu ntşáriklu, u χissu, má kanyitlca
-Takúillak ana re sapi
ta kalpi sar corne mpşakke
Kocó χullá u lá tsael
ll-apántisi e…AKKE!!
Ntjarráyt jumpu u fkapel caléχ
Canéχ kanyípirku, şfefu kanyírijfu
Makkítt iti u şχayta χost teχ
Şaddáyt kalpi u ritt takúillu
-Pácaref aş lik taθkúl cammí Yuse
Ana kece u pitnasset
Pχiss kalpak ta pkyiδrop χtir
Pχiss timmak ta parat χtir
Ammá ftainni kif mó akke
-Eχte kilme ie, pikululla ΧABB
Χallaynaχa u fattet, saret trap
O χaδer annintsi aşşikl ma χiss
Mi ta mankapel sop il-şims
Kşaca kaes cammí Yuse
Χarkeş mecík χost kalpak
U amma ttaδpán pkyón aδik il-şims,
U ttattirjef , ttattácarak, ttattiγpi u ttatχíss
Attácaref kif…o RABBAK
Tell Antoni tel Peppí Skullo
Γιατί
Πόσα να βλέπω και να λέω
Γιατί το πρόσωπο σου είναι γραντσουνισμένο
Γιατί η καρδία του είναι σφραγισμένη
Και γιατί η φωνή τους είναι πιασμένη
Γιατί είναι τσακωμένοι
Που όλο τον καιρό ήταν ενωμένοι
Γιατί το στόμα τους στάζει δηλητήριο
Και ένωσαν τον ιδρώτα και την πίκρα, με το αίμα
Γιατί είναι κλεισμένοι
Που τα σπίτια τους ήταν ανοικτά
Που η χαρά, το γέλιο και το τραγούδι
Δεν έλειπαν από κανένα σώσπιτο
Από τη γη μέχρι τον ουρανό ήταν φορτωμένοι
Ομορφιά και γλυκύτητα, τα χέρια τους γεμάτα
Δεν ξεχώριζαν το γλυκύ από το πικρό
Ένας με τον άλλο νικούσαν την δυσκολία
Τι έγινε και δεν μπορούν
Να σηκώσουν το κεφάλι τους πάνω
Και αντί τις αγκαλιές τους να ανοίξουν
Πνίγονται μέσα στο θυμό?
Μέσα στη γωνιά καθόταν μόνος του
Και το στήθος του ψήλωνε όσο άκουγε
’Εως αν τα λόγια μου έγδαραν το μυαλό του
Τα λόγια του μπερδεύτηκαν και η φωνή του δεν έβγαινε
-Να σου πω εγώ ρε αγόρι
Που η καρδία μου έγινε γούρνα ραγισμένη
Κάτσε χάμω και μην ρωτάς
Η απάντηση είναι …ΕΤΣΙ !!
Τραβήχτηκα κοντά του και τον κοιτάζω
Τα μάτια του άστραφταν τα χείλη του έτρεμαν
Άπλωσα το χέρι μου και το έμπηξα μέσα στα χέρια του
Έσφιξα την καρδιά μου και θέλησα να του πω
-Ξέρω τι έχεις να πεις Θείε Ιωσήφ
Εγώ κάθομαι και αφουγκράζομαι
Νιώθω την καρδιά σου που κτυπά πολύ
Νιώθω το αίμα σου που κρύωσε πολύ
Αλλά νομίζω πως δεν είναι έτσι
Μία λέξη είναι , την λένε ΑΓΑΠΗ
Την αφήσαμε και λιγόστεψε , έγινε χώμα
Σχεδόν να ξεχάσουμε πως νιώθουμε
όταν κοιτάζουμε προς τον ήλιο
Κοίταξε καλά θείε Ιωσήφ
Ανακάτωσε βαθιά μέσα στην καρδιά σου
Και όταν θα φανεί πλέον εκείνος ο ήλιος
Και θα τρέμεις, θα ιδρώνεις , θα κλαις και θα νοιώθεις
Να ξέρεις πως είναι.. ο ΘΕΟΣ σου .
Του Αντώνη Πεππή Σκούλλου
