Ένας ένας κοιμούνται οι Ήρωες μας.
Ένας ένας επιστρέφουν στη Γή που τους γέννησε και τους έθρεψε.
Ένας ένας λιγοστεύουν οι Φύλακες των Θερμοπυλών μας.
Οι λιγοστοί πού είναι ακόμη μαζί μας, είναι τώρα είδος προς εξαφάνιση. Ο αδυσώπητος χρόνος κυλά ασταμάτητα ξετυλίγοντας το κουβάρι της ζωής τους πού κοντεύει στο τέλος.
Ένα ένα τα σπίτια του χωριού μας κλείνουνε, οι γειτονιές βουβαίνουν και οι δρόμοι αδειάζουν.
Αν δεν επιστρέψουν νέα άτομα να δώσουν ζωή και συνέχεια στο χωριό μας τώρα, το τέλος είναι πολύ κοντά.
Ο Άνθρωπος είναι ο Τόπος.
Χωρίς τους Ανθρώπους μας, δεν θα έχουμε ούτε και τους Τόπους μας.
Μπορούμε να κάνουμε κάτι;
Μπορεί κάτι να γίνει;
Μπορεί κάποιος να βοηθήσει;