Η καταψήφιση από τη βουλή της μεταρρύθμισης της δημόσιας υπηρεσίας που πρότεινε η κυβέρνηση αποτελεί μια πολύ δυσάρεστη εξέλιξη για την Κυπριακή οικονομία αλλά και για τη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών. Η εμπιστοσύνη των εγχώριων και ξένων επενδυτών κλονίζεται, οι οίκοι αξιολόγησης καθυστερούν την αναβάθμιση της Κυπριακής οικονομίας και το κόστος δανεισμού της κυβέρνησης παραμένει ψηλό. Το κόστος εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους θα παραμείνει ψηλό ενώ ψηλά θα παραμείνουν και τα επιτόκια δανεισμού των τραπεζών. Τελικά, το κόστος της άρνησης της βουλής να υπερψηφίσει τη μεταρρύθμιση, θα το πληρώσουν οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού και η ανάπτυξη της οικονομίας.
Οι προτάσεις της κυβέρνησης επιχειρούσαν να θέσουν όριο στην αύξηση του κρατικού μισθολογίου, να βελτιώσουν την αξιολόγηση και την ανέλιξη των δημοσίων υπαλλήλων και να απελευθερώσουν την κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων από ένα υπουργείο σε άλλο. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα βελτίωναν την λειτουργία της δημόσιας υπηρεσίας, θα διόρθωναν στρεβλώσεις και θα τερμάτιζαν αναχρονιστικές πρακτικές που εφαρμόζονται σήμερα.
Ο περιορισμός της αύξησης του κρατικού μισθολογίου σε λογικά επίπεδα είναι θεωρώ η πιο σημαντική πρόταση διότι επηρεάζει τις κοινωνικές και αναπτυξιακές δαπάνες του κράτους αλλά και τις τσέπες των φορολογούμενων πολιτών. Αν οι δαπάνες για το μισθολόγιο αυξηθούν περισσότερο από το κανονικό (λογικό), τότε οι δαπάνες για την κοινωνική και την αναπτυξιακή πολιτική θα έπρεπε να αυξηθούν λιγότερο ή θα μπορούσαν ακόμη να μειωθούν, για να καλύψουν την αύξηση στο κρατικό μισθολόγιο. Είναι απλά μαθηματικά.
Σύμφωνα με την πρόταση της κυβέρνησης, η αύξηση του κρατικού μισθολογίου δεν θα μπορεί να υπερβαίνει την αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ). Το πιο σωστό βέβαια θα ήταν η αύξηση του μισθολογίου να μην υπερβαίνει τις συνολικές δαπάνες της κυβέρνησης. Αν για παράδειγμα, η αύξηση στις δαπάνες του κράτους είναι 3% ετησίως και η αύξηση στο κρατικό μισθολόγιο είναι 5%, τότε οι υπόλοιπες δαπάνες του κράτους θα αυξάνονται λιγότερο από 3%.
Είναι γνωστό ότι οι συντεχνίες του δημοσίου είναι πολύ ισχυρές και πάντοτε θα επιχειρούν να πάρουν τις μέγιστες δυνατές αυξήσεις χωρίς να τους νοιάζει κατά πόσο περισσεύουν αρκετά για την κοινωνική πολιτική και την ανάπτυξη. Οι ευάλωτες ομάδες όμως, που λαμβάνουν τις κοινωνικές παροχές, δεν έχουν συντεχνίες για να προστατεύουν τα συμφέροντα τους. Είναι επίσης γνωστό ότι οι κυβερνήσεις είναι πολύ επιρρεπείς στις πιέσεις των εργαζομένων και εύκολα υποκύπτουν σε αυτές.
Τι θα γίνει λοιπόν αύριο που θα ξεκινήσουν οι απεργίες στο δημόσιο τομέα; Μπορεί η παρούσα κυβέρνηση να αντιστέκεται στις πιέσεις των εργαζομένων, όμως η επόμενη μπορεί να υποχωρήσει. Οι συντεχνίες του δημοσίου είναι καλά εκπαιδευμένες και γνωρίζουν πολύ καλά πώς να πάρουν τις αυξήσεις που θέλουν, οι οποίες όμως είναι εις βάρος της κοινωνικής πολιτικής και της ανάπτυξης. Είναι λοιπόν σημαντικό να διασφαλίσουμε δια Νόμου, ότι το κρατικό μισθολόγιο δεν θα αυξάνεται ανεξέλεγκτα και ότι οι όποιες διεκδικήσεις για μισθολογικές αυξήσεις έχουν κάποιο όριο.
Μάριος Μαυρίδης, Καθηγητής Οικονομικών στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο, Βουλευτής Κερύνειας, ΔΗΣΥ