Πέρασε το Πάσχα και ως ιστοσελίδα θεωρήσαμε σωστό να μην σχολιάσουμε όλες τις Άγιες Μέρες οτιδήποτε είχε συμβεί μέσα στο χωριό και ειδικά στις διάφορες τελετές που γίνονταν στην εκκλησία μας.
Όλα καλά και Άγια αλλά δυστυχώς χωρίς να θέλουμε να προσβάλουμε τον οποιονδήποτε υπήρχε περισσότερο η προβολή παρά η ουσία της Θρησκείας.
Οι τελετουργίες ολόκληρης της Αγίας Εβδομάδας έχασαν τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα και μετατράπηκαν στα ελληνικά με μόνη εξαίρεση την Μεγάλη Παρασκευή με την χορωδία του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Γεωργίου ( μια φλόγα ελπίδας για τον Κορμακίτη) και τους δύο ψάλτες που συνόδευαν τον Αρχιεπίσκοπο.
Ο μη συντονισμός των ψαλτών και της χορωδίας με τον εφημέριο ήταν εμφανέστατος διότι συνεχώς γίνονταν παρατηρήσεις από τον τελευταίο προς τους υπόλοιπους.
Σάββατο της Ανάστασης είχαμε δει άλλα έθιμα πράγμα που μας παραξένεψε όλους. Λίγο έλειψε ο εφημέριος Κορμακίτη να μην κάνει τη καθιερωμένη λιτανεία του Σταυρού γύρω από την εκκλησία γιατί έκανε το νέο έθιμο της Λιτανείας του Σταυρού εντός της εκκλησίας. Ευτυχώς η παρέμβαση των εορταστών το απέτρεψε αυτό.
Εμφανέστατή ήταν, για όσους γνώριζαν, η μη οργάνωση, όπως κάθε χρόνο, των διαφόρων τελετών, από την Μεγάλη Τετάρτη μέχρι και τη Δευτέρα του Πάσχα. Οι καθιερωμένες λαμπάδες που δίνονταν κάθε χρόνο στους πιστούς αντικαταστάθηκαν με μικρό κερί των μνημόσυνων, μη συντονισμός των ψαλτών κατά την περιφορά του επιταφίου και πολλά άλλα που δεν είναι της ώρας να τα αναφέρουμε.
Όλα αυτά που ήταν δουλειά της εκκλησιαστικής επιτροπής Κορμακίτη αφέθηκαν σε ένα άτομο που δυστυχώς δεν μπορούσε από μόνος του να ανταπεξέλθει σε όλες αυτές τις δυσκολίες, ενώ η υπόλοιπη επιτροπή ήταν απούσα και εμφανίζονταν μόνο όταν ήταν ο Αρχιεπίσκοπος. Χαρακτηριστικό στοιχείο ήταν όταν ο εφημέριος τα μεσάνυχτα έψαχνε κάποιο εκκλησιαστικό επίτροπο για να διαβάσει το πασχαλινό μήνυμα του Αρχιεπισκόπου.
Ευτυχώς η παρέμβαση κάποιων ανθρώπων την τελευταία στιγμή που δεν είχαν καμία σχέση με την επιτροπή βοήθησαν έτσι ώστε να γίνουν οι τελετές χωρίς κανένα πρόβλημα και για να κρατηθούν κάποια ήθη έθιμα και παραδόσεις.
Ο Κορμακίτης ανήκει σε όλους και όλοι πρέπει να αγωνιζόμαστε για αυτό… Όλοι προσφέρουμε για να υπάρχει ο Κορμακίτης. Δυστυχώς όμως κάθε χρόνο και χειρότερα.