Του Αντώνη Ηλία Κασάπη
Η χαρουπιά, το δέντρο-σύμβολο του Κορμακίτη, υποφέρει.
Ένα απλό οδήγημα στον Κορμακίτη είναι αρκετό για να δει κάποιος εύκολα το μισό πρόβλημα. Οι χαρουπιές έχουν πολλές φορές περισσότερο καφέ χρώμα παρά πράσινο.
Είναι ξηραμένες, από το φάγωμα του φρέσκου φλοιού τους από τις ποντίκες.
Το άλλο μισό του προβλήματος δεν θα το δει κανένας τόσο εύκολα. Είναι αόρατο, αφού δεν υπάρχει πιά. Είναι οι αποκομμένες χαρουπιές που τις έχουν κόψει κάποιοι για να πουλήσουν τα ξύλα τους.
Ποιος φταίει για το πρόβλημα της χαρουπιάς του Κορμακίτη;
Φαίνεται ότι, και σε αυτό το πρόβλημα, την καταστροφή δηλαδή της χαρουπιάς του Κορμακίτη, οι κύριοι υπαίτιοι είμαστε εμείς, οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ Κορμακιτιανοί. Προδώσαμε τη χαρουπιά μας με δύο τρόπους:
1. Με την αδράνεια και αδιαφορία μας.
Ενώ η κυβέρνηση μας ενθαρρύνει και μας προσφέρει δωρεάν τα υλικά που χρειάζονται για την καταπολέμηση της ποντίκας και την προστασία της χαρουπιάς, εμείς για χρόνια τώρα δεν μπαίνουμε στον κόπο να τα πάρουμε και να οργανώσουμε την τοποθέτηση τους για να λιγοστέψουν οι ποντίκες και να ανακουφιστούν οι χαρουπιές μας.
Υπεύθυνοι είμαστε όλοι μας για τη μακροχρόνια αδιαφορία μας, οι ιδιοκτήτες των χαρουπιών, αλλά κυρίως το θεσμικά υπεύθυνο Κοινοτικό Συμβούλιο του χωριού.
2. Με την παράνομη υλοτομία
Τό κόψιμο των χαρουπιών για τα ξύλα τους έχει γίνει ανεξέλεγκτη μάστιγα για το χωριό, και δυστυχώς κανένας δεν κάνει κάτι. Οι χαρουπιές εξαφανίζονται η μια μετά την άλλη με γρήγορο ρυθμό.
Τις κόβουν άτομα από το ίδιο το χωριό μας για να πουλήσουν τα ξύλα τους.
Υπεύθυνοι φυσικά κυρίως αυτοί που κόβουν τις χαρουπιές, αλλά και όλοι μας που σιωπούμε, οι ιδιοκτήτες, και το θεσμικά υπεύθυνο Κοινοτικό Συμβούλιο του χωριού.
Μιλούμε τώρα για χρόνια για (δήθεν) προσπάθεια διάσωσης της χαρουπιάς μας. Όμως τίποτα δεν κάνουμε.
Δεν είναι και τόσο δύσκολο.
Χρειάζεται κάποιος να αναλάβει την πρωτοβουλία.
Ποιος άραγε είναι ο υπεύθυνος για να αναλάβει την πρωτοβουλία;
