Σεβαστέ μας, πολυαγαπημένε μας και αξιολάτρευτέ μας Πατέρα Σελίμ (με Π κεφαλαίο γιατί αυτό σας αξίζει), έχει τριανταπέντε χρόνια να προσφωνήσω σε αυτό εδώ το χώρο. Σήμερα μου έχει ζητηθεί από τους συμμαθητές μου και συνεργάτες μου στη χορωδία να προσφωνήσω το αποχαιρετισμό του Δασκάλου μας Πάτερ Σελίμ. Πράγμα πολύ δύσκολο για μένα σήμερα, γιατί τότε προσφωνούσα σε εκδηλώσεις, γιορτές, σε υποδοχές των Αρχιεπισκόπων μας και του Πατριάρχη μας που επισκέπτονταν το χωριό μας και τις ομιλίες μου, μου τις ετοίμαζαν οι αγαπημένοι μου εγκλωβισμένοι ήρωες δάσκαλοί μου, αρκετούς από τους οποίους έχετε γνωρίσει (Πάτερ Ανδρέας, Αδελφή Πάτρικ, κ. Κασάπη, κ. Γιαλλούρη) και οι άλλοι, τους οποίους δεν έχετε γνωρίσει (αείμνηστους Πάτερ Αντούν, δάσκαλο Χ” Ρούσο και δάσκαλο Καλακουτή). Σήμερα όχι μόνο πρέπει να προσφωνήσω την ομιλία αλλά παράλληλα και να την ετοιμάσω για ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός, για την αποχώρηση του πολυαγαπημένου και λατρευτού μου Πατέρα, του Πάτερ Σελίμ. Του Πατέρα μας, ενός απλού, σεμνού, ταπεινού, πιστού, σεβαστού και άξιου ιερέα ο οποίος αγάπησε και αγαπήθηκε από όλους εμάς ανεξαρτήτως των διαφορών που υπήρχαν και υπάρχουν ανάμεσα μας. Ένας ιερέας που πάνω από όλα έχει τον Θεό. Δεν σκέφτεται το χρήμα, δεν είναι φιλόδοξος και ειδικά δεν είναι εγωιστής. Ενός ιερέα ο οποίος είναι η προσωποποίηση του ίδιου του Χριστού μας που ήρθε στη γη για να μας μιλήσει για τον Θεό και να μας οδηγήσει προς Αυτόν. Εμείς, οι άνθρωποι, τι του κάναμε όμως; Αφού Τον βασανίσαμε και Τον σταυρώσαμε στη συνέχεια Τον Θανατώσαμε. Εν ολίγοις είναι αυτό που κάναμε και εμείς σε εσένα Πατέρα μας.
Πατέρα μας είστε ένα ιερέας που το μόνο πράγμα που σας είδα να κάνετε, αυτό το λίγο χρονικό διάστημα που είμαι μαζί σας, ήταν να προσεύχεστε και να δίνετε απλόχερα την αγάπη σας στον κόσμο όπως ο Θεός σας διάταξε. Μέσα σας κυριαρχεί η αγάπη, η ευγνωμοσύνη και η δικαιοσύνη. Δεν διακρίνατε κανένα, δεν πληγώσατε κανένα και για σας ήμασταν και είμαστε όλοι παιδιά σας κάτω από τον ίδιο Πατέρα. Ποτέ σας δεν δεχθήκατε ένα χειροφίλημα σαν ιερέας παρά μόνο ανοίγατε τα χέρια σας για να μας αγκαλιάσετε όλους. Ακόμη και η Τζουλιάνα, η γάτα της αγαπημένη σας Κατίνας, μόλις σας δει τρέχει για να σας χαιρετίσει και να πάρει την ευλογία σας. Να ξέρατε Πατέρα μου, πόσα δειλινά, που λείπατε στο εξωτερικό, την είδα να κάθεται περίλυπη έξω από την πόρτα σας και να σας περιμένει.
Μόλις βλέπατε παιδιά στην εκκλησία τα καλούσατε μέσω του βοηθού σας Γιαννάκη πάνω στο ιερό κοντά σας. Ακόμη και χθες την Κυριακή που καθυστέρησαν τα παιδιά να ντυθούν και πήγε ο Γιαννάκης να σας φέρει το θυμιατό, εσείς του κάνατε νόημα να περιμένει τα παιδιά.
Αγαπήσατε τον Κορμακίτη μας περισσότερο από τη γενέτειρά σας πατρίδα το Λίβανο. Απόδειξη το αίτημα σας που κάνατε πριν από ένα χρόνο για παράταση της διαμονής σας στο χωριό. Παντού απ’ όπου περάσετε όλοι έχουν να πουν ένα καλό λόγο για σας. Το σπίτι σας ήταν ανοιχτό για όλο τον κόσμο. Συχνά έβλεπα τουρίστες να σας επισκέπτονται και να κάθονται μαζί σας για ώρες ολόκληρες. Διαρκώς φιλοξενούσατε ιερείς και αρχιεπισκόπους από άλλες χώρες (Λίβανο, Γαλλία κ.α.). Δεν θα ξεχάσω τις ευχαριστίες του Αρχιεπισκόπου των Μαρωνιτών της Γαλλίας που μας επισκέφθηκε την Άνοιξη και είχε συλλειτουργήσει μαζί σας εδώ στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μας. Έψαλλε μαζί με τους ψάλτες σας και τη χορωδία τους ψαλμούς μας Πατέρα, που εσείς προσπαθήσατε να επαναφέρετε πίσω στη Θεία Λειτουργία και όχι τους νεόφερτους ψαλμούς που προσπαθούν να μας επιβάλουν τώρα. Τελειώνοντας ενθουσιασμένος ο Αρχιεπίσκοπος μου είπε: «Αυτή η Θεία Λειτουργία μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια στο Λίβανο. Είναι αυτούς τους ψαλμούς που λέγαμε τότε» και εγώ του απάντησα: «Αιδεσιμότατε, μην ξεχνάτε πως τόσο εμείς όσο και οι πρόγονοί μας που μας τους έμαθαν ήταν γνήσιοι Μαρωνίτες από το Λίβανο. Ο Θεός να ευλογεί τον Πάτερ Σελίμ που τους έχει επαναφέρει στη Θεία Λειτουργία μας».
Τον Ιανουάριο του 2017 μου ζητήσατε να κάνουμε χορωδία και τότε εγώ άρχισα να μαζεύω τους μαθητές σας. Το ξέρω ότι σας δυσκολέψαμε κάποιες φορές μεταφέροντάς σας στη Λευκωσία για νυχτερινές συναντήσεις και σας ζητούμε συγγνώμη για την ταλαιπωρία που σας προκαλέσαμε. Εσείς ποτέ δεν διαμαρτυρηθήκατε.Αρκετοί είναι αυτοί που μου ζήτησαν το καλοκαίρι να γίνουν μαθητές σας. Πείτε μου τώρα τι πρέπει να τους απαντήσω και τους πρώην και τους νυν, τώρα που ο Δάσκαλος μας φεύγει και η Αγγέλα σου δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς τον Πατέρα της;
Δεν ξέρω Πατέρα μας από πού να αρχίσω τις ευχαριστίες: για την καθημερινή μεταφορά τόσο των ηλικιωμένων μας όσο και των καλογραιών μας στην εκκλησία για να παρακολουθήσουν τη Θεία Λειτουργία, για τις επισκέψεις σας στα νοσοκομεία όπου βλέπατε τους αρρώστους μας και τους προσφέρατε τη Θεία Κοινωνία, τις επισκέψεις στα σπίτια των ανήμπορων ηλικιωμένων που δεν μπορούσαν να έρθουν στην εκκλησία για τη θεία Λειτουργία, τη δημιουργία της χορωδίας που έδωσε λίγη ζωντάνια στο χωριό μας; Kαι εμείς Πατέρα μου τι σου προσφέραμε; Ένα πράγμα θέλατε να γίνει και εκεί που πιστέψαμε έστω και για λίγο ότι θα το καταφέρναμε ήρθε ξαφνικά τόσο για σας όσο και για ολόκληρο το χωριό μας η Μεγάλη Παρασκευή. Η Παρασκευή της 25 Αυγούστου 2017, όπου χάσαμε τις δύο ηρωίδες εγκλωβισμένες μας Τζιοζεφίνα και Αργύρα και ταυτόχρονα χάσαμε και τον πολυαγαπημένο μας Πατέρα.
Πατέρα μου σας ζητώ δημόσια συγγνώμη τόσο σε εσάς όσο και στους συγχωριανούς μου και στις καλόγριες, που σαν η νεώτερη κάτοικος του Κορμάκιτη, μου είχαν ζητήσει να σας κρατήσω κοντά μας γιατί πίστευαν και πιστεύουν ότι μόνο εσείς με την αγάπη σας μπορείτε να σώσετε το χωριό μας από την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Όπως βλέπετε είναι όλοι πέρα των 70 χρονών και οι πλείστοι από αυτούς άρρωστοι και δεν έχουν πλέον τη δύναμη να πολεμήσουν για να κρατήσουν το χωριό μας και τη θρησκεία μας, που όπως θα διαπιστώσατε και σεις, πάει να χαθεί αφού κάποιοι κατάφεραν να απομακρύνουν τον κόσμο και ειδικότερα την νεολαία μας από την εκκλησία.
Όπως ο ίδιος ο εκπρόσωπός μας, μας ανέφερε, στο επικήδειο λόγο του κατά την κηδεία της αείμνηστης ηρωικής μας Τζοζεφίνας, ότι του είχε πει: «Εμείς (εννοώντας βέβαια τους ηρωικούς μας εγκλωβισμένους) φεύγουμε, ελάτε κοντά να κρατήσετε το χωριό μας». Ενώ σε μένα η αείμνηστη Τζοζεφίνα μου είπε πριν από δύο-τρία χρόνια καθώς επιστρέφαμε σπίτι από την Κυριακάτική μας Θεία Λειτουργία: «Ευχαριστώ το Θεό που με βοήθησε να ζήσω σε άλλες εποχές όπου ακούγαμε τη Θεία Λειτουργία και προσευχόμασταν γιατί τώρα μόνο θέατρα γίνονται μέσα στην Εκκλησία». Αυτές Πατέρα μας, είναι οι σκέψεις και οι φόβοι όλων των ηρωικών μας εγκλωβισμένων σήμερα.
Δυστυχώς Πατέρα μας, σήμερα, κάνουμε το αντίθετο από ότι έκαναν οι ηρωικοί μας εγκλωβισμένοι μέχρι σήμερα, και ειδικά ο αείμνηστος Κοινοτάρχης μας Αντώνης Διάκος καθώς και ο αείμνηστος αγαπημένος μου πατέρας, ο Πάτερ Αντούν, που με δόντια κράτησαν το χωριό μας και τη θρησκεία μας. Πιστεύαμε όλοι ότι εσείς θα μπορούσατε να συνεχίσετε αυτό το έργο αλλά δυστυχώς Πατέρα μας δεν σας άφησαν να το ολοκληρώσετε. Σας πήραν μακριά μας. Μην ανησυχείτε όμως Πατέρα μας, εμείς θα προσευχόμαστε όπως ο Θεός σας ξαναστείλει και πάλι κοντά μας για να ολοκληρώσετε το θεάρεστο έργο σας.
Σήμερα είμαστε όλοι οι μαθητές σας εδώ, για να σας ευχαριστήσουμε για όλα όσα μας έχετε προσφέρει και παράλληλα να σας αποχαιρετίσουμε. Να είστε σίγουρος ότι θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε το έργο σας, σύμφωνα με τις οδηγίες που μου δώσατε χθες το πρωί μετά τη Θεία Λειτουργία, έχοντας σας πάντα μαζί μας με τη σκέψη μας και θα προσευχόμαστε στον Θεό να σας επαναφέρει και πάλι κοντά μας. Εις ένδειξη της μεγάλης μας αγάπης σας προσφέρουμε ένα αναμνηστικό δώρο και συγκεκριμένα το ιερό δέντρο του Χριστού μας, μία ελιά κάτω από την οποία ο Ίδιος προσευχήθηκε για να την τοποθετήσετε στο γραφείο σας και να μας θυμάστε πάντα.
Ότι είπαμε Πατέρα μας είναι πολύ λίγα σε σύγκριση με το τι πραγματικά είσαστε και το τι νοιώθουμε για σας. Σας ευχαριστούμε και πάλι που ήσασταν μαζί μας και λυπούμαστε πολύ που η συνεργασία μας διήρκησε τόσο λίγο. Δεν θα σταματήσουμε την επικοινωνία μας. Σας υποσχόμαστε ότι θα προσπαθήσουμε να λειτουργηθούμε μαζί σας και στο Λίβανο. Καλό ταξίδι Πατέρα μας και ο Θεός να είναι πάντα μαζί σας.
Οι λατρευτοί σας μαθητές: Πεππίνος, Αντώνης, Μαίρη, Καρμέλλα, Ζιάννετ, Ρομίνα, Σούζη, Ιωσηφίνα, Πιέρα, Λένια, Ισαβέλλα, Μαρία, Χρυσούλλα, Φεριάλ, Μαρίνα και Αγγέλα.
Προτού κλείσω Πατέρα μας θα θέλαμε να σας αφιερώσουμε το αγαπημένο σας ψαλμό που το λέγαμε μαζί στις συναντήσεις που είχατε τόσο μαζί μου, όσο και με όλους τους μαθητές σας καθώς επίσης και κάθε φορά που βρισκόμασταν στην Θεία Λειτουργία. Έναν ψαλμό μέσω του οποίου θέλατε να στείλετε προς όλους εμάς το μήνυμα της Ειρήνης και της Αγάπης και που προσπαθούσατε να μας το εμπεδώσετε μέσω της Θείας Λειτουργίας.
Στους αδελφούς ειρήνη και αγάπη, στις καρδιές μας Συ να βάλεις πίστη, ελπίδα, γαλήνη και χαρά ω Ύψιστε. Ενωμένους να κρατάς στ’ όνομα Σου, ω Χριστέ όλους τους Πιστούς. Αμήν.
