Οι διδαχές της φύσης, πολλές, λίγη ευαισθησία να χεις, λίγο ανοιχτά τα μάτια , λίγη φαντασία, που ναι τα μάτια της ψυχής …και όλα εκεί είναι… μαθήματα ,διδάγματα, νουθεσίες, συμβουλές, παραδείγματα…
Μια λαβωμένη χελώνα πορεύεται στο δρόμο της μοίρας, βγαίνει στη στεριά για να γεννήσει…και θα το κάνει, όσο δύσκολο και να είναι για εκείνη, όσο ακατόρθωτο και αν φαντάζει. Είναι μάνα και η μάνα έχει πορεία προδιαγραφόμενη, στοχευμένη, οριοθετημένη με εκείνο το είδος της αστείρευτης αγάπης που όμως η ίδια δεν έχει όρια. Μια πορεία που είτε είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, είτε είναι στρωμένη με χαλίκια και βότσαλα, είτε με κοφτερά βράχια, θα τη διαβεί!
Όσο και αν τα ζώα ακολουθούν κατά κάποιους, ενστικτώδη μοτίβα συμπεριφοράς, όσο και αν δεν έχουν την πολυπλοκότητα του εγκεφάλου που να τους επιτρέπει να κάνουν νοητικά ταξίδια, δείχνουν συναισθήματα και συμπεριφορές που μας μιλούν, που μας διδάσκουν.
Η λαβωμένη τούτη μάνα, η λαβωμένη τούτη χελώνα, κάνει ό,τι θα έκανε η κάθε μάνα, το καθήκον της, να δώσει από τη ζωή της στη ζωή!
( Τα γραφόμενα ας είναι ένα ευχαριστώ στη μάνα, όχι γιατί είμαι μάνα, αλλά γιατί έχω μάνα της οποίας το μεγαλείο και τη δύναμη ψυχής ίσως δεν φτάσω ποτέ και η οποία μου θυμίζει ανελλιπώς τους στίχους του αγαπημένου ποιητή «…και ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές..»)
Ευχαριστώ, συνάδελφε , για το αποτύπωμα ζωής στις φωτογραφίες σου και το σημερινό μάθημα!
Γεωργία Σκορδή Σιαμμούτη
