Οι Μαρωνίτες της Κύπρου

( Του Αντώνη Ηλία Κασάπη) ( Μέρος 2ον )
Άρθρο 2
Διαφαίνεται ότι μέσα στο σύνολο των Μαρωνιτών της Κύπρου υπάρχουν δύο  κύριες τάσεις:
-Οι Μαρωνίτες που θέλουν να συνεχίσουν να είναι μια ξεχωριστή κοινότητα μέσα στον Κυπριακό λαό με συνταγματική αναγνώριση και ειδικά δικαιώματα ως μειονότητα, με τη δική τους ξεχωριστή θρησκεία, κουλτούρα και άλλα ξεχωριστά χαρακτηριστικά.Και
-Οι Μαρωνίτες που θέλουν να  συνεχίσουν να αποτελούν μέρος της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας διατηρώντας ίσως ως μόνο διαφορετικό στοιχείο την θρησκεία τους.
Είναι σημαντικό για τον κάθε Μαρωνίτη της Κύπρου να προβληματιστεί  για το τί επιθυμεί  και να  πάρει τις δικές τους αποφάσεις. Ιδιαίτερα όμως για την ηγεσία των Μαρωνιτών είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουν τί είναι καλό για τους Μαρωνίτες γενικά , να έχουν αποφασίσει ξεκάθαρα τις θέσεις που υποστηρίζουν  και να αγωνιστούν   για να τις προωθήσουν για το συμφέρον του συνόλου των Μαρωνιτών.
Όμως, έχω διαπιστώσει ότι ακόμη και για βασικά θέματα οι Μαρωνίτες δεν αποφάσισαν τι θέλουν. Πχ αν θέλουν πράγματι αναγνώριση ως Κοινότητα ή αν είναι καλύτερα να μείνουμε όπως ήταν το Σύνταγμα του 60.
Θέλουμε να έχουμε κάποια μορφή εσωτερικής αυτοδιοίκησης για θέματα που μας αφορούν ή να συνεχίσουμε να διοικούμαστε από τους άλλους για όλα τα θέματα;
Θέλουμε τον Εκπρόσωπο μας να έχει πραγματικές συνταγματικές εξουσίες, ή τον θέλουμε να συνεχίσει να είναι εντελώς αδύναμος όπως είναι σήμερα;
Διαπιστώνω ότι υπάρχει διάχυτη μέσα στους Μαρωνίτες μια φοβία στο να επιδιώξουμε την αναγνώριση ως ξεχωριστή Κοινότητα, θεωρώντας ότι αυτό θα μας απομονώσει και θα μας στερήσει από τα δικαιώματα μας ως πολίτες του Κράτους της Κύπρου.
Δεκαετίες αφομοίωσης είχαν συντριπτική επίδραση στην Κοινότητα. Πολλά μέλη μας προσπαθούν να ευχαριστήσουν τους γύρω ορθόδοξους συμπατριώτες μας με το να συμπεριφέρονται πιο “ελληνικά” από αυτούς. Νοιώθουν ότι έτσι γίνονται πιο αποδεκτοί και αυξάνουν τις πιθανότητες προσωπικής ανέλιξης τους.
Αυτό δεν το λέω με κακία. Το λέω με συμπάθεια, γιατί εδώ μας έφερε η επικρατούσα κατάσταση με την προσφυγιά και το Σύνταγμα του 1960.
Θέλουμε την αναγνώριση, αλλά φοβούμαστε να τη ζητήσουμε.
Θέλουμε τα δικαιώματα μας, αλλά δεν το ζητούμε καθαρά.
Θέλουμε το μερίδιο μας από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά θεωρούμε ότι, με κάποιο τρόπο, θα τον πάρουμε χωρίς να το ζητήσουμε και χωρίς να το εξασφαλίσουμε θεσμικά. Λέγουμε ότι θέλουμε την Μαρωνίτικη Κοινότητα να επιβιώσει και να ευημερήσει μακροχρόνια, αλλά δεν φροντίζουμε να της δώσουμε την θεσμική υποστήριξη που χρειάζεται για αυτό.
Γενικά η φοβία σταματά  τους Μαρωνίτες από το να προχωρήσουν με το να ζητήσουν κάποια αναγνώριση και δικαιώματα και να προτάξουν τα ξεχωριστά τους χαρακτηριστικά. Είναι ανάγκη να γίνει αντιληπτό ότι όχι μόνο οι καλές σχέσεις μας με τις άλλες Κοινότητες θα διαφυλαχθούν σαν κόρη οφθαλμού, αλλά και ότι δεν θα χάσουμε ΚΑΝΕΝΑ από τα δικαιώματα μας ως πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας ή του νέου κράτους που θα είναι η μετεξέλιξη της.
Θεωρούν πολλοί Μαρωνίτες ότι, με κάποιο τρόπο, οι ειδικές ανάγκες της Κοινότητας μας θα τύχουν σεβασμού και θα υπάρχουν στο νέο σύνταγμα, χωρίς καν να τις ζητήσουμε.
Δυστυχώς, ξέρουμε ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να αγωνιστούμε για να το πετύχουμε.
Είναι κρίμα που ενώ βρίσκουμε κατανόηση από όλους, τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό, βρίσκουμε τόση αντίσταση από μέσα στην ίδια μας την Κοινότητα!
Σε αυτό το στάδιο, χρειάζεται προβληματισμός για τα βασικά.  Να αποφασίσουμε τί θέλουμε. Μετά μπορούμε να ασχοληθούμε και με τα πιο εξειδικευμένα και τις λεπτομέρειες.
Προσωπικά θεωρώ ότι τώρα  είναι η κρίσιμη στιγμή για να προωθήσουμε τους στόχους μας σαν ξεχωριστή κοινότητα στην πατρίδα μας.
Γνωρίζω ότι ο εκπρόσωπος μας εργάστηκε και συνεχίζει να εργάζεται σκληρά σε αυτό τον τομέα.
Όλοι όμως πρέπει να βοηθήσουμε.
Το θέμα είναι τόσο σημαντικό για την Κοινότητα που δεν σηκώνει χάσιμο χρόνου, ούτε εκμετάλλευση για προσωπικούς λόγους.
Σε επόμενα άρθρα που θα ακολουθήσουν,  παραθέτω  μερικές από τις δικές μου ιδέες που θα ήθελα να πετύχουμε σε μια λύση του Κυπριακού, με την ελπίδα και στόχο να βοηθήσω την Κοινότητα μου και την Πατρίδα μου.
Τονίζω ότι  δεν ισχυρίζομαι ότι έχω εδώ και τώρα απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα! Δεν είμαι ειδικός σε τέτοια θέματα. Βασίζομαι στις γενικές μου γνώσεις και στη μακροχρόνια παρακολούθηση  αλλά κα συμμετοχή μου στα κοινά της Κοινότητας μου και της Πατρίδας μου, αλλά και στις συμβουλές.