Η κατάσταση στη Βενεζουέλα είναι δραματική καθώς η χώρα βαδίζει προς την καταστροφή. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση έχει κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης καθώς τα τρόφιμα λιγοστεύουν και οι τιμές ανεβαίνουν με τρελές ταχύτητες. Οι πολίτες αναμένουν μέρες για να αγοράσουν τρόφιμα και η μαύρη αγορά οργιάζει. Οι μόνοι που μπορούν να αγοράσουν είναι αυτοί που διαθέτουν περισσότερα χρήματα και πληρώνουν στη μαύρη αγορά. Τα συναλλαγματικά αποθέματα εξαντλούνται και οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να εισάγουν πρώτες ύλες για την παραγωγή βασικών προϊόντων.
Ήδη η μεγαλύτερη βιομηχανία μπύρας έχει σταματήσει τα εργοστάσια της διότι δεν μπορεί να αγοράσει κριθάρι ενώ η κόκα κόλα ανακοίνωσε ότι δεν θα παράγει ποτά που χρησιμοποιούν ζάχαρη, διότι δεν υπάρχει ζάχαρη στην αγορά. Μεγάλες πολυεθνικές που παράγουν στη Βενεζουέλα πουλούν τις εγκαταστάσεις τους και εγκαταλείπουν τη χώρα. Η κυβέρνηση έχει επιβάλει τιμές οροφής (Price controls) για να μπορούν οι πολίτες να αγοράζουν σε χαμηλές τιμές, αλλά τρόφιμα και άλλα βασικά προϊόντα δεν υπάρχουν, διότι απλά είναι ασύμφορο για τις επιχειρήσεις να παράγουν σε χαμηλές τιμές. Η ανεργία ανεβαίνει μέρα με τη μέρα η κοινωνία της Βενεζουέλας είναι ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Για τα πιο πάνω ευθύνεται η κακή διαχείριση της οικονομίας από τη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Nicolas Maduro σε συνδυασμό με τη δραματική πτώση της τιμής του πετρελαίου διεθνώς.
Η Βενεζουέλα είναι πλούσια σε πετρέλαιο, το οποίο βεβαίως πουλά στις διεθνείς αγορές και εισπράττει ξένο συνάλλαγμα, με το οποίο αγοράζει πρώτες ύλες για την εγχώρια παραγωγή. Η παραγωγή προϊόντων στη Βενεζουέλα εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις πρώτες ύλες που εισάγει. Με τη πτώση της τιμής του πετρελαίου και των εσόδων στο μισό, η χώρα αδυνατεί να χορηγήσει στις επιχειρήσεις αρκετό ξένο συνάλλαγμα για εισάγουν πρώτες ύλες και να παράγουν βασικά προϊόντα. Η παραγωγή έχει μειωθεί σημαντικά με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν αρκετά τρόφιμα στην αγορά. Επιπρόσθετα, η κυβέρνηση έχει επιβάλει χαμηλές τιμές κάνοντας την παραγωγή τους ασύμφορη για τις επιχειρήσεις. Δεν φτάνει δηλαδή που οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να αγοράσουν πρώτες ύλες, είναι αναγκασμένες να πουλούν σε χαμηλές τιμές.
Οι έλεγχοι τιμών είναι μια πολύ κακή πρακτική στήριξης των ευάλωτων ομάδων διότι όταν οι τιμές είναι χαμηλότερες από αυτές που προβλέπει η ελεύθερη αγορά, τότε η προσφορά μειώνεται αφού είναι ασύμφορη για τους παραγωγούς. Οι έλεγχοι τιμών, όχι μόνο μειώνουν την προσφορά προϊόντων, αυξάνουν και την ανεργία στην οικονομία, επιδεινώνοντας την κατάσταση περισσότερο. Η κυβέρνηση στην Βενεζουέλα δεν μπορεί πλέον να στηρίξει τους πολίτες διότι τα χρήματα που τυπώνει και πληρώνει μισθούς και κοινωνικές παροχές χάνουν την αξία τους καθημερινά. Η εκτύπωση χρημάτων δεν έχει αποτέλεσμα διότι δεν στηρίζεται στην αύξηση της παραγωγής.
Μάριος Μαυρίδης, βουλευτής, καθηγητής οικονομικών στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο.