Ένα διαφορετικό ΠΑΣΧΑ 2020-Κραυγή απόγνωσης από μια εικοσάχρονη νεαρή
Κυριακή του Πάσχα 19 Απριλίου 2020. Ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει υποβληθεί σε μια δύσκολη δοκιμασία, όπου καλείται να περάσει της γιορτές του Πάσχα μακριά από τις εκκλησίες. Χιλιάδες Κύπριοι πιστοί Μαρωνίτες την νύχτα του Σαββάτου, βρίσκονταν καθηλωμένοι στις πολυθρόνες τους , πιστή στο ραντεβού τους όπως κάθε χρόνο, για να παρακολουθήσουν τηλεοπτικά αυτή τη φορά, την πρωτάκουστη για τα δεδομένα της κοινότητας, Θεία λειτουργία της Ανάστασης.
Από παιδί, κάθε χρόνο ανεξαιρέτως ήμουν παρούσα στον Κορμακίτη, στην Θεία λειτουργία της Ανάστασης του Θεανθρώπου. Η εκκλησία έσφυζε από ζωή, υπερηφάνεια και ρίγη συγκίνησης στο άκουσμα της πολύτιμης κληρονομίας που άφησαν οι πρόγονοι μας, τις προσευχές και τις ψαλμωδίες στην Αραμαϊκή, την γλώσσα του Χρηστού, Συριακά και Αραβικά . Ήμουν πεπεισμένη πως με το πέρασμα των χρόνων, τα ιερά αυτά λόγια θα ηχούσαν στα αυτιά κάθε Χριστιανού Μαρωνίτη. Ήμουν σίγουρη, πως οι χιλιάδες πιστοί Μαρωνίτες δεν θα επέτρεπαν σ ’αυτή την τεράστια κληρονομιά να χαθεί.
Όπως κάθε Μαρωνίτης λοιπόν, έτσι και εγώ, είχα συντονιστεί στο κανάλι για να παρακολουθήσω την Θεία αυτή Λειτουργία που με ανυπομονησία περίμενα. Προς έκπληξη μου όμως, δεν είδα αυτά που ανέκαθεν έβλεπα. Δεν άκουσα αυτά που ανέκαθεν άκουγα. Μια ολόκληρη, τόσο πολύτιμη και τόσο μεγάλη κληρονομιά, είχε χαθεί. Ελάχιστα θύμιζαν εκείνα, τα έντονα χαρακτηριστικά και ιερά λόγια. Ελάχιστα ήταν αυτά που θύμιζαν Μαρωνίτικη Θεία Λειτουργία. Δυστυχώς, ήρθα αντιμέτωπη με κάτι εντελώς πρωτόγνωρο. Μια τόσο σημαντική νύχτα, ένα τόσο σημαντικό γεγονός για τους απανταχού πιστούς, μετατράπηκε σε μια Θεία Λειτουργία Ανάστασης, μεταφρασμένη, στα Ελληνικά.
Παρακολουθώντας την Θεία Λειτουργία, μη μπορώντας να αντιδράσω, περνούσαν διάφορες σκέψεις από το μυαλό μου. Πως θα ένιωθε άραγε ο παππούς, η γιαγιά μου, εάν έβλεπαν αυτό το θέαμα; Πως νιώθει ο πατέρας και η μητέρα μου εάν εγώ, μια νεαρή, νιώθω τόσο θυμό και τόση αγανάκτηση για εκείνο που αντίκρισα; Απορώ. Μια κοινότητα, που με τόσο κόπο παλεύει για την αναγέννηση της γλώσσας και την διατήρηση των εθίμων της, να επιτρέπει τον ολοκληρωτικό αφανισμό των θεμέλιων λίθων της. Λυπηρό.
Κύριοι Αρμόδιοι, θεωρήστε τα πιο πάνω λόγια μια κραυγή απόγνωσης από μια εικοσάχρονη νεαρή που επιθυμεί να δει ξανά την κοινότητα πραγματικά ζωντανή.
