Του Κλαύδιου Μαυρόχαννα
Όσοι έχουν δει την πόρτα της εξόδου από την δουλειά τους και βιώνουν τις σκληρές συνέπειες της απομάκρυνσής τους από την αγορά εργασίας, χαμογελούν πικρά κάθε φορά που ακούνε τις βαρύγδουπες δηλώσεις των αρμοδίων ότι δήθεν η ανεργία έχει μειωθεί. Όσοι στα τριάντα, στα σαράντα, στα πενήντα ή στα εξήντα τους έχουν παραταχθεί στις ουρές των ανέργων, για να διεκδικήσουν ανεργιακό επίδομα, αισθάνονται εμπαιγμό, όταν ακούνε τον Υπουργό Οικονομικών να επιχειρεί να υποβαθμίσει τις διαστάσεις του προβλήματος και να ωραιοποιήσει τη δραματική κατάσταση που επικρατεί. Να μην μιλήσουμε για το ποσό, περιπαικτικά ηχούν στ’ αυτιά χιλιάδων νέων παιδιών τέτοιες συγκρουόμενες με την πραγματικότητα δηλώσεις, καθότι μετά τις σπουδές και την επιστροφή τους με ένα ή και περισσότερα πτυχία στο χέρι, βρίσκουν ερμητικά κλειστές τις πόρτες για δουλειά ή και εξευτελιστικούς τους όρους για εισδοχή στην αγορά εργασίας.
Η ανεργία στην Κύπρο αποτελεί δυστυχώς μια ανοικτή πληγή που συνεχώς αιμορραγεί. Είναι απτό σύμπτωμα της νοσηρής κατάστασης που πλήττει την κυπριακή οικονομία, η οποία όχι μόνο δεν έχει βάλει μπρος τη μηχανή της, όπως άγονα προσπαθούν να μας πείσουν οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, αλλά βρίσκεται σε ασφυκτικά αδιέξοδα, χάνοντας συνεχώς, αντί να βρίσκει το δυναμισμό της. Ολόκληροι κλάδοι, όπως οι κατασκευές και το λιανικό εμπόριο, που άλλοτε έσφυζαν από ζωή, εξακολουθούν να βρίσκονται σε καθοδική πορεία, ενώ μεγάλος αριθμός μικρομεσαίων επιχειρήσεων βάζουν η μια μετά την άλλη λουκέτο ή μειώνουν στο ελάχιστο το προσωπικό τους. Υπό το φως αυτών των δυσμενών εξελίξεων πολλοί εργοδότες καταπιέζουν έντονα το προσωπικό που διατηρούν στις επιχειρήσεις τους, μη διστάζοντας να συρρικνώνουν τις απολαβές και τα ωφελήματα των εργοδοτουμένων τους, προβάλλοντάς τους το δίλημμα πως σε διαφορετική περίπτωση θα “υποχρεωθούν σε νέες απολύσεις”.
Αν δεν αλλάξουν οι σαθρές νοοτροπίες και κυρίως αν δεν υπάρξει σωστός προγραμματισμός και συνεργασία μεταξύ κυβέρνησης και ιδιωτικού τομέα για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις πραγματικής ανάπτυξης, οι προοπτικές για την αγορά εργασίας θα συνεχίσουν να είναι δυσοίωνες. Είναι αδιανόητο μια χώρα, όπως η Κύπρος, η οποία καταλαμβάνει μια από τις πρώτες θέσεις διεθνώς σε πτυχιούχους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κατά κεφαλήν, να μην μπορεί να δημιουργήσει δομές που να αλλάζουν τα αρνητικά δεδομένα και να ευνοούν την αναζωογόνηση των συνθηκών απασχόλησης. Είναι απαραίτητο οι επιχειρήσεις να δώσουν πρωτοβουλίες και να εμπιστευτούν το ανθρώπινο δυναμικό τους και να μην το μεταχειρίζονται μικρόψυχα και περιστασιακά, επιχειρώντας να το εκμεταλλευτούν, παρά να το αξιοποιήσουν δημιουργικά. Προς αυτή την κατεύθυνση είναι σημαντικός ο ρόλος του κράτους και ιδιαίτερα της κυβέρνησης η οποία αντί να εξαντλείται σε κινήσεις εντυπωσιασμού παρά ουσίας, επιβάλλεται να δρα υποστηρικτικά και με μακρόπνοη στόχευση και προοπτική
Η ευημερία μιας κοινωνίας κρίνεται από τις ευκαιρίες που προσφέρει στους πολίτες της για εργοδότηση και επαγγελματική ανέλιξη. Το γεγονός ότι δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας έχουν χάσει τη δουλειά τους και πολλοί από αυτούς μετατρέπονται σε μακροχρόνιους άνεργους, ενώ μια μεγάλη μερίδα υποχρεώνεται σε μετανάστευση δεν μπορεί παρά να είναι αρνητικό στίγμα με δυσμενείς προεκτάσεις σε ολόκληρο το κοινωνικοοικονομικό μας οικοδόμημα. Η ανεργία των νέων και η ασφυκτική στενότητα στις ευκαιρίες εργοδότησης δραματοποιεί ακόμη πιο πολύ την κατάσταση, υπαγορεύοντας, όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη να ληφθούν ριζοσπαστικά μέτρα. Χρειάζονται δραστικές αποφάσεις με ευαισθησία και όραμα που να διασφαλίζουν θετικά αποτελέσματα. Το οφείλουμε στον περήφανο λαό μας, ένα μεγάλο κομμάτι του οποίου δεν μπορεί να ανεχθεί άλλο τις συνθήκες μιζέριας και αδιεξόδων που βιώνει.
Κλαύδιος Μαυρόχαννας, Υποψήφιος Βουλευτής Κερύνειας του ΑΚΕΛ Αριστερά, Νέες Δυνάμεις
Λευκωσία, 5 Απριλίου 2016
