Του Αντώνη Ηλία Κασάπη
Ειδικά για τον Κορμακίτη, πρώτη ευθύνη όλων μας, και πάνω από όλα των ατόμων σε ηγετικές και θεσμικές θέσεις, είναι να λύσουμε το τεράστιο και μακροχρόνιο πρόβλημα της ” διπλής ” κοινοτικής αρχής.
Είναι ένα δύσκολο και ανορθόδοξο πρόβλημα, και αναγκαστικά απαιτεί και ανορθόδοξη λύση. Με τα στεγανά της κατάστασης που έχουμε τώρα στο Κυπριακό, δεν επιλύεται. Έχει μάλιστα συνδεθεί και με το πιο δύσκολο θέμα του Κυπριακού προβλήματος, δηλαδή την κρατική αναγνώριση μεταξύ των δύο Κοινοτήτων. Πρέπει πάση θυσία να αποσυνδεθούμε από αυτό το θέμα. Η επιβίωση των χωριών μας, που είναι τεράστιας σημασίας για την Κοινότητα, το χρειάζεται. Βρεθήκαμε στη μέση της σύγκρουσης των δύο μεγάλων Κοινοτήτων και υποφέρουμε για τόσα χρόνια.
Οι Μαρωνίτες της Κύπρου χρειάζονται και αυτοί να επιβιώσουν. Χρειάζονται το δικό τους χώρο. Οι δύο μεγάλες κοινότητες, που αντιμάχονται μεταξύ τους για το ποιά θα πάρει περισσότερα σε περίπτωση λύσης, ας το αντιληφθούν και ας δείξουν κατανόηση. Η προσπάθεια μας να κρατήσουμε τα χωριά μας δεν πρέπει να συνδέεται με τα θέματα αναγνώρισης ούτε της μίας ούτε της άλλης πλευράς.
Όπως και το μεγάλο πρόβλημα των αγνοουμένων, έτσι και αυτό είναι πρώτιστα ανθρωπιστικό. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Είμαστε πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας και τιμούμε την ιδιότητα μας αυτή.
Την ίδια στιγμή, χρειαζόμαστε να κρατήσουμε τα χωριά μας και τη γη μας, και αναγκαζόμαστε να πηγαινοερχόμαστε και τις δύο πλευρές της Κύπρου σε μια τραγική κατάσταση εδώ και 43 χρόνια. Στην κάθε πλευρά είμαστε υπόχρεοι να ακολουθούμε τις οδηγίες αυτών που έχουν την εξουσία. Δεν αποφασίζουμε εμείς. Δεν μπορούμε 43 χρόνια μετά την κατοχή, να εγκαταλείψουμε τα χωριά μας μετά την τεράστια θυσία των εγκλωβισμένων που παρέμειναν εκεί, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, και πέθαναν εκεί, για να κρατήσουν τους τόπους μας. Θα πρέπει να επιστρέψουμε εκεί για να κρατήσουμε τη ζωή και την ελπίδα.
Αυτά για τις άλλες Κοινότητες της Κύπρου.
Για το μεγάλο πρόβλημα του Κορμακίτη όμως, που έχει προκαλέσει τόσα κακά και εμποδίζει σοβαρά την επιβίωση του χωριού, πρώτα πρέπει εμείς οι ίδιοι οι Μαρωνίτες και ειδικά οι Κορμακιτιανοί να το καταλάβουμε. Για πολλά κακά που έπεσαν πάνω μας πραγματικά δεν φταίμε εμείς, και το λέμε συχνά. Όμως, σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα, φταίμε εμείς, και εμείς θα πρέπει να το λύσουμε.
Με το να το ανεχόμαστε και να το αγνοούμε, ή μόνο με ευχολόγια, δεν θα φύγει.
Για να λυθεί χρειάζεται δυναμική προσέγγιση.
Είναι ένας Γόρδιος Δεσμός. Δεν λύεται με συμβατικά μέτρα. Θα πρέπει να κοπεί.
