Ας τραγουδήσω, παρακαλώ, στον αγαπημένο μουένα τραγούδι για αυτόν που αγαπώ και το αμπέλι του.+Ο αγαπημένος μου είχε ένα αμπέλι σε μια εύφορη λοφοπλαγιά. 2 Το έσκαψε καλά και το καθάρισε από τις πέτρες.Φύτεψε σε αυτό ένα εκλεκτό κόκκινο κλήμα,έχτισε πύργο στο μέσο τουκαι λάξευσε πατητήρι μέσα σε αυτό.+Έλπιζε λοιπόν να βγάλει σταφύλια,αλλά εκείνο έβγαλε μόνο αγριοστάφυλα.+ 3 «Τώρα λοιπόν, κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και άντρες του Ιούδα,κρίνετε, παρακαλώ, ανάμεσα σε εμένα και στο αμπέλι μου.+ 4 Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω για το αμπέλι μουπου δεν το έχω ήδη κάνει;+Αφού έλπιζα να βγάλει σταφύλια,γιατί εκείνο έβγαλε μόνο αγριοστάφυλα; 5 Ακούστε τώρα, παρακαλώ,τι θα κάνω στο αμπέλι μου:Θα του βγάλω τον φράχτη,και θα κατακαεί.+Θα γκρεμίσω τον πέτρινο τοίχο του,και θα ποδοπατηθεί. 6 Θα το κάνω ερημότοπο·+δεν θα κλαδευτεί ούτε θα σκαλιστεί με τσάπα.Θα γεμίσει βάτα και αγριόχορτα,+και θα διατάξω τα σύννεφα να μη ρίξουν πάνω του βροχή.+ 7 Διότι το αμπέλι του Ιεχωβά των στρατευμάτων είναι ο οίκος του Ισραήλ·+οι άντρες του Ιούδα είναι η φυτεία που αγαπούσε.Έλπιζε να υπάρχει δίκαιη κρίση,+αλλά ορίστε! υπήρχε αδικία·δικαιοσύνη,αλλά ορίστε! κραυγή απόγνωσης».
1. Μέσω αυτού του ύμνου, ο Προφήτης Ησαΐας μας παρουσιάζει τον Θεό, παρομοιάζοντάς τον με τον ιδιοκτήτη της αμπέλου που προστατεύει τον αμπελώνα του, τον φροντίζει, βάζει φράκτη για να εμποδίσει τους κλέφτες να εισβάλουν και υψώνει έναν πύργο για να του δώσει προστασία, και να εγκαταστήσει σ’ αυτόν εξοπλισμό για να παράγει κρασί από τα σταφύλια, για να φέρει τη χαρά. Ο Θεός μας παρέχει όλα τα απαραίτητα για να μεγαλώσουμε και να γίνουμε καρποφόροι για να επιτύχουμε το καλύτερο. Εάν θέλουμε να αντιταχθούμε στη θέληση του Δημιουργού και να αγνοήσουμε τις εντολές του, να ζούμε χωρίς αυτόν και χωρίς να φέρουμε καλούς καρπούς, γινόμαστε σαν ένας ξέφραγος αμπελώνας, γυμνός, όπως συνέβηκε με τον Αδάμ που περιφρόνησε τον Θεό.
2. Ο καλός καρπός που περιμένει ο Κύριος είναι η ευλογημένη ζωή και οι θυσίες των ευχαριστιών και των ύμνων. Αλλά αν οι πράξεις μας ήταν απογοητευτικές γι’ Αυτόν, θα μας διορθώσει για να πειθαρχήσουμε σε ότι είναι καλό για μας. Από την άλλη πλευρά, ο Κύριος Ιησούς συγκρίνει τον εαυτό του με το αμπέλι και οι πιστοί είναι οι κλάδοι του και η ζωή τους προέρχεται από αυτό, που είναι ο ίδιος, επειδή αυτός είναι η Ζωή. Αυτός φροντίζει για μας, αφαιρώντας κάθε ξηρό κλάδο, που είναι κάθε κακή σκέψη, και κλαδεύει τα κλαδιά που είναι σε θέση να φέρουν καρπούς, έτσι ώστε να είναι πιο γόνιμα. Τώρα έχετε εξαγνιστεί μέσω του Λόγου που κηρύχτηκε σε σας. Πού είμαστε εμείς όμως σε σχέση με τον Λόγο του Κυρίου;
3. Ο Κύριος Ιησούς μας αγίασε με το αίμα Του, που έτρεχε από πάνω του στο σταυρό και δεν ντρεπόταν να μας αποκαλέσει αδελφούς του, όπως αναφέρεται στα Ευαγγέλια της Αναστάσεως. Μας απάλλαξε από την καρδιά της πέτρας που είχαμε, για να μας δόσει μια καρδιά σάρκας, για να είμαστε ειλικρινείς όπως είναι Αυτός. Ο Κύριος, πήρε τις αμαρτίες, τις αρρώστιες, τις αδυναμίες και τα μειονεκτήματά μας όπως λέει ο Προφήτης Ησαΐας. Το αίμα του Χριστού είναι το τείχος που ανέκαμψε από εμάς τα βέλη του κακού. Ο σταυρός του είναι ο πύργος μέσω του οποίου εξέθεσε τα κόλπα του κακοποιού και έσπασε τα αγκάθια του. Ο αναστημένος από τους νεκρούς μας περιβάλλει με την προστασία και τη φροντίδα του και περιμένει από εμάς τους καλύτερους καρπούς. “Σας επέλεξα και σας όρισα να πάτε και να δώσετε καρπούς που θα διαρκέσουν για πάντα”. Η αγάπη μας γι’ Αυτόν έρχεται σε αντάλλαγμα για την Αγάπη Του για μας και το να μετανοήσουμε είναι αντάλλαγμα για τη συγχώρεση Του στις αμαρτίες μας. Ποια είναι η δική μας στάση όμως;
4. Κάθε άνθρωπος καλείται να αναθεωρήσει τους υπολογισμούς και τις σκέψεις του, να ανακαλύψει τα λάθη του και να μετανοήσει, να μεταστραφεί στον Κύριο, να απολαύσει εκ νέου την ελευθερία και την τρυφερότητα, όπως συνέβη με τον άσωτο υιό. Μετά από τη δυστυχία, ανακάλυψε ότι το σπίτι του πατέρα του ήταν γεμάτο από αγαθά, οπότε γιατί να μείνει μακριά και πεινασμένος, και ανακάλυψε ότι το έλεος του Πατέρα θα καλύψει τις αμαρτίες και τα μειονεκτήματά του. Αυτή η αγωνία που έπληξε τον κόσμο σήμερα και εισήγαγε τους πάντες στα δεινά του φόβου, δεν είναι η κατάλληλη ευκαιρία να αναθεωρήσουμε, για τις καταχρήσεις με τις οποίες πλήξαμε τον πλανήτη μας – το κοινό μας σπίτι – αλλά και τον συνάνθρωπό μας με τον οποίο ζούμε; Είμαστε υποχρεωμένοι να αποζημιώσουμε και να διορθώσουμε τα λάθη μας. Είναι μια ευκαιρία να ζητήσουμε συγγνώμη από τον Κύριο, να σταματήσουμε και να μην παραμείνουμε στην αδιαφορία.
5. Ο Κύριος είναι υπομονετικός και άφθονος στη χάρη και την αλήθεια Του. Αυτός μας δίνει τον χρόνο να σκεφτούμε και να μεταστρέψουμε τον εαυτό μας πριν έρθει η ώρα όταν η λύπη θα είναι πλέον άχρηστη και τα αιτήματά μας δεν θα γίνονται αποδεκτά, ούτε η προσευχή μας. Οι πειρασμοί, τα δεινά, οι ασθένειες και οι επιδημίες μπορεί να είναι τα μέσα με τα οποία ο Θεός μπορεί να επισκευάσει την δεινή κατάστασή μας και της ανθρωπότητας. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν ο Κύριος χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να μας ξυπνήσει από το λήθαργό, γιατί όταν καμία θεραπεία δεν θα είναι πλέον ευεργετική, τότε θα επέλθει η καταστροφή. Ο Κύριος Ιησούς είπε στους Ιουδαίους: “Ιδού, το σπίτι σου μένει έρημο.” Επειδή απέρριψαν το έργο της σωτηρίας που τους παρουσίασε, έγινε η εξιλέωση για όλους τους ανθρώπους, αλλά απέρριψαν αυτή τη χάρη Του. Εμείς τι λέμε; Πρέπει να αμαρτάνουμε περισσότερο ώστε χάρη του Θεού να εμφανίζεται, όπως αναφέρεται στην ομιλία του Αγίου Παύλου; Μακριά από αυτό!
Συμπέρασμα: Δώστε στο πνεύμα έναν τρόπο να εργαστεί μαζί μας, γιατί όταν ο γιατρός εγκαταλείπει τη θεραπεία, σημαίνει ότι η κατάσταση του ασθενούς είναι εντελώς απελπιστική. Ο διαχωρισμός από τον Θεό κάνει τον άνθρωπο να χάσει την ειρήνη του, γι’ αυτό το λόγο εμφανίζονται τα αγκάθια του φόβου, των ανησυχιών, της απληστίας και των αμαρτιών και τον ασφυκτιά με έναν τρόπο που δεν θα μπορέσει να αποφέρει καρπούς και αφού τον στερεί από τη θεία χάρη, στεγνώνει και γίνεται άγονος, σαν μια γη από την οποία τα σύννεφα στερούν την πτώση της βροχής.
Ομιλία Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών για την Δευτέρα των Παθών
