Του Μάριου Μαυρίδη – οικονομολόγος, βουλευτής Κερύνειας
Σοβαρά προβλήματα προκαλούν στην Γαλλική οικονομία οι απεργίες των εργαζομένων στα διϋλυστήρια της χώρα, στα πυρηνικά εργοστάσια, και στους σιδηρόδρομους. Οι απεργίες έχουν προκαλέσει ελλείψεις στην αγορά καυσίμων, στην παροχή ηλεκτρικής ενέργειας και στις μεταφορές, με αλυσιδωτές επιπτώσεις και σε άλλους τομείς της οικονομίας και στην κοινωνία γενικότερα. Αφορμή για τις απεργίες είναι οι μεταρρυθμίσεις που προτείνει η κυβέρνηση για την αγορά εργασίας, η οποία θα δώσει περισσότερη ευελιξία στις επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν και να απολύουν πιο εύκολα, με απώτερο στόχο τη μείωση της ανεργίας, ιδιαίτερα στους νέους.
Η μεταρρύθμιση στους εργατικούς νόμους της Γαλλίας είναι απαραίτητη προκειμένου να αυξήσει την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, η οποία μαστίζεται από μακροχρόνια στασιμότητα και ανεργία. Τα ισχυρά συνδικάτα στη Γαλλία, τα οποία προσφέρουν προστασία στους παλαιούς εργαζομένους (εις βάρος των νέων όμως) αντιδρούν έντονα στις μεταρρυθμίσεις της σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι αλλαγές προτείνει η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Γαλλίας και γιατί οι εργαζόμενοι αντιδρούν τόσο έντονα.
Η κυβέρνηση προτείνει ευελιξία στο 35ωρο επιτρέποντας στις επιχειρήσεις να αυξομειώνουν τις ώρες εργασίας και τις απολαβές των εργαζομένων, σε προσωρινή βάση και ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση και βιωσιμότητα προκειμένου να αποφεύγονται μαζικές απολύσεις. Το μέτρο αυτό το εφάρμοσε η Γερμανία πριν χρόνια με πολύ καλά αποτελέσματα. Η προτεινόμενη νομοθεσία προνοεί επίσης και πιο εύκολες διαδικασίες για απολύσεις προσωπικού προκειμένου να επιβιώσει η επιχείρηση. Με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία, η απόλυση προσωπικού είναι χρονοβόρα και δαιδαλώδης και οι υποθέσεις διαρκούν χρόνια στα δικαστήρια μέχρι να ληφθεί απόφαση. Για να απολύσει μια επιχείρηση προσωπικό, θα πρέπει να καταγράφει ζημιές για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια. Η νομοθεσία περιλαμβάνει πρόνοιες για περισσότερη κινητικότητα των εργαζομένων.
Με βάση τις υφιστάμενες νομοθεσίες, τα συμβόλαια προσφέρουν υπερβολική προστασία στους εργαζομένους, τα οποία αυξάνονται με τα χρόνια υπηρεσίας, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να μην θέλουν να μετακινηθούν από μια επιχείρηση σε άλλη. Έτσι, οι επιχειρήσεις σταμάτησαν να προσλαμβάνουν μόνιμους και προσφέρουν τριμηνιαία συμβόλαια με ανανέωση, τα οποία στην ουσία δεν ικανοποιούν τις ανάγκες των εργαζομένων αλλά ούτε και των επιχειρήσεων. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει σήμερα στο δημόσιο στην Κύπρο, όπου οι θέσεις στο δημόσιο έχουν παγοποιηθεί και οι ανάγκες των υπηρεσιών του δημοσίου καλύπτονται κυρίως με έκτακτους, και όταν αυτοί συμπληρώσουν 30 μήνες, τότε αυτόματα γίνονται αορίστου χρόνου. Είναι γενικά παραδεκτό ότι η υπερβολική προστασία που προσφέρουν οι εργασιακοί νόμοι στους υφιστάμενους εργαζόμενους είναι εις βάρος των νεοτέρων και μορφωμένων ανθρώπων, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να αποδέχονται εξευτελιστικούς όρους εργασίας και χαμηλές απολαβές, επειδή οι επιχειρήσεις είναι πολύ επιφυλακτικές στις μόνιμες προσλήψεις, αφού δεν μπορούν να τους αποδεσμεύουν εύκολα.
Η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν πιο χαλαρούς εργατικούς νόμους και πιο ευέλικτη αγορά εργασίας και ως αποτέλεσμα η ανεργία στις χώρες αυτές κυμαίνεται γύρω στο 5% ενώ στη Γαλλία η ανεργία υπερβαίνει το 10% και στους νέους το 20%. Πέραν τούτου, οι χώρες αυτές είναι πιο ανταγωνιστικές από τη Γαλλία. Μόλις πριν δύο χρόνια, η κεντροαριστερή κυβέρνηση του Matteo Renzi στην Ιταλία, έχει περάσει νομοθεσίες, εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων, με τις οποίες οι επιχειρήσεις μπορούν να προσλαμβάνουν και να απολύουν πιο εύκολα. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι περισσότερες φιλελεύθερες πρακτικές, στην Ευρώπη προέρχονται από αριστερές κυβερνήσεις, ακόμα και στην Ελλάδα!
Μάριος Μαυρίδης, οικονομολόγος, βουλευτής Κερύνειας