PKYAXTREK IL-KORMATJITI…..
Şarpel tel Iosifúy
Pittaxtrek il-vata şaytna, pkyaxtrek u pkyujca kalpna,
pkyaxtrek il-risk tel kùlitna, l-kumxàt u l-şcaranát…
Mnayn moδca ja aδa l-şocol, sava zyan fi kullon,
ta mà xilku teàxistu, rmat u jampr, o ta efkullon…
O xtie l-tacap zàvalli, ta arka zman kanyijru,
lli-xkali mpşan tetaylpu, tesuku u teízercu…
Ll-okìt xarket kullon il-δentrà, aş ma laket kintama,
u l-vajca ta mancakişu, pkyirfca u mà pkyintamma…
Mnaxxòst tel Θeli lli-psetìn, savet sop il-Kolimpus,
xost il-Roθeşa u l-Pakù, mà xallet kamx ya vikus…
Xilket ost il-Laòtripa, ost il-Naùs u taxtrex,
ost ta kanfia terràş yepsìn, kantaxo u kantaxtrek…
Sop il-Caynşirke taret kal, u jet il-Cayntaxta,
saret θirio pkyon ll-okìt, u mà kantintfi vaxta..
Cantet axxòst il-Finitjà, xilket il-Katarraxti,
u, amma jet jump il-Ayio, mà xitret axxòst tatcanti…
Spollate, Rabbi, sacet xtir, Yorko l-Kaddìs, xatt itu,
u natru l-δeca mi ll-okìt, ma xallu nes tenkitlu…
Kif, an kantaxlak ill-okìt, aδa kan l-fazca tenna,
kantattintfìx şa fkuylkon, il Kormatjiti tenna…
Mannişkor xtir, mi l-kàlipna, allik kullon ta jirku,
tesàcitu, teintfu ll-okìt, tacaδpu, ammà xilku…!!!
ΚΑΙΓΕΤΑΙ Ο ΚΟΡΜΑΚΙΤΗΣ….
Καίγεται ο κάμπος μας, καίγεται και πονεί η καρδιά μας,
καίγεται ο πλούτος όλων μας, τα σιτάρια, τα κριθάρια μας…
Απ’ όπου κι αν ήρθε το κακό, έκανε ζημιά σε όλους,
που δεν πρόλαβαν να θερίσουν, και τους έμειναν, στάχτη και κάρβουνα…
Είναι κρίμα ο κόπος, μάταιος, που έτρεχαν τόσο καιρό,
να ετοιμάσουν τα χωράφια, να οργώσουν, να σπείρουν…
Η φωτιά έκαψε όλα τα δέντρα, ό,τι βρήκε μπροστά της,
κι ο πόνος που το βλέπουμε, μεγαλώνει και δεν τελειώνει…
Από τα χωράφια του Θέλη, έκαμε προς τους Κολύμπους,
μες στα Ροθέσια, στην Πακού, δεν άφησε σιτάρι ή βίκους…
Έφτασε ως τη Λαότρυπα, ως τους Ναούς, και κάτω,
ώσπου είχε σχοινιές ξερές, δυνάμωνε και έκαιγε…
Προς την Γαϊνσιηρκε λένε πως γύρισε, κι ήρθε στην Γαϊντάχτα,
έγινε πλέον θηρίο η φωτιά, και δεν έσβηνε μονη της…
Μπήκε εκεί στην Φοινιτζιά, έφθασε στον Καταρράχτη,
και, όταν πλησίασε στον Άγιο, δεν μπόρεσε να προχωρήσει…
Ευτυχώς, ο Θεός βοήθησε, κι ο Άη Γιωργης, έβαλε το χέρι του,
και φύλαξαν το χωριό, δεν άφησαν να κινδυνέψουν άνθρωποι…
Γιατί, αν η φωτιά έφτανε, αυτός ήταν ο φόβος μας,
σας λέω θα τον έσβηνε, τον Κορμακίτη μας…
Ευχαριστούμε πολύ, μέσα από την ψυχή μας, όλους αυτούς που έτρεξαν,
να βοηθήσουν, να σβήσουν τη φωτιά, ταλαιπωρήθηκαν, αλλά πρόλαβαν…!!!
