Βρισκόμαστε και πάλιν μπροστά σε σοβαρές εξελίξεις που ίσως οδηγήσουν σε μια δίκαια, λειτουργική και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος. Οι συνομιλίες που ξεκίνησαν την περασμένη Άνοιξη προχωρούν και οι δύο ηγέτες Αναστασιάδης και Ακκιντζί στέλνουν συνεχώς μηνύματα αισιοδοξίας πως αυτή τη φορά, παρά τα όποια εμπόδια, θα φτάσουμε στην πολυπόθητη λύση. Μέσα σε αυτό το κλίμα της έντονης ευφορίας οι Μαρωνίτες της Κύπρου δίκαια αγωνιούν και ανησυχούν. Γνωρίζουν πολύ καλά πως οι ρυθμίσεις που θα συμφωνηθούν στα πλαίσια της λύσης θα είναι καθοριστικές για το μέλλον και την τύχη της κοινότητάς τους.
Ο πόθος των Μαρωνιτών για λύση είναι πέρα για πέρα δεδομένος. Η στήριξη τους προς τις προσπάθειες εξεύρεσης λύσης, συνεχής και ανεπιφύλακτη. Θέλουν η λύση να δικαιώσει τους αγώνες και τις θυσίες τους. Θέλουν να επιστρέψουν στη γη και τις περιουσίες τους σε συνθήκες ασφάλειας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Παράλληλα και ταυτόχρονα απαιτούν όπως γίνει από όλους σεβαστή η ομόφωνη απόφαση που έλαβαν το 1960 να ανήκουν στην Ελληνική κοινότητα της Κύπρου. Κατά συνέπεια, οι όποιες ρυθμίσεις συμφωνηθούν δε μπορεί και δεν πρέπει να βρίσκονται σε δυσαρμονία και σε αντίθεση με αυτή τους την επιλογή.
Προσωπικά, πιστεύω πως αυτή την κρίσιμη περίοδο η κοινότητα πρέπει να εστιάσει την προσοχή της στα μεγάλα και τα ουσιώδη. Σε αυτά που θα της διασφαλίζουν και θα της εγγυώνται το μέλλον και την προοπτική. Προς αυτή την κατεύθυνση θεωρώ πως η βάση των διεκδικήσεών μας πρέπει να είναι το Σχέδιο Ανάν και η Απόφαση των Μαρωνιτών του 1960. Πάνω σε αυτά τα δύο ιστορικά γεγονότα μπορούμε να χτίσουμε την υπόθεση μας και να στηρίξουμε τις διεκδικήσεις μας, εδαφικές και συνταγματικές. Και νιώθω έντονα πεπεισμένος πως μπορούμε να επιτύχουμε τους στόχους και τις επιδιώξεις μας. Με απλό και καθαρό τρόπο. Χωρίς περίπλοκες προσεγγίσεις που να προκαλούν αχρείαστη σύγχυση και ενίοτε ζημιογόνα, για την κοινότητα, αμφισβήτηση.
Την ίδια ώρα θέλω να στείλω μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση πως απορρίπτουμε κατηγορηματικά κάθε μορφής διευθέτηση που θα παραπέμπει σε γκετοποίηση και θα οδηγεί την κοινότητα σε εσωστρέφεια και απομόνωση. Απεναντίας τονίζω πως κορυφαία επιδίωξή μας είναι η κοινότητα να παραμείνει διάπλατα ανοικτή στην κοινωνία και να κρατηθεί σταθερά στον δρόμο της σιγουριάς και της ασφάλειας. Κλείνω την παρέμβαση μου καταθέτοντας πρόταση για άμεση επανατοποθέτηση των διεκδικήσεών μας, εδαφικών και συνταγματικών, στη σωστή βάση. Στη βάση του Σχεδίου Ανάν και της Απόφαση του 1960. Ως μία και μόνη επιλογή.
