Του Joseph Η. Κασάπη
Εκτοπισμένοι συμπατριώτες, Αν αγαπούμε αρκετά τα κατεχόμενα χωριά και πόλεις μας, Αν μισούμε αρκετά την ιδέα πως τα χάσαμε για πάντα, Αν μας αναστατώνει αρκετά η προοπτική να μην επιστρέψουμε ποτέ, Αν μας φοβίζει αρκετά η μετατροπή τους σε χωριά και πόλεις άλλων, Αν μας απελπίζει αρκετά ο προδιαγραφόμενος θάνατος στην προσφυγιά και του τελευταίου από εμάς που εκδιωχθήκαμε το 1974, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΘΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ.
Κάθε μέρα που περνά γινόμαστε εμείς (που μας τα πήραν) λιγότερο Κερυνιώτες, Μορφίτες, Καρπασίτες, … και κάποιοι άλλοι (που τα πήραν από εμάς) περισσότερο. Ποιος πιο Κερυνιώτης: το εις Νότον δισέγγονο του εκτοπισθέντα ή το εις Βορρά δισέγγονο του εκτοπίσαντα ?
