L-KATSARA – Ποίημα στην Κυπριακή Μαρωνίτικη Αραβική

0
1145
EPSON scanner Image

Του Σιάρπελ Ι. Φραγκίσκου 

L-marχuma ummi eχen zman, kan taχsop χops tattirmi
u má kalliχa kátsara, l-forn tela, mpşan tattaχmi….

Eχte layle to lipón, amma u ja mi l-şocol yapati
kécetu, te istriχu χnayton, amma tje namu χfati.

Ja u lakaχon ístera, şpinon Peppí, cammi l-Viyya
u maχχon kece, te íşirpu, mpit ma lli-tsillitirka.

U θkalmet ummi, u piθkúl, kif il-saχχar kant ta tácajen
ma l-kátsara ta kalliχa java, ma kan kanu χaje…

Amma tje simce şpina Peppí, kalla l-χarka lla ttimpsika
ie ta ttimpsek il-cajín, u uo kan te taylipa…

Aşşik piθkúillu re şpini, ta mpsiku u ta şlaχu
afús má lini kátsara, te kafu myeşrín te kafu..!

Ya şpinti, kal, lla ttípizci, ana tta taylipik
inti ntaylpi ta tacijni, u l-χarka lla ttimpsikik..!

Ummi, intje saθkítillu, paílla kif kan siker
amma pale, kant ri ta tsay χops, tnastítillu u siθket…

Kantcakep tvallayl mal lli tχin, cajín savitu kaes
ma , an ma kan fia kátsara, l-tácap kan te káfilla, u l-payt mnaes…

Amma tje spáχilla to lipón, tilcet parra mpşan ta tpaχχer
u laket kátsara soró, trukayn mpşan ta tácajen..!!!

Prao, re şpini, meraklí, kaft fi l-kílme şaítak
u ana kult kif kunt sikrán, íşşalla, rabbi te sacítak…
Cijnet ummi mpla l-χarka, savet lli-χpaz ma l-farχa
kant mcalmie te l-cajín, u kamár kammayaχa..!

Kan sayf, u kullon il-nes, kanyáχistu u tarsu
u ll-vunarka ma l-tipn, mal kátsara kanycattu…

Mimpukra χost il-kafené, kalliχon aδi l-kilme
χramín kalu kif kaymu, l-kátsara, miχχók il- tipn tel ttínye…

Eχen ma l-aχar kanisáylu, an kişcu şiveχen
ma, má kanycayrfu as sar, χost illi-χkali te l-kaθaveχen…

U θkallem eχen to lipón, u kal kif simce maşke
ta tilce saχχar, parra mpşan te şoχχ, u caynu kant mlazke.

Kal, kif kişce eχen χmar, ta kan pχammel terráş δaχru
ma, intsán ma kan fia jump, me kintám, me χalfu…

-Aş ta kúiθkon re ulát, aş ma tta kul o pseman
kan u δulme akke saca, u ma kşacat kaes, l-evloimena…

Ta kanikulunna éχilna, l-istoria aşşik saret
jirku canena mi l-taχk, u patna, kif kan ta tifkca savet..!

Ma kan χmar ta kişcu, aδak ta katca saχχar
kan cammi Viyya, pχammel terráş!!! Akke şocol ma kan te say aχar…!!!

Maχtúp mpşan l-marχumín, l-ummi u l-yapati, u l-cammi Peppí…!!!
Allaerχamon!

Şarpel te l-Iosifui
06/05/2016
ΤΑ ΚΑΤΣΑΡΑ
Έναν τζιαιρόν η μακαρίτισσα η μάνα μου ελοάρκαζεν να ζυμώσει
αμμά εν είσιεν κάτσαρα, τον φούρνον να πυρώσει…

Μιαν νύχταν το λοιπόν, άμμα τζιαι ήρτεν που την δουλειάν ο τζιύρης μου
εκάτσαν να πνάσουν, άμμα τζι’έτζιοιμηθήκαν τ’αδέλφκια μου…

Ύστερα ήρτεν τζι’ήβρεν τους, ο κουμπάρος τους ο Πεππής, ο θκειος μου ο Βίλλιας
τζι’έκατσεν μαζίν τους να πκιουν κρασίν, με τα τσιλλιτίρκα.

Πολοάται η μάνα μου τζιαι λαλεί, πως το ξημέρωμαν, είσιεν να ζυμώσει
μα τα κάτσαρα που είσιεν έσσω, εν τη εκανούσαν…

Άμμα τζιαι άκουσεν ο κουμπάρος της ο Βίλλιας, είπεν της να μεν έσιει έννοιαν
τζιείνη να πκιάσει το ζυμάριν, τζιαι τζιείνος εν να την κανονίσει…

Ίνταλος λαλεί του ρε κουμπάρε, να το πκιάσω τζιαι να το σύρω
αφούς εν έχω κάτσαρα, που να μείνουν γέριμα να μείνουν…

Ε, κουμέρα, λαλεί, μεν φοάσαι, εγιώ εν να σε κανονίσω
εσού σάστου να ζυμώσεις, τζιαι έννοιαν μεν έσιεις…

Η μάνα μου, ίντζιαι επίστεψεν του, ενόμιζεν πως ήτουν μεθυσμένος
αμμά, ήθελεν να κάμει ψουμίν, εκρόστηκεν του τζι εσιώπησεν…

Εμάσιετουν ούλλη νύχτα με το αλεύριν, τζι έκαμεν το ζυμάριν καλόν
μα,αν μεν είσιεν κάτσαρα,είσιεν να της μείνει ο κόπος,τζιαι το σπίτιν λερωμένον

Άμμα τζι εξημέρωσεν το λοιπόν, έφκην έξω να καπνίσει
τζιαι ήβρεν κάτσαρα σωρόν, εζύμωννεν δκυο φορές…!

Πράο ρε κουμπάρε, μερακλή, εστάθηκες στον λόον σου
τζι εγιώ είπουν ήσουν μεθυσμένος, ο Θεός να σε βοηθά…
Εζύμωσεν η μάνα μου χωρίς έννοιαν, έκαμεν τα ψουμιά με κκέφιν
ήτουν μαστόρισσα του ζυμαρκού, τζια είσιεν το καμάριν..!

Ήταν καλοτζιαίριν τζι ο κόσμος εθέριζεν τζιαι αλώνισεν
τζιαι τα βουνάρκα με τ’άσιερον, εσιέπαζαν με κάτσαρα…

Το πρωίν στον καφενέν είχαν τούντην κουβένταν
ότι κλέφτες εσηκώσαν τα κάτσαρα που πας τ’άσιερον του κόσμου…

Ένας με τον άλλον ερωτούσαν αν είδασιν κανέναν
μα, που να ξέρουν ίνταν που έγινεν, στα χωράφκια του καθενού…

Πολοάται ένας το λοιπόν, τζιαι είπεν ότι άκουσεν παρπατησιές
το χάραμαν που εφκήκεν έξω να κατουρήσει, με το μμάτιν κολλημένον….

Είπεν πως είδεν έναν γάρον που ήταν φορτωμένος σσιοιννιές
Μα, άθθρωπον εν είσιεν κοντά, με μπροστά, με πίσω του…

Ίνταν που να σας πω ρε κοπέλλια, ότι τζι αν πω εν ψέμαν
ήταν τζιαι θεοσκότεινα, εν εθώρουν καλά, τα ευλοημένα…

Που μας ελαλούσαν οι γονιοί μας την ιστορίαν, ίνταλοης εγίνην
ετρέξαν τα μμάδκια μας που το γέλιον, τζιαι η τζιοιλιά μας ήτουν να σπάσει..!

Εν ήτουν γάρος που είδασιν, τζιείνος που έρεξεν χαράματα,
ήτουν ο θκειος μου ο Βίλλιας, φορτωμένος σσιοιννιές!!!
Έτσι δουλειάν εν θα έκαμνεν κανένας άλλος…!!!
Αφιερωμένο στους γονιούς μου τζιαι στον θκειόν μου τον Πεππήν…!!!
Ο Θεός μακαρίσει τους!

Σιάρπελ Ι. Φραγκίσκου
06/05/2016

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here