Από το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού κατά Μάρκον (Μκ 2/1-12), που ανάγγειλε στον κόσμο την ζωή, ας ακούσουμε την αγγελία της ζωής και της σωτηρίας των ψυχών μας.
Είπεν ο ευαγγελιστής Μάρκος: Ύστερα από μερικές μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Καπερναούμ και διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι. Αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε δεν υπήρχε χώρος ούτε κι έξω από την πόρτα· και τους κήρυττε το μήνυμά του. Έρχονται τότε μερικοί προς αυτόν, φέρνοντας έναν παράλυτο, που τον βάσταζαν τέσσερα άτομα. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από ‘κει που ήταν ο Ιησούς, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος.
Όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες». Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους: «Μα πώς μιλάει αυτός έτσι, προσβάλλοντας το Θεό; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες; Μόνον ένας, ο Θεός». Αμέσως κατάλαβε ο Ιησούς ότι αυτά σκέφτονται και τους λέει: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: “σου συγχωρούνται οι αμαρτίες” ή να του πω, “σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα”;
Για να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί πάνω στη γη αμαρτίες», λέει στον παράλυτο: «Σ’ εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σ’ όλους βγήκε έξω, έτσι που όλοι θαύμαζαν και δόξαζαν το Θεό: «Τέτοια πράγματα», έλεγαν, «ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δει!»
Αληθώς και η ειρήνη μαζί με όλους σας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΥ
Είδατε ποτέ σας, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ένα παραλυτικό; Είναι ένα θέαμα οικτρό. Δεν μπορεί να σκεπαστεί, δεν μπορεί να φάει, δεν μπορεί να φέρει λίγο νερό στα διψασμένα χείλη του! Τα περιμένει όλα από τους άλλους.
Για ένα τέτοιο παραλυτικό μας μιλά το σημερινό Ευαγγέλιο. Οι συγγενείς του, άνθρωποι πονόψυχοι και ευσπλαχνικοί, τον μεταφέρουν επάνω στο κρεβάτι του στο σπίτι όπου δίδασκε ο Κύριος. Αλλά το πλήθος ήταν τόσο εκεί, ώστε δεν ήταν δυνατόν να πλησιάσουν το Χριστό. Και τότε χωρίς να απογοητευτούν, χωρίς να χάσουν τις ελπίδες τους, έβαλαν το μυαλό τους να δουλέψει και νίκησαν τα εμπόδια. Βγήκαν πάνω στη στέγη του σπιτιού, άνοιξαν μια τρύπα – ένα άνοιγμα και με τα σχοινιά κατέβασαν τον ασθενή μπροστά στο Χριστό! Και ο Παντοδύναμος Ιησούς θεράπευσε ψυχικά και σωματικά τον παραλυτικό.
Η ζωή μας είναι γεμάτη εμπόδια! Από την ημέρα που θα γεννηθούμε ως την ημέρα που θα πεθάνουμε αντιμετωπίζουμε ένα σωρό εμπόδια. Τελειώνουμε τις σπουδές μας και μπαίνουμε στην κοινωνία με όνειρα χρυσά… Χτυπούμε τις πόρτες για δουλειά, κάνουμε αιτήσεις σε Τράπεζες, σε Εταιρείες, σε μεγάλους Οίκους, παίρνουμε αρνητική απάντηση. Ιδού τα πρώτα εμπόδια! Κόβονται τα φτερά μας… Βρίσκουμε μια θέση και εργαζόμαστε, αναπνέουμε. Ξαφνικά ο προϊστάμενος είναι δύστροπος, οι συνάδελφοι μάς υποβλέπουν, μας συκοφαντούν από ζήλεια, η ευτυχία μας κλονίζεται. Σχηματίζουμε οικογένεια, όλα είναι ρόδινα, πλέουμε μέσα σε ένα πέλαγος ευτυχίας. Μια καλή πρωία ιδού η θολούρα και η συννεφιά. Σταμάτησε η αγάπη … σταμάτησε η κατανόηση … Ζήλειες, ιδιοτροπίες, λόγια πικρά, τσακωμοί …Η ζωή μας καταντά μαρτύριο!
Λαχταράς και προσπαθείς να γίνεις ένας άνθρωπος ανώτερος, να ζήσεις μια ζωή ιδανική, πνευματική, προσφοράς προς τους συνανθρώπους σου, δοσμένης στο Θεό. Ο σατανάς, οι δικοί σου, οι φίλοι σου, σου παρεμβάλλουν εμπόδια. Οι ειρωνείες τους, τα κοροϊδευτικά τους χαμόγελα, τα πειρακτικά λόγια τους σε ξεσχίζουν … Παντού εμπόδια, γύρω μας και μέσα μας ποικιλία εμποδίων! Και όμως, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, τα εμπόδια μάς οδηγούν προς τη νίκη, είναι χρησιμότατα. Αυτά κάνουν ισχυρή τη θέλησή μας. Πέτυχε τη θεραπεία του παραλυτικού: η υπομονή των συγγενών του / η επιμονή τους / η ορθή σκέψη τους / η αγάπη τους προς τον ασθενή / η πίστη τους προς το Χριστό … Άραγε, οι άγιοι πώς νικούσαν τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συναντούσαν στη ζωή τους: ο Άγιος Μάρωνας προσευχόταν συνέχεια … ο Άγιος Σιάρπελ έτρωγε ξερά ψωμιά και σάπια φρούτα .. ο Άγιος Εφραίμ μαστίγωνε τον εαυτό του… ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασσίζης έτρωγε ξύλο επειδή έδινε τα ρούχα στους φτωχούς … η Ρεβέκκα ένωσε τον πόνο της με τα Πάθη του Χριστού …
Αν προσφέρουμε τις προσευχές μας, τη νηστεία μας, την εγκράτειά μας και τις καλές μας πράξεις στην ΙΕΡΑ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ. Τότε να είστε σίγουροι ότι θα νικήσουμε τα εμπόδια και θα βρούμε την αληθινή ευτυχία. Αμήν.
