Εδώ και 12 χρόνια , ανελλιπώς η εκκλησιαστική επιτροπή Κορμακίτη εκδίδει το ημερολόγιο , εορτολόγια του έτους. Πρώτη φορά ήταν τον Δεκέμβριο του 2005 όταν εκδόθηκε το πρώτο ημερολόγιο, εορτολόγιο, και με περηφάνια διακοσμούσε όλα τα σπίτια των Μαρωνιτών.
Όλα αυτά τα χρόνια προσωπικά το ημερολόγια το ετοίμαζα ο ίδιος με την βοήθεια των ιερέων και αρκετών φίλων και φωτογραφίες από την προσωπική μου συλλογή αλλά και από πολλούς άλλους.
Θυμάμαι όταν πήρα το πρώτο ημερολόγιο στην αείμνηστη μου μητέρα και μου έβαζε ευχές γιατί πλέον θα έβλεπε τις εορτές αλλά και τις ημερομηνίες και έτσι θα ήξερε και θα προσευχόταν καθημερινά για τον άγιο που εορταζόταν, κρατώντας εκεί στο σπίτι της , όπου παρέμεινε μια ζωή, την πατερεμή της ( το Ροδάριο) . Από τότε, πλέον έγινε ένα τάμα μια αφιέρωση αυτό το ημερολόγιο. Η πρώτη που το έπαιρνε στα χέρια της με καμάρι ήταν η αείμνηστη μου μητέρα η οποία όταν το έπαιρνε έβαζε τις ευχές της , πολύτιμες και μοναδικές.
Φέτος, μετά που έφυγε για την αιώνια ζωή η μητέρα μου , αποφάσισα να το κάνω ξανά για τελευταία φορά, αφιερώνοντας το στην μνήμη της . Εργάστηκα για μέρες για να είναι έτοιμο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων. Εκδόθηκε αρχές Δεκεμβρίου και διατέθηκε σε ολόκληρη την κοινότητα.
Παίρνοντας το στα χέρια μου, προς στιγμή πάγωσα. Αυτό το ημερολόγιο ήταν ένα τάμα, ήταν μία υποχρέωση, ήταν μια προσευχή. Το έπιασα για να το πάρω , όμως που? Σε ποιόν? Έμεινα με το ημερολόγιο στα χέρια. Δεν υπάρχει πλέον χώρος για να πάω με καμάρι και να το κρεμάσω πάνω από το τζάκι της για να το βλέπει. Δεν μπορώ πλέον να το πάρω και να ακούσω τις ευχές της.
Προσωπικά το ημερολόγιο αυτό το αφιέρωσα και το αφιερώνω στους αείμνηστους μου γονείς που έμειναν για μια ζωή στον Κορμακίτη, σε όλους τους εγκλωβισμένους Μαρωνίτες που έφυγαν από τη ζωή αλλά κράτησαν τα χωριά τους και σε όλους εκείνους που κρατούν τα χωριά μας με την ελπίδα της επιστροφής.
Εκεί που Χτυπά η Καρδιά των Μαρωνιτών… Εκεί που χτυπούσε και θα Χτυπά η καρδιά των Μαρωνιτών… όμως κάθε φορά και κάθε χρόνο με την απουσία κάποιων.
Δική μας υποχρέωση είναι αυτή η Καρδιά να συνεχίσει να Χτυπά, να χτυπά όμως με πίστη και με ελπίδα για επιστροφή… με στόχο να παραδώσουμε στους επόμενους αυτά που έχουμε κληρονομήσει, ότι έχουμε κληρονομήσει, ένα εγχείρημα πάρα πολλά δύσκολο…
Μπορεί να έχουμε γεννηθεί Μαρωνίτες αλλά το πιο δύσκολο στην εποχή που ζούμε σήμερα είναι να μπορέσουμε να κρατηθούμε εμείς οι ίδιοι Μαρωνίτες αλλά και να κρατήσουμε και τα παιδιά μας Μαρωνίτες…
Ηλίας Ζωνιάς ( 19/12/2017)
