Φίλε μου
Πάντα είχαμε δική μας γλώσσα και κώδικα επικοινωνίας, που μόνο οι στενοί της παρέας καταλαβαίναμε. Όμως σήμερα θα σου μιλήσω διαφορετικά.
Θα πρέπει βλέπεις σήμερα να καταλάβει και όλος ο κόσμος εδώ τι θα πούμε.
Είμαστε συγγενείς και από μητέρα και από πατέρα, μα πάνω απ΄ όλα είμαστε φίλοι. Η φιλία μας πάει πολλά χρόνια πίσω. Ποτέ δεν το σκέφτηκα όμως, ότι η μοίρα θα το έφερνε να κληθώ εγώ για να αποχαιρετήσω εσένα, εδώ σε αυτή την ίδια εκκλησία, που πριν αρκετά χρόνια, ο πατέρας μου κλήθηκε να αποχαιρετήσει το δικό σου πατέρα, συνεργάτες και αχώριστοι φίλοι και αυτοί όπως και εμείς.
Περάσαμε πολλά μαζί. Κάναμε τα χάζια μας. Όπως όλοι οι φίλοι. Ποτέ δεν θυμάμαι να είπαμε κάτι κακό ο ένας στον άλλο. Ήμασταν αχώριστοι έστω και αν για πολλά χρόνια μας χώριζαν εκατοντάδες μίλια.
Τώρα μου ζήτησαν να σε αποχαιρετήσω εκ μέρους των φίλων σου.
Εκ μέρους των πάμπολλων φίλων σου. Τους περισσότερους ούτε καν τους γνωρίζω.
Θα πρέπει λοιπόν να σε αποχαιρετήσω εκ μέρους και όλων των φίλων σου.
Μια ζωή ασχολήσουν με τον κόσμο.
Μια ζωή φρόντιζες όλο τον κόσμο.
Μια ζωή έδινες σημασία στον κόσμο. Στον κάθε ένα ξεχωριστά.
Έκανες τον κάθε ένα να νοιώθει ότι είχατε μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ σας. Ήσουν χαρισματικός. Η καλοσύνη σου σκλάβωνε τους πάντες. Υπέφερες κατά καιρούς οικονομικά γιατί έδινες περισσότερα από ότι πραγματικά μπορούσες.
Όπως και ο πατέρας σου, ένας άνθρωπος με εμβέλεια παγκύπρια και διεθνή, πάντα εργαζόσουν και είχες έγνοια τους συνανθρώπους σου όλους, και εντός και εκτός της κοινότητας σου.
Ήσουν ο πιο αγαπητός, ο πιο αποδεκτός από όλους.
Και το ήξερες, και σου άρεσε. Σου έδινε δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Εκτός από τη φυσική σωματική σου δύναμη, που είχες πολλή, είχες και αυτή τη δύναμη. Αυτή που πήγαζε από την αγάπη του κόσμου, μια αγάπη που, ναι, ήταν μεγάλη δύναμη, αλλά κάπου σε είχε τελικά σκλαβωμένο.
Ποτέ δεν είπες ΟΧΙ.
Ποτέ δεν αρνήθηκες βοήθεια σε κανένα.
Αυτό ήταν το φυσικό σου. Αυτός ήταν ο Ιώσηφος.
Φίλε μου αγαπημένε, θα μπορούσα να πω τόσα πολλά για σένα. Για τον εύθυμο και καλόκαρδο χαραχτήρα σου, και για τις τόσες ιστορίες και περιπέτειες που έκανες με την παρέα μας.
Δεν έχουμε όμως τον χρόνο. Θα βρεθείς σε λίγο εξάλλου με τους φίλους που είναι ήδη εκεί και θα τα πείτε μαζί. Με πρώτο τον κολλητό μας Μπέρτο.
Θα πω μόνο λίγα λόγια από τα δικά μας.
Σου έκανα παράπονο πολλές φορές και γελούσαμε, ότι όταν με συναντούσε κόσμος, αντί να με ρωτά «Πως είσαι ρε Αντώνη;» με ρωτούσε «Πώς είναι ο Ιωσήφης ο Μαυρίδης;»
Σε αστείευα ότι τον Τίμιο Σταυρό του χωριού σου, της Καρπάσιας, τον έκλεψες και τον είχες πάνω σου. Γι ’αυτό και ήσουν τόσο αγαπητός.
Μετά την προσφυγιά και τα αξέχαστα χρόνια που ζήσαμε μαζί στην Αγγλία για τις σπουδές μας, και πολλά άλλα, επέστρεψες στην Κύπρο. Παντρεύτηκες τη Χαρούλα σου και κάνατε μαζί δύο θαυμάσια παιδιά, τη Θέα και τον Ιωάννη, που τόσο αγαπούσες και ήσουν περήφανος γι’ αυτά.
Εργάστηκες για δεκαετίες στο εξωτερικό για να παρέχεις στην οικογένεια σου όλα όσα χρειάζονταν.
Ήσουν φυσικά ιδιαίτερα αγαπητός και από τους εργοδότες σου και από όλους τους συναδέλφους σου. Πως ήταν δυνατό να μην ήσουν.
Ο Θεός σε κάλεσε κοντά του πρόωρα. Πώς θα έλεγες όχι σε Αυτόν; Αφού ποτέ δεν είπες όχι σε κανένα;
Δεν μπόρεσες να επιστρέψεις στο πατρικό σου σπίτι στην αγαπημένη σου μικρή και όμορφη Καρπάσια όπου γεννήθηκες και μεγάλωσες.
Φεύγεις με αυτό τον καημό, και αυτό με λυπεί ιδιαίτερα.
Στη σύζυγο σου Χαρούλα, πού τόσο σου παραστάθηκε στα σχεδόν δύο χρόνια του Γολγοθά σου, στην αγαπημένη σου κόρη Θέα, στον λατρευτό σου γιό Ιωάννη, στη Μάνα σου θεία Μαρούλλα, στα αδέλφια σου Αντωνάκη, Καιτούλλα, Γιωργούλλα, Ηλιάνα και Μάριο, και σε όλα τα νεαρότερα μέλη της οικογένειας, ευχόμαστε ολόψυχα δύναμη και αντοχή σε αυτή τη δύσκολη στιγμή.
Μπορούν όλοι να είναι περήφανοι για σένα.
Να είσαι καλά εκεί που θα πάς φίλε μας, μαζί με τους αγγέλους στον παράδεισο όπως σου αξίζει.
Να συνεχίσεις να φροντίζεις τον κόσμο σου.
Και εμείς θα σε έχουμε πάντα στην μνήμη μας και στην καρδιά μας.
Και έτσι, όπως ακριβώς αποχαιρέτησε τον πατέρα σου ο δικός μου πατέρας, έτσι σε αποχαιρετώ και εγώ εσένα, εκ μέρους όλων των συγενών και φίλων σου. Σου αξίζει.
Αιωνία σου η μνήμη Φίλε μας
Αιωνία σου η μνήμη Άξιε και Καλέ Άνθρωπε.
Αιωνία σου η μνήμη Άξιο Τέκνο της Κοινότητας μας.
Αιωνία σου η μνήμη Άξιο Τέκνο της Κύπρου μας.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της που θα σε πάρει στην αγκαλιά του σήμερα.
