Καθώς φθάνουμε στο τέλος ακόμη ενός χρόνου, και μπαίνουμε σε ένα νέο, θεώρησα καλό να κάνω μια μικρή ανάλυση των τελευταίων καταστάσεων για διάφορα θέματα που αφορούν και επηρεάζουν τη ζωή μας, ως χωριό, ως κοινότητα, ως χώρα αλλά και διεθνώς.
Αν και υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα, η προσπάθεια πρέπει να είναι θετική, προς επίλυση όσων περισσότερων από τα προβλήματα γίνεται.
Κορμακίτης:
Βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολη θέση.
Σιγά σιγά και αναπόφευκτα, οι περισσότεροι ηρωικοί γνήσιοι εγκλωβισμένοι μας, αυτοί που κράτησαν την ελπίδα ζωντανή για μας, έχουν ήδη φύγει.
Απομένουν πολύ λίγοι, οι περισσότεροι σε πολύ προχωρημένοι ηλικία. Δυστυχώς το Κυπριακό πρόβλημα έχει αποδειχθεί πάρα πολύ δύσκολο να λυθεί.
Οι ‘κόκκινες γραμμές’ των δύο αντιμαχόμενων μεγάλων κοινοτήτων, αλλά και οι παρεμβάσεις των μητέρων πατρίδων, δεν αφήνουν πολλές ελπίδες.
Μακάρι να βρεθεί τελικά κάποιος τρόπος για να υπερβληθούν τα προβλήματα και να φθάσουμε σε μια τελική βιώσιμη λύση, που θα φέρει την σταθερότητα στον τόπο μας και θα μας επιτρέψει να επιστρέψουμε σε συνθήκες ασφάλειας, ελευθερίας και αξιοπρέπειας στον αγαπημένο μας Κορμακίτη.
Όμως, αν και πάλι δεν βρεθεί η πολυπόθητη λύση, η προσπάθεια μας θα πρέπει να είναι να κρατήσουμε τον Κορμακίτη ζωντανό, και μαζί και την ελπίδα της επιστροφής σε κάποιο χρόνο στο μέλλον.
Αυτό σημαίνει ότι οι προσπάθειες επανεγκατάστασης ατόμων και οικογενειών στο χωριό πρέπει να συνεχισθούν και ακόμη να ενδυναμωθούν.
Θα πρέπει να υπάρχει το οικονομικό υπόβαθρο και τα κίνητρα που να μπορούν να επιτρέψουν την παραμονή ακόμη και νεαρών ζευγαριών, με παιδιά, για να φέρουν τη ζωή στο χωριό.
Με την επαναλειτουργία του σχολείου, του συλλόγου, των καταστημάτων, της συνεργατικής και άλλων θεσμών.
Για να γίνουν αυτά θα πρέπει να υπάρχει αναβίωση των γεωργικών και κτηνοτροφικών εργασιών, των βιοτεχνών, αλλά και η ύπαρξη κέντρων αναψυχής σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, και ειδικά στα παραθαλάσσια κέντρα μας για τους καλοκαιρινούς μήνες.
Όλοι πρέπει να συμβάλουμε στη μεγάλη αυτή προσπάθεια.
Μαρωνιτική Κοινότητα:
Οι εναπομείναντες Κύπριοι Μαρωνίτες, ως σύνολο, αντιμετωπίζουν πάρα πολλά προβλήματα.
Ενώ αρχικά υπήρχαν ακόμη πολλοί εγκλωβισμένοι στα τρία χωριά, τώρα είναι τώρα προσφυγοποιημένοι σχεδόν εξολοκλήρου.
Είναι διασκορπισμένοι σε όλη την Κύπρο, ανάμεσα στη μεγάλη πλειοψηφία των συμπατριωτών μας Ορθοδόξων Ελληνοκυπρίων.
Τα παιδιά μας μεγαλώνουν μακριά από το Μαρωνίτικο πυρήνα, συναναστρέφονται με τους φίλους τους Ορθόδοξους Ελληνοκύπριους, υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό μικτών γάμων, και φυσιολογικά υπάρχει μεγάλη τάση αφομοίωσης. Σήμερα οι Μαρωνίτες στη μεγάλη πλειοψηφία τους έχουν ένα τεράστιο πρόβλημα σύγχυσης ταυτότητας.
Όπως και τόσοι πολλοί από τους προγόνους τους, που ανά τους αιώνες αναγκάστηκαν να ‘αλλάξουν’ και να γίνουν είτε Ορθόδοξοι Κύπριοι (και τώρα Ελληνοκύπριοι) είτε Μουσουλμάνοι Κύπριοι (και τώρα Τουρκοκύπριοι), έτσι και πολλοί από τους σημερινούς εναπομείναντες Μαρωνίτες παρουσιάζονται, άλλοι με ενθουσιασμό και άλλο με σιωπηλή αποδοχή, ως Έλληνες Κύπριοι. Μερικοί παραμένουν ακόμη θρησκευτικά μέλη της Μαρωνιτικής Εκκλησίας Κύπρου, αλλά οι περισσότεροι, κυρίως από μικτούς γάμους, οδεύουν και προς εγκατάλειψη και της θρησκείας τους και εισδοχή στην Ορθόδοξη Εκκλησία Κύπρου. Πρώτα εμφανίζονται τα σημάδια του «λινοβαμβακισμού» (λίγο και από τα δύο), και μετά του «γενιτσαρισμού» (φανατικός με το ένα, το νέο).
Τα ειδικά χαρακτηριστικά της Μαρωνιτικής Κοινότητας Κύπρου εξαφανίζονται.
Η Θρησκεία, η Γλώσσα, η Κουλτούρα, η Ταυτότητα, όπως και η γεωγραφική μας περιοχή. Όλα βαίνουν προς τελική εξαφάνιση.
Όλα δείχνουν ότι η ξεχωριστή Κοινότητα Κυπρίων Μαρωνιτών φθάνει στο τέλος της.
Σε περίπου 50 χρόνια μάλλον κανένας δεν θα μπορεί πια να μιλά για ύπαρξη Κοινότητας Κυπρίων Μαρωνιτών.
Η μόνη περίπτωση για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει η ξεχωριστή Κοινότητα Κυπρίων Μαρωνιτών είναι αν ικανοποιηθούν τα πιο κάτω:
1. Να το θέλουν οι ίδιοι οι Μαρωνίτες
2. Να επιστρέψουν στο δικό τους φυσικό βιότοπο, δηλαδή στα δικά τους χωριά και τη δική τους γη.
3. Να υπάρξει ουσιαστική και πραγματική στήριξη από το Κράτος, που να αναγνωρίζει τους Κύπριους Μαρωνίτες ως ξεχωριστή Κοινότητα και να τους παρέχει την αναγκαία βοήθεια για να μπορέσουν να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Αν οι Μαρωνίτες της Κύπρου, και ιδίως η ηγεσία τους, πράγματι θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν ως ξεχωριστή Κοινότητα Κυπρίων πολιτών, θα πρέπει να επιδιώξουν και τους 3 πιο πάνω στόχους, όχι μόνο με λόγια, αλλά με έργα, πολιτικές και αποφάσεις που θα οδηγούν σε αυτά. Θα πρέπει εμείς να αναδεικνύουμε και να υποβοηθούμε τη δική μας Κοινότητα, και όχι να τη χρησιμοποιούμε σαν βάση μόνο για τους δικούς μας προσωπικούς στόχους και τις φιλοδοξίες μας.
Κύπρος:
Η αγαπημένη Πατρίδα μας, η πολυβασανισμένη μας Κύπρος, συνεχίζει να βρίσκεται σε μεγάλα προβλήματα.
Δυστυχώς η άρνηση της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της να είναι πρώτα Κύπριοι και μετά οτιδήποτε άλλο, έφερε τη διαίρεση και τα τόσα προβλήματα.
Νεκροί, αγνοούμενοι, πρόσφυγες, εγκλωβισμένοι, οικονομική καταστροφή, ξενιτειά, καταστροφή κοινωνικής δομής, καταστροφή αξιών, διαφθορά, επιδίωξη εύκολου και γρήγορου πλουτισμού, κλπ κλπ κλπ
Όλα αυτά είναι τα αποτελέσματα της αντιπαράθεσης Κυπρίων εναντίων Κυπρίων.
Η Πατρίδα μας τώρα δεν προσφέρει ελπίδες στα παιδιά μας και τα παιδιά της. Τα κάνει να φεύγουν και να αναζητούν καλύτερη τύχη σε άλλους τόπους.
Αυτό είναι μεγάλο κρίμα. Επιπρόσθετα, η έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, μπορεί να κλίσει μια διέξοδο που είχαν οι Κύπριοι, που τους έδινε ελπίδες και καλύτερες πιθανότητες ανόδου και εξέλιξης.
Μόνο με μια βιώσιμη λύση του προβλήματος μας, και με αλλαγή πίστης έτσι ώστε η Κύπρος να έρχεται πρώτη, και μετά όλες οι άλλες πατρίδες, θα μπορέσει η μικρή μας Πατρίδα να έχει ελπίδες.
Δυστυχώς αυτό δεν φαίνεται να είναι κοντά.
Μπορεί όμως να γίνονται και θαύματα.
Ευρώπη:
Είμαστε τώρα πολίτες της ΕΕ.
Όλες οι επιτυχίες, αλλά και όλα τα προβλήματα, της ΕΕ μας αφορούν και εμάς.
Επηρεάζουν τη δική μας ζωή. Επηρεάζουν το μέλλον των παιδιών μας.
Καλό είναι να παρακολουθούμε τι γίνεται και στην πιο μεγάλη «πατρίδα» μας, την ΕΕ, και να ενδιαφερόμαστε για την τύχη της. Να δίνουμε ότι μπορούμε αλλά και να παίρνουμε αυτά που μας προσφέρει.
Μέση Ανατολή:
Μιλήσαμε πιο πάνω για δυσκολίες και προβλήματα που έχουμε στο χωριό μας, στην Κοινότητα μας, στην Κύπρο μας.
Ρίχνοντας όμως μια γρήγορη ματιά στη γειτονιά μας, στη Συρία, στο Ιράκ, και σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, εύκολα μπορούμε να δούμε πού θα μπορούσαν να οδηγηθούν τα πράγματα αν αυτοί που κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους δεν προσέξουν. Τουλάχιστο, στο βαθμό που εμείς μπορούμε να επηρεάσουμε τις δικές μας ζωές, ας φροντίσουμε να κάνουμε το σωστό για εμάς, για το χωριό μας, για την Κοινότητα μας, για την Κύπρο μας, για την Ευρώπη, για τη Μέση Ανατολή και για τον Κόσμο μας.
Εύχομαι σε όλους μας ένα Καλύτερο και Ευτυχισμένο Νέο Χρόνο 2017!