Του Σιάρπελ Ι. Φραγκίσκου
Ήταν του ’74, η μοίρα η γραμμένη,
που άλλοι ‘φύαν πρόσφυγες, τζι άλλοι εσφίξαν τες καρκιές,
τζι εμείναν ‘γκλωβισμένοι…
Περάσαν βάσανα πολλά, με ζόρκα τζιαι στερήσεις,
μα, κάτω εν το ‘βάλασιν, πολλές θυσίες κάμασιν,
στο πάλεμαν της ζήσης…
Με την βοήθειαν του Θεού, την πίστην την περίτου,
όσα τζι αν υποφέρασιν, μέσα τους το εξέρασιν,
πως μόνοι τους δεν ήτουν…
Τζιαι εκρατήσαν το χωρκόν, να μεν χαθεί, να ζήσει,
εκάμαν ότι εκάμασιν, πολλοί εν που πεθάνασιν,
η φλόγα, να μεν σβήσει…
Τζιαι τώρα, ο κορωνοϊός, τα ίδια πάλε φέρνει,
ακόμα τζιαι σιορόττερα, θαρκούμαι που ομπρύττερα,
κακά ‘ν που καταφέρνει…
Γένεται ένας πόλεμος, δίχα όπλα τζιαι σφαίρες,
έσσω εβαωθήκαμεν, ούλλοι εγκλωβιστήκαμεν,
σαν τζιείνες τες ημέρες…
Τζι ήρτεν φιρμάνιν στο χωρκόν, να μείνουν βαωμένοι,
έξω να μεν κυκλοφορούν, έσσω, κλειστοί, να καρτερούν,
που τον ιόν χωσμένοι…
Τζιαι οι περίτου ζάβαλλι, εν γέροι, τζιοιτασμένοι,
ίνταλος εν ν’ αντέξουσιν, τα βάσανα να ρέξουσιν,
πάλε, εγκλωβισμένοι…
Τζιαι τα παιδκιά τους, να ‘ν μακρά, όπως ήτουν τζιαι τότες,
να τους παρατηρήσουσιν, τζιαι να τους βοηθήσουσιν,
εκλείσασιν οι πόρτες…
Τζιαι, δίχα να το θέλουσιν, μόνος του εν που τρέσιει,
τζιαμαί ‘ν που πάει ο λοϊσμός, ο σύγχρονος εγκλωβισμός,
τα ίδια ζόρκα έσιει…
Επκιάσαν μέτρα οι Αρχές, οι σύμβουλοι τζι’ αζάες,
να κάμουσιν ότι μπορούν, αφού, το πρόβλημαν θωρούν,
να λλιάνουν οι πελάες…
Ξέρω το, τζι είμαι σίουρος, ερέξαν τόσα χρόνια,
εν θα λυγίσουσιν τωρά, εν μαθημένα τα βουνά,
εφάσιν τόσα σιόνια…!
Βαστάτε ήρωες γερά, έστω τζιαι βαωμένοι,
λαλώ σας να το ξέρετε, πως θα τα καταφέρετε,
είσαστεν μαθημένοι…!
Σιάρπελ Ι. Φραγκίσκου
24/02/2020
