Στη σειρά πρόσφατων άρθρων για το μεγάλο θέμα της Σωτηρίας του Κορμακίτη, μιλήσαμε για τις πολύ σοβαρές ευθύνες που έχουν κυρίως οι θεσμοί μας, να κάνουν αυτό που πρέπει. Όλα όσα γράψαμε ήταν σωστά και κανένας δεν τα αμφισβητεί. Όλοι συμφωνούν. Ας επικεντρώσουμε όλοι την προσπάθεια μας με τη σοβαρότητα που αρμόζει σε αυτό το τεράστιο για εμάς θέμα. Με ομόνοια, με σύνεση, με επιμονή και με με συντονισμό.
Ο Κορμακίτης είναι για μάς πάρα πολύ σημαντικός για να τον προδώσουμε για μικροσυμφέροντα και για προσωπικά βίτσια και εγωισμούς.
Μιλήσαμε λοιπόν για τις ευθύνες κυρίως των θεσμών. Της Κυβέρνησης μας, της πολιτικής και θρησκευτικής ηγεσίας μας, των κοινοτικών συμβουλίων μας, και όλων των οργανωμένων συνόλων μας. Τους αναμένουμε να εκπληρώσουν τις βαριές τους ευθύνες και σε αυτό θα τους είμαστε υποστηρικτές και ευγνώμονες. Την ίδια στιγμή θα είμαστε και αυστηροί κριτές για αυτούς που, ενώ είναι σε θέσεις ευθύνης, είτε κάνουν λάθη, είτε και δεν κάνουν αυτά που πρέπει για να βοηθήσουν στη Σωτηρία.
Όμως, εκτός από το να λέμε τι θα πρέπει να κάνουν οι άλλοι, και να τους κρίνουμε, τι άλλο θα πρέπει να κάνουμε εμείς για να βοηθήσουμε για τη Σωτηρία του Κορμακίτη; Τι θα πρέπει να κάνει ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ;
Αν αγαπούμε τον Κορμακίτη, ή μάλλον αφού τον αγαπούμε, αφού είναι το αγαπημένο μας χωριό, το χωριό των προγόνων μας, και αφού θέλουμε τόσο πολύ να μην το χάσουμε, θα πρέπει ΚΑΙ εμείς να βοηθήσουμε στην προσπάθεια για τη Σωτηρία του. Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ!
Δεν είναι πάντα μόνο ευθύνη των άλλων.
Είναι και δική μας προσωπική ευθύνη.
Θα προσπαθήσω να παραθέσω μερικά απλά συγκεκριμένα πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε:
-Να επισκεπτόμαστε τον Κορμακίτη όσο πιο συχνά μπορούμε.
Η παρουσία μας βοηθά. Δημιουργεί ζωή στον Κορμακίτη και στηρίζει αυτούς που κατοικούν εκεί και τον φυλάνε ακόμη για όλους μας.
Αν εμείς πηγαίνουμε στον Κορμακίτη και παίρνουμε και τα παιδιά μας, αυτά ενώνονται με το χωριό τους και το αγαπάνε. Δεν πρέπει να λένε μόνο ότι ο Κορμακίτης είναι το χωριό του πατέρα ή της μητέρας τους, αλλά ότι είναι το δικό τους χωριό.
-Να στηρίζουμε τους γεωργούς και τους κτηνοτρόφους μας και παραγωγούς γεωργοκτηνοτροφικών προϊόντων. Να τους παρέχουμε τα χωράφια που κληρονομήσαμε να τα καλλιεργούν. Να αγοράζουμε τα προϊόντα τους, τα χαλούμια, τις ανιαρές, τα λαχανικά, το ελαιόλαδο, τις ελιές, το τερατσόμελο, το μέλι, το ψωμί, το πουργούρι, τον τραχανά και τόσα άλλα. Αν είναι τουλάχιστο εξίσου καλά με οποιαδήποτε άλλα, και αν η τιμή τους είναι λογική, γιατί να μην τα προτιμήσουμε;
-Να στηρίζουμε όλες τις εκδηλώσεις που γίνονται στο χωριό. Να είμαστε παρόντες όσο μπορούμε σε αυτές.
-Να εκτιμούμε και να στηρίζουμε ανθρώπους που επενδύουν στο χωριό με οποιοδήποτε τρόπο.
Αν μια έξοδος μας θα μπορούσε να γίνει στον Κορμακίτη, ας την κάνουμε εκεί αντί αλλού.
Αν γιορτές ή τελετές, όπως γάμοι, βαφτίσια, κλπ, μπορούν να γίνουν στο χωριό, ας το κάνουμε εκεί. Δημιουργούν ζωή εκεί και βοηθούν πάρα πολύ.
-Να προτιμούμε τις διακοπές μας να τις κάνουμε στον Κορμακίτη αντί αλλού. Να είμαστε παρόντες στο χωριό, και να βοηθούμε οικονομικά αυτούς που επένδυσαν στα κέντρα, στα εστιατόρια, αλλά και σε καταστήματα.
-Να ενθαρρύνουμε και να βοηθήσουμε συγχωριανούς μας, και κυρίως νέα ζευγάρια με μικρά παιδιά, να εγκατασταθούν μόνιμα στο χωριό. Να πιέσουμε και να βοηθήσουμε να υπάρχει σχολείο στο χωριό και όσες ανέσεις χρειάζονται οι νέοι για να ζούνε καλά εκεί.
-Να χαιρόμαστε αν κάποιοι συγχωριανοί μας πετυχαίνουν σε κάποια επιχειρηματική δραστηριότητα που κάνουν στο χωριό. Αυτό τους βοηθάει αλλά επίσης βοηθάει και όλους μας.
-Να προσπαθούμε να βάζουμε σε σημαντικές θέσεις ανθρώπους που αποδεδειγμένα αγαπούν το χωριό μας και που θέλουν και μπορούν να κάνουν εκείνα που πρέπει για να βοηθήσουν στην προσπάθεια για τη Σωτηρία του. Εδώ δεν είναι θέμα προσωπικής φιλίας, ούτε συγγένειας, και ούτε και μόνο καλοσύνης και αγαθοεργίας. Είναι περισσότερο θέμα σωστής και αποτελεσματικής διαχείρισης των κοινών και λεπτών χειρισμών για το κοινό καλό ΟΛΩΝ μας.
Αν αναλογιστούμε πώς θα είναι αν σε 10 -20 χρόνια δεν θα υπάρχει κανένας στον Κορμακίτη, μπορούμε ίσως να καταλάβουμε τη μεγάλη σοβαρότητα και κρισιμότητα του θέματος για εμάς. Θα πρέπει όλοι μας να το συνειδητοποιήσουμε και να σκεφτούμε και να πράξουμε αναλόγως.
Είναι και προσωπική ευθύνη όλων μας. Του κάθε ενός από εμάς.
